Όσο εμείς χειροκροτούσαμε την Κλαυδία που κατέκτησε την 6η θέση στη φετινή Eurovision, υπήρχε μια ιστορία που περίμενε διακριτικά στα παρασκήνια να αποκαλυφθεί. Μια ιστορία όχι απλώς μουσικής, αλλά αγνής αλληλεγγύης — ή αλλιώς, της Έλενας Παπαρίζου να κάνει quietly queen πράγματα.
Λίγες μέρες μετά τον μεγάλο τελικό, έγινε γνωστό ότι η Παπαρίζου είχε καλύψει από την τσέπη της την υποτροφία της Κλαυδίας στο ωδείο του μουσικού Τόνι Κονταξάκη. Όχι, δεν το έκανε για τα likes. Δεν το είπε ποτέ. Δεν το πόσταρε με inspirational caption. Το αποκάλυψε ο ίδιος ο μουσικός στις 20 Μαΐου και η Κλαυδία το επιβεβαίωσε, λέγοντας απλά:
«Το έκανε μέσα από την καρδιά και την ψυχή της»
Η σχέση των δύο τραγουδιστριών ξεκίνησε το 2018, όταν η Κλαυδία εμφανίστηκε στο The Voice και η Έλενα ήταν η coach της. Από εκείνη τη στιγμή, αντί για ένα ακόμα τηλεοπτικό mentoring που ξεχνιέται με το που πέσουν οι τίτλοι τέλους, γεννήθηκε μια πραγματική σχέση στήριξης και πίστης.
Η Παπαρίζου δεν αρκέστηκε σε όμορφα λόγια και αγκαλιές on camera. Επέλεξε να επενδύσει κυριολεκτικά στο ταλέντο της Κλαυδίας, δίνοντάς της πρόσβαση σε εκπαίδευση, σε γνώση, σε ευκαιρίες που ίσως δε θα είχε αλλιώς. Και το έκανε σιωπηλά. Χωρίς κάμερες, χωρίς δελτία τύπου, χωρίς ανακοινώσεις.
Fast forward λίγα χρόνια, και η Κλαυδία ανεβαίνει στη σκηνή της Eurovision 2025, εκπροσωπώντας την Ελλάδα με αξιοπρέπεια, πάθος και—ναι—ένα κομμάτι της Παπαρίζου στο πλευρό της. Λίγο πριν τη μεγάλη εμφάνιση, η Έλενα της έστειλε δημόσια τις ευχές της. Και μετά την επιτυχία, δήλωσε περήφανη. Όχι για να καρπωθεί τη δόξα. Αλλά γιατί έτσι κάνει η πραγματική στήριξη. Χτίζει αθόρυβα και χαίρεται με κρότο.
Στη σκηνή, ναι. Αλλά και πίσω της
Σε μια εποχή που όλα γίνονται για το story, η Παπαρίζου μας θυμίζει κάτι παλιό και ακριβό: το να σηκώνεις άλλες γυναίκες ψηλά, χωρίς να το φωνάζεις. Να είσαι δίπλα, όχι μπροστά. Να είσαι η αιτία, όχι το κέντρο. Κι ότι αυτό είναι το real girl power από μια πραγματικά μεγάλη τραγουδίστρια, που αναγνωρίζει μια άλλη πραγματικά μεγάλη τραγουδίστρια.
Η Κλαυδία μπορεί να ανέβηκε μόνη της στη σκηνή του Β’ ημιτελικού, αλλά δεν ήταν ποτέ μόνη. Είχε μαζί της μια στήριξη που ξεκίνησε από το backstage του The Voice και έφτασε ως τις πιο μεγάλες μουσικές σκηνές της Ευρώπης. Και κάπου εκεί, ανάμεσα σε μια υποτροφία, ένα βίντεο στο Happy Day και ένα “Καλή επιτυχία!” που δεν ήταν καθόλου τυπικό, η ιστορία τους γίνεται ένα reminder:
Η αληθινή επιτυχία δεν είναι να φτάνεις μόνος στην κορυφή. Είναι να σπρώχνεις κι άλλους να ανέβουν μαζί σου.
