Με μια ιστορική και καθοριστική απόφαση, το Μικτό Ορκωτό Εφετείο της Αθήνας έκρινε σήμερα ομόφωνα ένοχο τον Πέτρο Φιλιππίδη και για τις δύο κατηγορίες απόπειρας βιaσμού που εκδικάζονταν επί μήνες. Ο άλλοτε κραταιός ηθοποιός της ελληνικής τηλεόρασης και του θεάτρου καταδικάστηκε για την απόπειρα βιaσμού σε βάρος γυναίκας ηθοποιού το 2010 στο καμαρίνι του στο θέατρο «Μουσούρη», αλλά και για τη δεύτερη απόπειρα που φέρεται να διέπραξε το 2014, μέσα στο αυτοκίνητό του, σε βάρος άλλης συναδέλφου του στο Παλαιό Ψυχικό.
Η απόφαση έρχεται σε αντίθεση με την εισαγγελική πρόταση του Ανδρέα Καραφλού, ο οποίος είχε ζητήσει την απαλλαγή του κατηγορούμενου λόγω αντιφάσεων στις καταθέσεις των θυμάτων -τα οποία και συχνά υποτιμούσε με τον λόγο του- φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να δηλώσει πως οι περιγραφές δε συνάδουν με βιaσμό αλλά με «άνθρωπο που αρέσκεται στον αυνaνισμό». Το δικαστήριο, ωστόσο, δεν πείστηκε από αυτό το αφήγημα, ούτε και από την υπερασπιστική γραμμή του Φιλιππίδη, που υποστήριξε πως είχε τη συναίνεση των γυναικών και ότι οι καταγγελίες ήταν αποτέλεσμα οργανωμένων ενεργειών ενάντια του από πρόσωπα του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών.
Στην απολογία του είχε εκφράσει την αγωνία του για το ενδεχόμενο να επιστρέψει στη φυλακή, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Δε θέλω τον οίκτο σας, θέλω να με κρίνετε δίκαια». Ο ίδιος είχε αναφερθεί και στην προηγούμενη προφυλάκισή του για 12 μήνες, η οποία, όπως ισχυρίστηκε, βασίστηκε σε ψευδείς κατηγορίες για βιασμό από τρίτη γυναίκα – για την οποία πάντως είχε αθωωθεί λόγω αμφιβολιών τον Φεβρουάριο του 2023.
Η σημερινή απόφαση όμως δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνειών. Το εφετείο στήριξε την κρίση του στα στοιχεία και τις μαρτυρίες, επιβεβαιώνοντας την καταδίκη του για τις δύο απόπειρες βιaσμού και, έμμεσα, την αξιοπιστία των γυναικών που στάθηκαν απέναντί του στη δικαστική αίθουσα. Οι ισχυρισμοί του περί συναίνεσης δεν έπεισαν ούτε αυτή τη φορά, όπως δεν είχαν πείσει ούτε το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, που του είχε επιβάλει ποινή κάθειρξης οκτώ ετών με αναστολή.
Ο απόηχος της απόφασης
Η υπόθεση Φιλιππίδη ξεπέρασε τα όρια ενός μεμονωμένου σκανδάλου. Ήταν από τις πρώτες υποθέσεις υψηλής δημοσιότητας που αναδείχθηκαν στο ελληνικό #MeToo. Έφερε στο προσκήνιο την κακοποιητική κουλτούρα που επικρατούσε για δεκαετίες στο θέατρο, χώρος που συχνά προωθούσε τη σιωπή και την ανοχή.
Η ομόφωνη απόφαση ενοχής ουσιαστικά δηλώνει ότι η δικαιοσύνη μπορεί –έστω αργά– να δράσει απέναντι στην εξουσία, στο προνόμιο και στην ατιμωρησία. Στέλνει το μήνυμα ότι οι γυναίκες που μιλούν, που επιμένουν, που δε σιωπούν, μπορούν να ακουστούν και να δικαιωθούν. Σε μια κοινωνία που ακόμα δυσκολεύεται να αποδεχτεί το μέγεθος της έμφυλης βίας και να στηρίξει ουσιαστικά τα θύματα, τέτοιες αποφάσεις λειτουργούν ως ορόσημα. Γιατί επιτέλους τελειώνει ένα καθεστώς συγκάλυψης.
