Ζούμε στο 2025. Η τεχνολογία τρέχει, οι σχέσεις χωλαίνουν, και οι πρώην βρίσκουν όλο και πιο δημιουργικούς τρόπους να τρυπώνουν στο inbox σου –ή έστω στο IBAN σου.
Κι αν δεν πιστεύεις εμάς, πίστεψε μια εντελώς αληθινή ιστορία που βρήκαμε στα σόσιαλ και τα λέει όλα από μόνη της:
Χώρισε μια φίλη μου πρόσφατα τον γκόμενο και τον μπλόκαρε από παντού.
Από το τηλέφωνο, το messenger, το insta, το Tik Tok ακόμα και στο mail.
Και τι βρήκε ο αθεόφοβος για να επικοινωνεί μαζί της;
Της στέλνει πάνω από πενήντα φορές την ημέρα, ένα ευρώ την κάθε φορά με Iris και στο σημείο που λέει πληροφορίες για τον δικαιούχο της γράφει αυτό που θέλει να της πει. Από εφευρετικότητα του το δίνω.
Συνήθως της γράφει μεθυσμένα μηνύματα όπως «καργι@λα σ’αγαπάω ακόμη» ή «μια άκαρδη πουτ@ν@ είσαι κι εσύ σαν όλες».
Μα αν κρατήσει αυτό πολύ,
η φίλη μου θα μαζέψει μέσα στον μήνα περισσότερα κι από τον νέο κατώτατο μισθό.
Και κάπου εδώ σταματάμε να γελάμε και ξεκινάμε να αναρωτιόμαστε: wtf είναι αυτό το νέο είδος επικοινωνίας; Πρόκειται για καψούρα; Παράνοια; Ή μήπως μια τεράστια ανάγκη για να μείνεις ορατός και αρκετά κρίπι;
Η IRIS, το νέο attachment style
Αν το καλοσκεφτείς, το IRIS-messaging είναι το τέλειο παράδειγμα anxious attachment. Όταν κάποιος αρνείται να αποδεχτεί τη διακοπή επαφής και ψάχνει εναγωνίως ένα κανάλι, έστω και παράλογο, για να συνδεθεί– ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι θα πληρώνει τον πρώην του για να τον βρίζει. Αυτό που για τους απέξω μοιάζει με παραλήρημα, για τον αποστολέα είναι η τελευταία σανίδα σωτηρίας. Δε γράφει απλώς «σ’ αγαπάω». Στέλνει λεφτά για να στο πει. Γιατί, ίσως, έτσι νιώθει ότι αξίζει να τον προσέξεις.
Και η παραλήπτρια; Από τη μία, νιώθει ότι πατά γερά στα όρια της. Από την άλλη, κάνει ψιλά τα συναισθηματικά του υπολείμματα και γεμίζει σιγά σιγά τον λογαριασμό της. Και κάπως έτσι, αν το τραβήξουμε για πολύ, η παραβίαση των ορίων και η εμμονή, αποκτά αποταμιευτικό χαρακτήρα.
Και μπορεί στο παρελθόν να μη μας έχουν στείλει μηνύματα μέσω IRIS, αλλά όλοι έχουμε δεχτεί εκείνο το «τι κάνεις;» στις 03:00 π.μ. στο κινητό. Το IRIS απλώς το πάει ένα βήμα παραπέρα: σου λέει “σε θέλω” και “σου πληρώνω και μια τσίχλα τη φορά”. Στην πραγματικότητα, αυτό που ζούμε δεν είναι άλλο από την απελπισμένη προσπάθεια του καψούρη να hackάρει το σύστημα. Και τι πιο meta από το να χρησιμοποιείς την ίδια την τράπεζα για να ζητήσεις συναισθηματική πίστωση;
Στα αδιάβαστα ή στην Εθνική;
Δεν ξέρουμε αν σε λίγο καιρό το IRIS θα γίνει το νέο love language των emotionally constipated. Αλλά, αν κάποιος πληρώνει για να σου μιλήσει, δεν είναι καψούρα. Είναι ξεκάθαρα χρέος με επιτόκιο συναισθηματικής αστάθειας. Και δεν είναι δικό σου για να το ξεπληρώσεις, να το θυμάσαι αυτό.
