Η παρακάτω ιστορία δεν είναι φανταστική. Δεν είναι κάποιο εύρημα, ούτε μια φήμη. Είναι η ωμή, εξευτελιστική πραγματικότητα που βίωσε μια εκπαιδευτικός, όταν ο σπιτονοικοκύρης της αποφάσισε να τη διώξει κακήν κακώς από το σπίτι που νοίκιαζε, πριν καν λήξει το συμβόλαιο — κόβοντάς της το ρεύμα, το νερό και απειλώντας ότι θα βγάλει ακόμα και την πόρτα από τη θέση της, επειδή “χάλαγε” τα σχέδιά του να ρεφάρει από τους τουρίστες.
Η εκπαιδευτικός που είχε πάρει μετάθεση για λίγους μήνες στην Κρήτη εκδιώχθηκε από το σπίτι χωρίς καμία νομική προειδοποίηση, χωρίς διάλογο, χωρίς ίχνος ανθρωπιάς. Ο ιδιοκτήτης της έκοψε το ρεύμα, το νερό και της ξήλωσε την πόρτα μέσω κακοκαιρίας. Σε μια γυναίκα, μόνη, σε ένα ξένο νησί. Κι αυτός, ο «κύριος» το ήξερε. Και το εκμεταλλεύτηκε.
Η δασκάλα δεν είχε άλλη επιλογή από το να ζητήσει άδεια από τη δουλειά της και να φύγει με το βραδινό πλοίο, επειδή είχε το θράσος να πληρώνει νοίκι 300 ευρώ, ρεύμα, νερό και 5 ευρώ το πλυντήριο, αλλά χρωστούσε 100 ευρώ. Τόση ήταν η αξία της στα μάτια του σπιτονοικοκύρη. Σήμερα, η ίδια δασκάλα δηλώνει πως στις 7 Ιουνίου πρέπει να φύγει ξανά από το σπίτι που βρήκε, γιατί έρχονται οι τουρίστες και μέχρι τις 30 Ιουνίου, που τελειώνουν τα σχολεία, θα μείνει σε κάμπινγκ. Όπως πέρσι. Γιατί; Γιατί ο τουρισμός είναι ιερός και οι δάσκαλοι αναλώσιμοι. Γιατί μια κοινωνία που βγάζει λεφτά από AirBnB δεν έχει χώρο για ανθρώπους που προσφέρουν έργο. Γιατί στα Χανιά, όπως και σε πολλές περιοχές της Ελλάδας, το να βρεις σπίτι με κανονικό μίσθωμα είναι πλέον επιστημονική φαντασία αν είσαι δημόσιος υπάλληλος, νοσοκομειακός γιατρός ή αναπληρωτής εκπαιδευτικός.
Στη μαρτυρία της προς την Ένωση Προστασίας Καταναλωτών Κρήτης, η εκπαιδευτικός αποκαλύπτει την ωμή πραγματικότητα που βίωσε. Όπως καταγγέλλει, ο ιδιοκτήτης την παρενοχλούσε διαρκώς να φύγει νωρίτερα, αν και είχαν συμφωνήσει να μείνει μέχρι 10 Απριλίου. Για μια οφειλή 100 ευρώ, της έκοψε βασικές παροχές και την τρόμαξε. Όταν του ζήτησε εξηγήσεις, της φώναξε: «Φύγε ρε λαμόγιο!».
Η ίδια η δασκάλα, στο τέλος της επιστολής της, αναρωτιέται: «Τι κάνω εδώ; Σε μια χώρα που δε με θέλει, που δε με υπολογίζει;». Και έχει απόλυτο δίκιο. Αν αφήνεις έναν άνθρωπο που υπηρετεί τη δημόσια εκπαίδευση να κοιμάται σε κάμπινγκ επειδή δε βγάζει τον Απρίλιο χωρίς 100 ευρώ, τότε δεν είσαι κράτος. Είσαι κρατίδιο, ένα τουριστικό φιάσκο με σημαία.
