Μια υπόθεση που σοκάρει βρίσκεται στα χέρια των αρχών της Θεσσαλονίκης, φέρνοντας ξανά στην επικαιρότητα την τραγική πραγματικότητα της παιδικής κακοποίησης από ανθρώπους εξουσίας. Ένας 48χρονος δάσκαλος πληροφορικής σε ιδιωτικό σχολείο κατηγορείται για κατάχρηση ανηλίκων και προσβολή γενετήσιας αξιοπρέπειας σε βάρος της 11χρονης μαθήτριάς του, μετά από καταγγελία της ίδιας της ανήλικης.
Η μαθήτρια φέρεται να δέχθηκε, τον Μάρτιο, μήνυμα σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης με προσβλητικό σ#ξουαλικό περιεχόμενο. Οι αρχές, με τη συνδρομή της Υποδιεύθυνσης Προστασίας Ανηλίκων, διεξήγαγαν έρευνα στο σπίτι του εκπαιδευτικού και κατέσχεσαν υπολογιστή, κινητό και usb, τα οποία εστάλησαν για περαιτέρω εξέταση.
Το σοκ δεν περιορίζεται μόνο στην υπόθεση αυτή καθ’ εαυτή – αλλά και στο πόσο γνώριμο αρχίζει να γίνεται το μοτίβο: άτομα σε θέση εμπιστοσύνης, που εκμεταλλεύονται τη σχέση εξουσίας απέναντι σε παιδιά, σπάζοντας κάθε ηθικό και επαγγελματικό φραγμό.
Τι κρύβεται ψυχολογικά πίσω από τέτοιες συμπεριφορές;
Η κακοποίηση ανηλίκων από ενήλικες με θεσμική ισχύ δεν είναι “παρανόηση” ή “παρερμηνεία”. Είναι κατάχρηση εξουσίας και εκμετάλλευση αδυναμίας. Σε ψυχολογικό επίπεδο, τέτοιες συμπεριφορές σχετίζονται συχνά με:
-
Διαταραχές ελέγχου παρορμήσεων, όπου ο θύτης δεν μπορεί ή δε θέλει να καταστείλει τις απαγορευμένες επιθυμίες του.
-
Ναρκισσιστικά στοιχεία, καθώς συχνά τέτοια άτομα θεωρούν ότι «δικαιούνται» να κάνουν ό,τι θέλουν, χωρίς συνέπειες.
-
Σκοτεινές πτυχές της παιδοφιλικής παραφιλίας, όπου το παιδί αντικειμενοποιείται πλήρως, χωρίς ενσυναίσθηση ή ηθικό φραγμό.
Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν «αγαπούν τα παιδιά». Αντιθέτως, τα βλέπουν σαν μέσο ικανοποίησης – σεξουαλικής, ψυχολογικής ή και εξουσιαστικής. Η αποπλάνηση με τη μορφή διαδικτυακών μηνυμάτων είναι επίσης μια μορφή grooming, μια σταδιακή στρατηγική χειραγώγησης, που έχει στόχο να σπάσει τις άμυνες του παιδιού και να νομιμοποιήσει στο μυαλό του το ανήθικο.
Τι σημαίνει για την κοινωνία;
Η συγκεκριμένη υπόθεση, που ερευνάται για πιθανή ύπαρξη κι άλλων θυμάτων, μας θυμίζει ένα πράγμα:
Οι δράστες δεν έχουν συγκεκριμένη εμφάνιση ή “ύποπτο” βλέμμα. Μπορεί να είναι δίπλα μας – σεβαστοί, κοινωνικοί, ακόμη και χαμογελαστοί.
Ο παιδικός ψυχισμός είναι εύπλαστος και ευάλωτος. Η ντροπή, ο φόβος και η ενοχή – που πολλές φορές νιώθει το θύμα – λειτουργούν σαν σιγαστήρας. Γι’ αυτό και το γεγονός ότι η 11χρονη βρήκε το θάρρος να μιλήσει, είναι όχι μόνο η αρχή της αποκάλυψης, αλλά πράξη γενναιότητας.
Η Δικαιοσύνη καλείται τώρα να κάνει το δικό της καθήκον. Όχι απλώς να τιμωρήσει, αλλά να δώσει το σήμα πως καμία θέση εξουσίας δεν είναι ασπίδα απέναντι στη νοσηρότητα.
💬 Αν είσαι παιδί και κάτι σε κάνει να νιώθεις περίεργα, άβολα ή τρομαγμένα, μίλα. Πάντα υπάρχει κάποιος που θα σε πιστέψει.
☎️ Για άμεση βοήθεια: 1056 (Εθνική Τηλεφωνική Γραμμή για τα Παιδιά SOS).
