Το burnout, αυτό το μοντέρνο και άκρως εκνευριστικό φαινόμενο της εποχής μας, δεν είναι μόνο για τις δουλειές και τα deadlines. Όχι, αγαπητοί μου, έχει ξεχυθεί παντού και έχει καταφέρει να μας κλέψει και κάτι πολύ πιο ιερό: την όρεξη για σ3ξ. Ναι, καλά διαβάσατε. Ενώ οι φλόγες της δουλειάς, των ευθυνών και του στρες μας έχουν κατακάψει, το σ3ξ το βλέπουμε σαν άλλη μία δουλειά να “γίνει” ή, πολύ χειρότερα, κάτι που απλά “δεν προλαβαίνουμε”.
Ποιος έχει όρεξη για σ3ξ όταν δεν έχει όρεξη ούτε να υπάρξει;
Είναι μια κατάσταση που σχεδόν όλοι έχουμε ζήσει: ξυπνάς το πρωί και δεν έχεις ούτε την ενέργεια να φτιάξεις καφέ, πόσο μάλλον να σκεφτείς ότι θέλεις να μοιραστείς το κρεβάτι με κάποιον. Και κάπου εκεί, η σεξουαλική επιθυμία αργοπεθαίνει. Όχι επειδή ο σύντροφος ή η σύντροφός σου είναι λιγότερο ελκυστικοί, αλλά γιατί έχεις φτάσει σε σημείο που να μην μπορείς να φέρεις τον εαυτό σου ούτε να σηκωθείς από το κρεβάτι, πόσο μάλλον να παίξεις το παιχνίδι του φλερτ και της επαφής. Το σώμα σου απλά δεν έχει άλλες δυνάμεις να “ξυπνήσει” τις αισθήσεις σου. Είναι σαν να το έχεις βάλει σε “hibernate mode”.
Από πότε το σ3ξ έγινε άλλη μία υποχρέωση;
Όταν το σεξ αρχίζει να μπαίνει στη λίστα με τα “να κάνω” σαν ένα ακόμα task που πρέπει να ολοκληρώσεις, τότε έχουμε πρόβλημα. Ξαφνικά, αντί να είναι κάτι αυθόρμητο και απολαυστικό, γίνεται ένας έλεγχος: το κάνουμε για να μην έχουμε “θέμα στη σχέση”, για να μην νιώσουμε άσχημα, για να είναι όλα “όπως πρέπει”. Και αυτό, όσο κι αν φαίνεται απλό, είναι πιο επικίνδυνο απ’ όσο νομίζουμε. Στην πραγματικότητα, το σ3ξ χωρίς επιθυμία είναι σαν να προσπαθείς να ανάψεις μια φωτιά χωρίς ξύλα. Μπορεί να το προσπαθήσεις, αλλά δε θα έχεις ποτέ την ίδια ένταση.
Δεν είναι ντροπή, είναι σήμα κινδύνου.
Αυτή η ατονία στο σ3ξ δεν είναι κάτι που πρέπει να ντροπιαζόμαστε για αυτό. Είναι απλώς μια άμεση συνέπεια του burnout και του υπερβολικού φορτίου που κουβαλάμε καθημερινά. Το σώμα μας δεν μπορεί να λειτουργεί συνεχώς σε λειτουργία “προτεραιότητα και δουλειά”. Χρειάζεται να αναγνωρίσουμε ότι, όταν το μυαλό και το σώμα βρίσκονται σε πλήρη ένταση, δεν είναι απλώς το σεξ που σταματά να συμβαίνει. Είναι η επαφή με τον εαυτό μας. Ακόμα και αν η επιθυμία είναι εκεί, παραμένει άθλια να την προσπεράσουμε, γιατί όλο το σύστημα λειτουργεί σαν να προσπαθεί να αναπνεύσει μέσα από μια μάσκα οξυγόνου που δεν έρχεται ποτέ.
Η φαντασίωση υπάρχει, αλλά σαν σε βραχυκύκλωμα.
Και τώρα που η σωματική επιθυμία φαντάζει τόσο μακρινή, έρχεται η φαντασίωση. Αυτή η σκέψη που μπορεί να ξεπροβάλει, να σε βρει εντελώς ξαφνικά, αλλά να μην έχεις την ενέργεια να τη ζήσεις. Κάνεις σκέψεις, ναι, αλλά το σώμα σου παραμένει απαθές. Το μυαλό σου μπορεί να θέλει, αλλά το σώμα σου δεν ανταποκρίνεται. Η φαντασίωση παραμένει εκεί, αλλά σαν ένα βραχυκύκλωμα, που ποτέ δεν φτάνει στη φωτιά.
Τι μπορούμε να κάνουμε (χωρίς μαγικές λύσεις);
Αναγνώριση και αποδοχή. Δεν υπάρχει μαγική λύση για να επαναφέρουμε τη διάθεση ή τη φωτιά σε μια στιγμή, και σίγουρα δεν μπορείς να πιέσεις τον εαυτό σου να είναι έτοιμος για σεξ, όταν το σώμα σου είναι εξαντλημένο. Αυτό που μπορείς να κάνεις είναι να αρχίσεις από την επανασύνδεση με το σώμα σου. Χωρίς πίεση, χωρίς στόχους. Μπορείς να αρχίσεις με το να ανακαλύψεις ξανά το σώμα σου με αργούς, τρυφερούς τρόπους: ένα μπάνιο, ένα χαλαρωτικό μασάζ, απλά να αισθανθείς τα χέρια σου πάνω σου χωρίς σκοπό. Το να αναγνωρίσεις το σώμα σου ξανά είναι το πρώτο βήμα.
Και για τις σχέσεις; Μην περιμένεις το σεξ για να εκφράσεις την οικειότητα. Η τρυφερότητα, η επαφή χωρίς να περιμένεις κάτι, μπορεί να είναι το κλειδί για να γυρίσεις τη σ3ξουαλική σου ζωή σε κάτι πιο αληθινό και φυσικό, χωρίς να το δεις σαν υποχρέωση ή κάτι που πρέπει να συμβεί μόνο για να αποφύγεις την αμηχανία.
Και τώρα; Πώς προχωράμε;
Είναι η πρώτη φορά που αναγνωρίζεις πως έχεις χάσει τον εαυτό σου κάπου στην πίεση και στο άγχος. Αλλά αυτή η συνειδητοποίηση είναι και η αρχή της αλλαγής. Αν το σεξ φαίνεται δύσκολο τώρα, δεν σημαίνει ότι είναι το τέλος του. Η αναγέννηση δεν έρχεται από το να περιμένεις κάτι που δεν είσαι έτοιμος να δώσεις. Η αναγέννηση έρχεται όταν αποδεχτείς πως το “μαζί” θα βρει το δρόμο του, μόλις μπορέσεις να γιορτάσεις και να αισθανθείς ξανά τη χαρά, το σώμα σου και τον εαυτό σου χωρίς να χρειάζεται να βιάζεσαι.
Αυτό το καινούριο κεφάλαιο που ανοίγεις τώρα, μπορεί να μην το περιλαμβάνει εκείνον ή εκείνη που σε είχε συνηθίσει να γιορτάζεις το “μαζί”. Αλλά είναι η δική σου αρχή και, ναι, αυτή τη φορά, είσαι ο πρωταγωνιστής. Και αυτό, όσο κι αν είναι δύσκολο, είναι το πιο αληθινό δώρο που μπορείς να κάνεις στον εαυτό σου.
