Αν κάποιος έβλεπε το τελευταίο fashion show του Junya Watanabe, θα ορκιζόταν ότι ξαναβρέθηκε στο Μπρούκλιν του 2009. Ή, τουλάχιστον, αυτό ένιωσε ο Jacob Gallagher των New York Times, που περιέγραψε τη συλλογή ως μια ζωντανή ανάμνηση της hipster αισθητικής της εποχής του Ομπάμα.
Το σόου έφερε στη μνήμη εικόνες από την άνθηση του lumbersexual: άνδρες με φουντωτά γένια, καρό πουκάμισα, τζάκετ Filson, μπότες πεζοπορίας και τζιν με ρεβέρ. Ολόκληρη η πασαρέλα μύριζε –συμβολικά και μεταφορικά– λάδι γενειάδας και indie IPA μπίρες, ανασύροντας από τη λήθη μια εποχή που έμοιαζε να έχει ξεχαστεί.
Πόσο γρήγορα επιστρέφουν οι τάσεις;
Ο ίδιος ο Gallagher αναρωτιέται: «Οι τάσεις της μόδας κάνουν σύντομους κύκλους, αλλά αλήθεια; Τόσο γρήγορα;» Όντως, αν αυτή η συλλογή είχε παρουσιαστεί το 2010, θα γινόταν viral στα #menswear blogs.
Ο ίδιος ο Watanabe, ωστόσο, επιμένει πως η έμπνευσή του δεν προέρχεται από το hipster παρελθόν, αλλά από τη διαχρονική αξία των κλασικών ρούχων εργασίας. Στο επίκεντρο της συλλογής του βρέθηκε το Mackinaw Cruiser της Filson, ένα καρό τζάκετ που κατοχυρώθηκε με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας το 1914. Ο Watanabe δήλωσε ότι «μοιράζεται την ίδια αγάπη και σεβασμό για τα διαχρονικά, παλιά και καλά ρούχα εργασίας», αφήνοντας να εννοηθεί πως βλέπει τη μόδα ως έναν διαρκή κύκλο αναβιώσεων και επαναπροσδιορισμών.
Μόδα ή κοινωνικό μήνυμα;
Παρόλο που ο ίδιος ο σχεδιαστής απέφυγε τις βαθιές ερμηνείες, η επιλογή της συγκεκριμένης αισθητικής εγείρει ερωτήματα: Μήπως η επιστροφή του lumbersexual είναι μια αντίδραση στη σύγχρονη ψηφιακή εποχή; Όπως και στο παρελθόν, η τάση αυτή αναδύθηκε σε περιόδους τεχνολογικής έξαρσης – τότε ως απάντηση στις start-ups της Silicon Valley, τώρα, ίσως, ως αντίσταση στην επέλαση της τεχνητής νοημοσύνης και των tech ολιγαρχών.
Στην πασαρέλα ακούστηκε μια φράση: «I see a change on the rise» («Βλέπω μια αλλαγή να ανατέλλει»). Είτε ήταν σκόπιμο είτε όχι, το μήνυμα πέρασε: οι χίπστερ του παρελθόντος επιστρέφουν – και αυτή τη φορά, ίσως, πιο συνειδητοποιημένοι από ποτέ.
Γιατί οι lumbersexuals θεωρούνται (ξανά) ελκυστικοί;
1. Η ψευδαίσθηση της αυθεντικότητας
Ο lumbersexual μοιάζει με κάποιον που μπορεί να φτιάξει ένα τραπέζι με τα χέρια του, να ανάψει φωτιά χωρίς YouTube tutorial και να χαθεί στη φύση χωρίς να χρειαστεί GPS. Είτε αυτό ισχύει είτε όχι, το στυλ του υποδηλώνει έναν άνθρωπο αυτάρκη, ικανό, που δεν εξαρτάται από την τεχνολογία ή την άνεση της σύγχρονης ζωής. Σε έναν κόσμο όπου όλα είναι ψηφιοποιημένα και αποστειρωμένα, αυτή η εικόνα μοιάζει σχεδόν… ρομαντική.
