Κάποτε λέγαμε ότι το Big Brother είναι ένα κοινωνικό πείραμα. Τώρα απλώς μοιάζει με πείραμα που διενεργείται χωρίς επίβλεψη, όρια και μια κάποια συνείδηση θα έλεγε κανείς, έτσι για το γαμ@το. Στο επεισόδιο της Τετάρτης (29/05), παρακολουθήσαμε μια ακόμη σκηνή που δε θα έπρεπε ποτέ να περάσει για «τηλεοπτικό περιεχόμενο». Ο KAS και η Φένια, μετά από ένα κουτσομπολίστικο μικροπρεπές πηγαδάκι για μια άλλη παίκτρια και τις τορτίγιες που κατανάλωσε, τη Νάνσυ, αντάλλαξαν σχόλια χαμηλής αισθητικής και υψηλής τοξικότητας λέγοντας πως η κοπέλα είναι «β*ζιτα» αλλά σαν έννοια μωρέ (ανάθεμα κι αν καταλάβαμε τι σημαίνει αυτό).
Ε, συγγνώμη κύριοι, πότε έγινε ok να εκστομίζεται τέτοια λέξη στην τηλεόραση, μπροστά σε κοινό κάθε ηλικίας; Και κυρίως, πότε έγινε χαλαρή κουβέντα το slυt-shaming; Ναι, ο «Μεγάλος Αδελφός» αντέδρασε. Τους τιμώρησε, τους έβαλε υποψήφιους, τους θύμισε τον «κώδικα». Αλλά όταν έχεις αφήσει επί εβδομάδες ένα σπίτι να βράζει μέσα σε σεξιστικά υπονοούμενα, καφενειακού τύπου κουτσομπολιά και στρατηγικές που μυρίζουν reality-trash του 2004, αυτή η τιμωρία μοιάζει με ένα ελάχιστο τσιρότο για damage control τη στιγμή που γίνεται διαγωνισμός σκουπιδοφαγίας. Οι ίδιοι ζήτησαν συγγνώμη κάνοντας εξαιρετικές μανούβρες gaslighting και το θέμα ξέφυγε τόσο που η κόρη της ίδια της γυναίκας που το ξεστόμισε, θέλησε να απολογηθεί δημόσια για τη μαμά της. Τι ζούμε ακριβώς;
Το πρόβλημα δεν είναι μόνο η λέξη. Είναι το γεγονός ότι ειπώθηκε με απόλυτη φυσικότητα. Ότι δεν υπήρξε κανένας δισταγμός. Ότι δε σταμάτησε το στόμα 2 ανθρώπων να σκεφτεί «μήπως είναι λίγο προσβλητικό αυτό που πάω να πω;» και το ίδιο συνέβη και με τον θεατή της παρέας, που κάζουαλ έτρωγε το πατατάκι του. Κανείς δεν ένιωσε την ανάγκη να βάλει φρένο. Γιατί απλώς… δεν εκπαιδεύτηκαν να φρενάρουν. Ούτε από την παραγωγή, ούτε από τη συνείδηση του παιχνιδιού, ούτε – κυρίως – από τον καθρέφτη της τηλεόρασης που υποτίθεται αντικατοπτρίζει την κοινωνία μας.
Αν αυτό δεν είναι τηλεοπτικός κανιβαλισμός, τότε τι είναι;
Μη γελιόμαστε, όμως. Δεν είναι οι παίκτες οι μόνοι υπεύθυνοι. Αυτοί λένε ό,τι λένε επειδή κάπου τους έχουν κάνει να πιστέψουν ότι «όσο πιο trash, τόσο πιο viral». Ότι ο κόσμος γουστάρει το ξεκατίνιασμα, ότι το μίσος κάνει engagement, ότι ο σεξισμός «πουλάει». Και ξέρεις τι; Δεν έχουν και άδικο. Οι παίκτες μιλούν στην κάμερα λες και είναι σε δοκιμαστικό για σειρά. Παίζουν «ρόλους» που πιστεύουν ότι ο κόσμος θέλει να δει. Κι αν αυτοί οι ρόλοι περιλαμβάνουν ψευτοαντριλίκια, παθητικές επιθέσεις, κοινωνικά απαράδεκτους χαρακτηρισμούς ή σεξιστικά αστεία, δεν πειράζει. «Είναι απλώς ένα παιχνίδι».
Όχι, δεν είναι απλώς ένα παιχνίδι. Είναι μια τηλεοπτική πλατφόρμα που διαμορφώνει αντιλήψεις. Και όταν η λέξη «β*ζιτα» πέφτει στο τραπέζι τόσο χαλαρά, μια λέξη που προσβάλλει και τις σ#ξεργάτριες και είναι ξεκάθαρα υποτιμητική και με διάθεση να μειώσει τον χαρακτήρα και την προσωπικότητα μιας γυναίκας, ένας χαρακτηρισμός που βασίστηκε στην εμφάνιση, και που η αφορμή για να ειπωθεί ήταν 4 τορτίγιες, κάτι πάει πολύ λάθος με όλους μας. Όχι μόνο με τον KAS και τη Φένια. Αλλά και με το κοινό που γελάει, με τους followers που χειροκροτούν, με το πρόγραμμα που προβάλλεται, με τον ΣΚΑΙ που επιτρέπει έστω και να προβληθεί εξ αρχής αυτό το απόσπασμα, και να εκθέσει στην κρίση της αρένας του κοινού και των παικτών ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο.
Το Big Brother, είναι καθρέφτης του τι ανεχόμαστε να βλέπουμε – και δυστυχώς, αυτός ο καθρέφτης είναι πολύ βρόμικος.
