Το berrisexual δεν έρχεται να διορθώσει ή να ακυρώσει κάτι. Έρχεται να πει: «Η εμπειρία μου είναι λίγο πιο περίπλοκη — και θέλω μια λέξη που να το χωράει.»
Ζούμε σε μια εποχή όπου οι λέξεις προσπαθούν διαρκώς να προλάβουν την εμπειρία. Οι ταυτότητες, τα συναισθήματα και οι έλξεις δε χωρούν πια εύκολα σε κουτάκια, κι έτσι η γλώσσα αναγκάζεται να γίνει πιο ελαστική, πιο παιχνιδιάρικη, πιο ανθρώπινη. Κάπου εκεί εμφανίζεται και ο όρος berrisexual— όχι ως επίσημος σεξουαλικός προσανατολισμός, αλλά ως ένας τρόπος να περιγράψεις κάτι που το «απλά bi» δεν καταφέρνει πάντα να αγγίξει.
Ας ξεκαθαρίσουμε κάτι από την αρχή: το berrisexual δεν είναι αναγνωρισμένος όρος από επιστημονικούς ή ιατρικούς φορείς. Δε θα τον βρεις σε επίσημες ταξινομήσεις, ούτε συνοδεύεται από αυστηρούς ορισμούς. Γεννήθηκε κυρίως στο διαδίκτυο, μέσα από fandoms, queer κοινότητες και πλατφόρμες όπως το Tumblr, όπου οι άνθρωποι πειραματίζονται με τη γλώσσα για να εκφράσουν αποχρώσεις της εμπειρίας τους.
Ο όρος ξεκίνησε ως λογοπαίγνιο με το bisexual. Το “berry” χρησιμοποιήθηκε αρχικά με χιουμοριστικό τρόπο —κάτι γλυκό, μικρό, συγκεκριμένο. Στην πορεία όμως, απέκτησε πιο ουσιαστικό νόημα. Για πολλούς, berrisexual σημαίνει έλξη προς περισσότερα από ένα φύλα, αλλά όχι με τρόπο γενικό ή ομοιόμορφο. Σημαίνει έλξη που ενεργοποιείται από συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, ενέργειες, εκφράσεις φύλου ή συναισθηματικές ποιότητες. Σαν να λες: δεν ελκύομαι από το σύνολο, αλλά από τα berries που ξεχωρίζουν.
Εδώ βρίσκεται και η βασική διαφορά του berrisexual από άλλους όρους. Δεν ακυρώνει το bisexual, ούτε το pansexual. Αντίθετα, έρχεται να καλύψει ένα κενό. Κάποιοι άνθρωποι νιώθουν ότι το bi τους φαίνεται πολύ γενικό, ενώ το pan δεν τους εκφράζει, γιατί αισθάνονται ότι η έλξη τους έχει προτιμήσεις, μοτίβα και συγκεκριμένες ποιότητες. Το berrisexual λειτουργεί σαν ένας ανεπίσημος, κοινοτικός όρος που αφήνει χώρο σε αυτές τις αποχρώσεις.
Σε ορισμένες κοινότητες, ο όρος χρησιμοποιείται επίσης για να περιγράψει κυρίως ρομαντική και όχι απαραίτητα σεξουαλική έλξη. Υπάρχουν άτομα που μιλούν για berriromantic εμπειρία: ρομαντική σύνδεση με συγκεκριμένα φύλα ή εκφράσεις, χωρίς αυτό να συνεπάγεται αντίστοιχη σεξουαλική επιθυμία. Αυτό από μόνο του δείχνει πόσο ρευστές και πολυεπίπεδες μπορεί να είναι οι ανθρώπινες σχέσεις.
Το στοιχείο των berries δεν είναι τυχαίο. Τα berries δεν είναι όλα ίδια. Δεν είναι τεράστια, δεν είναι αόριστα. Είναι μικρά, έντονα, διακριτά. Έτσι ακριβώς περιγράφεται και η έλξη μέσα από αυτόν τον όρο: όχι μαζική, όχι απρόσωπη, αλλά επιλεκτική και συναισθηματικά φορτισμένη. Για κάποιους ανθρώπους, αυτό κάνει τον όρο πιο ακριβή και πιο τίμιο.
Χρειάζεται όμως προσοχή. Το berrisexual δεν είναι «ανώτερο» ούτε πιο «ψαγμένο» από άλλες ταυτότητες. Δεν είναι κάτι που πρέπει όλοι να υιοθετήσουν, ούτε κάτι που ακυρώνει υπάρχουσες έννοιες. Είναι απλώς ένα εργαλείο έκφρασης — και όπως κάθε εργαλείο, έχει νόημα μόνο αν σε βοηθά να καταλάβεις καλύτερα τον εαυτό σου. Έτσι, όταν κάποιος λέει “είμαι berrisexual”, δε ζητά απαραίτητα ανάλυση. Δηλώνει ότι η έλξη του μοιάζει περισσότερο με μπολ φρούτων παρά με ευθεία γραμμή.
Μικρό Q&A, για να μη μένουν απορίες
Είναι το berrisexual επίσημος σεξουαλικός προσανατολισμός;
Όχι. Είναι ανεπίσημος, κοινοτικός όρος.
Αν είμαι bi ή pan, μπορώ να είμαι και berrisexual;
Αν σε εκφράζει, ναι. Οι όροι δεν είναι απαραίτητα αποκλειστικοί.
Σχετίζεται όντως με… φρούτα;
Όχι κυριολεκτικά. Τα berries λειτουργούν συμβολικά.
Είναι προσβλητικό για το bisexual community;
Όχι, όταν χρησιμοποιείται με σεβασμό και όχι ειρωνικά.
Πρέπει να τον χρησιμοποιώ;
Μόνο αν σε βοηθά να περιγράψεις την εμπειρία σου.
Είναι σοβαρός όρος ή απλώς meme; Και τα δύο.
Ξεκίνησε ως meme, αλλά για πολλούς έγινε εργαλείο αυτοπεριγραφής. Όπως συμβαίνει συχνά με λέξεις που γεννιούνται στο internet, η αξία τους δε βρίσκεται στην επισημότητα, αλλά στη χρησιμότητα. Αν μια λέξη βοηθά κάποιον να καταλάβει καλύτερα τον εαυτό του, τότε έχει λόγο ύπαρξης.
Τελικά, το berrisexual δε ζητάει αποδοχή από λεξικά. Ζητάει χώρο. Χώρο για πολυπλοκότητα, για ειλικρίνεια και για την παραδοχή ότι η έλξη δεν είναι πάντα συμμετρική, καθαρή ή εύκολα ονομαζόμενη. Και ίσως αυτός να είναι και ο λόγος που το χρειαζόμαστε. Όχι για να ορίσουμε τους άλλους, αλλά για να νιώσουμε άνετα μέσα στις δικές μας εμπειρίες, χωρίς ενοχές ή απλουστεύσεις. Γιατί στο τέλος, κάθε ταυτότητα είναι μια ιστορία που λέμε πρώτα στον εαυτό μας, μέχρι να βρούμε το θάρρος να τη μοιραστούμε.
Και αν κάποτε χρειαστείς μια λέξη που να λέει «δε χωράω ακριβώς εδώ, αλλά υπάρχω», ίσως αυτό το μικρό, γλυκό λογοπαίγνιο να είναι αρκετό.
Συντάκτης: Νεφέλη Μπάκα