Κι αναρωτιόμαστε, ποια πολιτεία καλεί εκπαιδευτικούς να στηρίξουν τη δημόσια παιδεία και μετά τους πετάει στον δρόμο σαν περιττούς; Ποια κοινωνία είναι αυτή που αντιμετωπίζει τους δημόσιους λειτουργούς ως βάρος, και τους τουρίστες ως θεούς; Και τελικα, ποιος είναι το λαμόγιο;
Παρακάτω ακολουθεί η επιστολή της εκπαιδευτικού προς την Ένωση Προστασίας Καταναλωτών Κρήτης
«Μια εβδομάδα πριν το κλείσιμο των σχολείων για τις διακοπές του Πάσχα ο κύριος σπιτονοικοκύρης… ο θεός να τον κάνει κύριο μου έκλεισε νερό και ρεύμα ένα βράδυ με απίστευτη κακοκαιρία στα Χανιά προφανώς για να με αναγκάσει να φύγω πριν τη συμφωνημένη ημερομηνία δηλαδή 10 Απριλίου.
Όταν του είπα το πρωί ότι υπάρχει κάποια βλάβη και πρέπει να τη διορθώσει (αθώο μου κορίτσι νόμιζες η κακοκαιρία το έκανε) απάντησε.
Θα σου βγάλω και την πόρτα ώστε να τη βάψω, το μεσημέρι που θα γυρίσεις από το σχολείο κανόνισε δε θα έχεις πόρτα…
Σύνοψη… κόβει ρεύμα νερό το βράδυ και ξεμανταλώνει πόρτα το πρωί.
Τι έκανα εγώ; Μάζεψα τα λιγοστά μου υπάρχοντα να φύγω. Στη ρεσεψιόν συνάντησα τον κύριο Θεός να τον κάνει να πίνει καφέ με τον φίλο του.
Του λέω ντροπή να κάνεις όλα αυτά, εγώ ήρθα να κάνω μάθημα στα παιδιά σου. Εδώ και τρεις εβδομάδες κάθε μέρα μου λες να φύγω ενώ ξέρεις ότι έχουμε συμφωνήσει ότι θα μείνω μέχρι να αρχίσουν οι διακοπές του Πάσχα 300 ευρώ το μήνα. Συν ρεύμα Συν 5 ευρώ κάθε πλυντήριο.
Σου τα έδωσα όλα εκτός από 100 ευρώ για την εξόφληση του ενοικίου του Απριλίου. Γιατί τα κάνεις αυτά;
Για μια στιγμή τα έχασε μετά όμως μου είπε. Με ύφος και φωνή βαριά και κοφτή φύγε ρε λαμόγιο.
Ήταν δύο.. γενειοφόρος ο σπιτονοικοκύρης ψηλός και τρομερός..
ΦΥΣΙΚΑ ΤΑ ΕΚΑΝΕ ΣΕ ΜΕΝΑ ΣΕ ΓΥΝΑΊΚΑ
Του είπα εσύ είσαι λαμόγιο κι έφυγα σχεδόν τρέχοντας γιατί φοβήθηκα πήρα το βραδινό πλοίο πήρα και άδεια τέσσερις ημέρες από το σχολείο κι έφυγα. Έφυγα γιατί φοβήθηκα.
Σήμερα ένα μήνα μετά σε άλλο σπίτι που κι από αυτό θα φύγω 7 Ιούνιου έχουν κρατήσεις τουριστών θα πάω σε κάμπινγκ μέχρι 30 Ιουνίου που τελειώνουν τα σχολεία. Όπως έκανα και πέρσι όλο τον Ιούνιο
Σήμερα 30 Μαΐου πήγα σε μάθημα πιλάτες σε χωριό των Χανίων (και θα μου πείτε μπράβο και τι μας το λες).
Έχω λόγο. Το μάθημα στα Αγγλικά οι ασκούμενες Γερμανίδες Αγγλίδες Σουηδέζες και Νεοϋρκέζες. ΜΟΝΙΜΟΙ ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΠΕΡΙΟΧΗΣ. Και εγώ αναρωτήθηκα τι κάνω εδώ; Σε μια χώρα που δεν με θέλει δεν με υπολογίζει. Δεν υπάρχω για αυτήν. ΑΝΑΡΩΤΗΘΗΚΑ ποιος είναι το λαμόγιο; Μετά από αυτή την επιστολή, οι συνεργάτες της Ένωσης Προστασίας Καταναλωτών Κρήτης, αναφώνησαν σιωπηρά “Η κοινωνία νοσεί βαθιά και δεν βρίσκεται γιατρός να την γιατρέψει”».