2. Η επιστροφή στο «πρωτόγονο αρσενικό»
Από αρχαιοτάτων χρόνων, η αρρενωπότητα συνδέεται με τη φυσική δύναμη και την επιβίωση. Ο ξυλοκόπος με το τσεκούρι και τη γενειάδα ενσαρκώνει ένα αρχέγονο πρότυπο ανδρισμού, αλλά χωρίς τις τοξικές αποσκευές του παλιού macho man. Είναι σκληρός, αλλά ταυτόχρονα μοιάζει στοργικός – ένα μείγμα που εξάπτει τη φαντασία.
3. Το «ασφαλές κακό παιδί»
Ο lumbersexual έχει κάτι από bad boy, αλλά σε πιο εκλεπτυσμένη μορφή. Δεν είναι ο δερμάτινος μηχανόβιος, ούτε ο χλιδάτος businessman. Αντίθετα, αποπνέει έναν εναλλακτικό δυναμισμό που φαίνεται περιπετειώδης, αλλά χωρίς την απειλή του αληθινού κινδύνου. Μπορεί να σε πάει για πεζοπορία στο βουνό και μετά να μαγειρέψει ένα γκουρμέ δείπνο με craft μπίρα.
4. Το στιλ που λέει «είμαι cool, αλλά δεν προσπαθώ»
Η γοητεία του lumbersexual κρύβεται και στην αβίαστη εμφάνιση. Δεν φαίνεται «φτιαγμένος», δεν έχει το γυαλιστερό λουκ του γυμναστηριακού influencer, ούτε το overstyled ύφος των fashionistas. Η εικόνα του είναι υποτίθεται χαλαρή, φυσική – αν και συχνά απαιτεί πολύ grooming (κανείς δεν ξυπνάει με τέλεια περιποιημένη γενειάδα από τύχη).
5. Η εναλλακτική γοητεία απέναντι στην τεχνολογική αποξένωση
Ζούμε σε μια εποχή όπου οι άνδρες της Silicon Valley έχουν γίνει το νέο mainstream πρότυπο. Ο billionaire coder με το φούτερ και το MacBook έχει αντικαταστήσει τον παλιό παραδοσιακό «άντρα της δράσης». Ο lumbersexual, με τα ρούχα εργασίας και το ξυλοκόπημα για χόμπι, είναι η αντίθετη πλευρά αυτού του νομίσματος. Ένα throwback σε έναν πιο γήινο ανδρισμό, που μοιάζει χειροπιαστός και αυθεντικός – ακόμα κι αν η μισή ντουλάπα του προέρχεται από high-end fashion brands.
Μια αισθητική που επιστρέφει όταν η κοινωνία το χρειάζεται
Δεν είναι τυχαίο ότι ο lumbersexual επιστρέφει τώρα, σε μια περίοδο όπου οι άνθρωποι νιώθουν χαμένοι στην αχανή θάλασσα της τεχνητής νοημοσύνης, του απομακρυσμένου εργασιακού μοντέλου και της αποξένωσης των social media. Η εικόνα του άντρα που μπορεί να φτιάξει κάτι με τα χέρια του, που είναι γειωμένος, που θυμίζει άνθρωπο και όχι αλγόριθμο, μοιάζει πιο ελκυστική από ποτέ.
Στο τέλος της ημέρας, το αν η μόδα του lumbersexual είναι απλά άλλη μια νοσταλγική τάση ή σημάδι μιας βαθύτερης ανάγκης της κοινωνίας, μένει να φανεί. Αλλά αν η γενειάδα, το καρό πουκάμισο και η εικόνα του στιλάτου ξυλοκόπου επιστρέφουν, ίσως να λένε περισσότερα για εμάς απ’ ό,τι για εκείνους που τα φοράνε.
