Στον ημιτελικό του Final Four της Euroleague, η Μονακό επικράτησε του Ολυμπιακού με 68-78 και πέρασε στον μεγάλο τελικό. Αλλά, πέρα από σκορ και στατιστικά, αυτός ο αγώνας άφησε μια εικόνα που κανείς δε θα ξεχάσει εύκολα: τον Εβάν Φουρνιέ να ξεσπά σε κλάματα και τον Βασίλη Σπανούλη να τον αγκαλιάζει.

Ο Φουρνιέ ήταν εκπληκτικός. Με 31 πόντους απέναντι στη Φενέρμπαχτσε, είχε αναδειχθεί στον απόλυτο ηγέτη των Πειραιωτών. Έδωσε τα πάντα, πάλεψε με ψυχή και σώμα, αλλά η Μονακό -με τον Σπανούλη πια στον πάγκο της- ήταν αυτή που χαμογέλασε στο τέλος. Ο αποκλεισμός πόνεσε. Και ο Γάλλος άσος δεν το έκρυψε.

 

 

Μέσα στη θλίψη του, σε μια στιγμή αλήθειας που θύμιζε ότι πίσω από τους παίκτες υπάρχουν άνθρωποι, ο Φουρνιέ λύγισε. Και τότε ήρθε εκείνος. Ο άνθρωπος-σύμβολο του Ολυμπιακού, Βασίλης Σπανούλης, με ένα βλέμμα γεμάτο κατανόηση, τον πλησίασε και τον αγκάλιασε. Μια σιωπηλή κίνηση, πιο δυνατή από οποιαδήποτε νίκη. Μια στιγμή που απέδειξε πως ο αθλητισμός δεν είναι μόνο για τους τίτλους, αλλά και για τη συμπόνια, την αλληλεγγύη, το μεγαλείο.

 

Φουρνιέ

 

Στην κάμερα της Nova, ο Σπανούλης αποκάλυψε τι του ψιθύρισε: «Έχω περάσει από τη θέση σου. Σήκωσε το κεφάλι και συνέχισε». Λόγια που μόνο ένας άνθρωπος που έχει ζήσει τη δόξα και τον πόνο του αθλητισμού μπορεί να πει. Λόγια-βάλσαμο για κάθε ηττημένο που δεν έχασε την ψυχή του.

 


 

Γιατί στον αθλητισμό, δεν είναι πάντα το σκορ που μένει. Είναι εκείνες οι στιγμές που θυμίζουν πως η ήττα δεν είναι το τέλος – είναι απλώς μια στάση στο ταξίδι. Και ότι οι μεγαλύτεροι αντίπαλοι, μπορούν να είναι και οι πιο αυθεντικοί συμπαραστάτες.