Ο γνωστός τραγουδιστής -και μη εξαιρετέος- Βαλάντης κατάφερε πάλι να γίνει viral— και, δυστυχώς πάλι, όχι για κάποιο μουσικό επίτευγμα. Σε βίντεο που κυκλοφόρησε στο TikTok, ο τραγουδιστής φαίνεται να φωνάζει στους μουσικούς του πάνω στη σκηνή, να δηλώνει με ύφος «κανένας μαέστρο» και στο τέλος να ετοιμάζει (και τελικά να ρίχνει) μια περιποιημένη χλέπα προς το μέρος τους. Ναι, καλά διάβασες. Όλα αυτά την ώρα που το νυχτερινό μαγαζί της Αθήνας, όπου εμφανίζεται μαζί με τον Σάκη Αρσενίου, είναι γεμάτο κόσμο, που ακούγεται να κάνει ένα αμήχανο “ωωω” μετά το φτύσιμό του.
Ο Αρσενίου, που στεκόταν δίπλα του, προσπάθησε έστω να τον συνεφέρει φωνάζοντάς του «Βαλάντη», αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Ο εκνευρισμός είχε ήδη κερδίσει τη μάχη. Και εκεί, μπροστά σε κοινό, κάμερες και συνεργάτες, ο τραγουδιστής συνέχισε κανονικά, λες και όλα αυτά είναι μια απλή Τριτούλα βράδυ.
O ίδιος, μιλώντας στο Πρωινό, παρουσίασε μια άλλη εκδοχή: «Έφτυσα την τσίχλα μου. Αυτό έχει γίνει περίπου πριν από έναν μήνα. Η νύχτα είναι πολύ δύσκολη, είναι πολύ δύσκολο να πληρώσουν μουσικούς, γίνονται ελάχιστες πρόβες. Απλά σέβομαι τη μουσική και την υπηρετώ. Την τσίχλα τη μασάμε για τους σιαγώνες μύες. Είδα τον εαυτό μου και νιώθω την ανάγκη να ζητήσω συγγνώμη για την εικόνα που είδατε και για τον εκνευρισμό μου. Γίνεται συνέχεια αυτό, κάποιος δεν κάνει καλά τη δουλειά του. Την ώρα που είμαι τσαντισμένος, η τσίχλα έγινε κομμάτια και με ενοχλούσε».
Το θέμα όμως δεν είναι ένα viral βίντεο ούτε μια ακόμη κρίση ιδιοσυγκρασίας. Είναι κάτι πιο βαθύ, πιο καθημερινό και πιο σοβαρό: η ευγένεια. Ή μάλλον, η συστηματική έλλειψή της. Γιατί η πραγματική ευγένεια δε φαίνεται όταν όλα πάνε τέλεια, όταν το μικρόφωνο λειτουργεί, τα φώτα λάμπουν και η διάθεση είναι καλή. Η ευγένεια φαίνεται στα δύσκολα. Στα πέντε δευτερόλεπτα που έχεις να επιλέξεις αν θα μιλήσεις ανθρώπινα ή αν θα ξεσπάσεις σε εκείνους που απλώς κάνουν τη δουλειά τους.
Επίσης, το πώς φέρεσαι στους ανθρώπους με τους οποίους συνεργάζεσαι είναι ίσως ο πιο καθαρός καθρέφτης του χαρακτήρα σου. Δεν έχει σημασία αν είσαι τραγουδιστής, διευθυντής, γιατρός, σερβιτόρος ή πρωθυπουργός. Σημασία έχει αν, όταν τα πράγματα πάνε στραβά — γιατί πάντα πάνε — επιλέγεις να διαλυθείς ή να διαλύσεις τους άλλους.
Η συμπεριφορά στη σκηνή δεν είναι παρά η μικρογραφία αυτού που συμβαίνει σε κάθε χώρο εργασίας: από τα γραφεία μέχρι τα σχολεία. Κάποιοι νομίζουν ότι το ταλέντο ή η θέση τους επιτρέπει να φωνάζουν, να μειώνουν, να απαξιώνουν. Κάποιοι θεωρούν ότι οι άλλοι είναι αναλώσιμοι. Αλλά οι άνθρωποι που δουλεύουν δίπλα σου δεν είναι διακοσμητικά. Δεν υπάρχουν για να «ανεχτούν» τα νεύρα σου ούτε για να υπηρετούν το εγώ σου.
Και η ευγένεια — αυτή η ταπεινή, υποτιμημένη έννοια είναι επαγγελματισμός. Είναι αυτοέλεγχος. Είναι ένδειξη ότι κατανοείς πως χωρίς τους ανθρώπους γύρω σου δεν είσαι τίποτα. Ούτε η φωνή σου θα ακουστεί, ούτε το έργο σου θα σταθεί, ούτε η σκηνή θα φωτιστεί. Και στην τελική, αν φέρεσαι άσχημα στην ομάδα σου είσαι απλώς κακός στη δουλειά σου.
Γιατί το ταλέντο σου μπορεί να σε φέρει στη σκηνή.
Ο χαρακτήρας σου όμως είναι αυτός που θα δείξει αν αξίζει να ανέβεις ξανά.
