Ως αυτοπεποίθηση ορίζεται η πίστη που έχει ένα άτομο στον ίδιο του τον εαυτό, καθώς και στο τι μπορεί να κατορθώσει. Η έννοια αυτή σχετίζεται άμεσα με την αυτοεκτίμηση, που είναι η πίστη γενικά στον εαυτό μας και την αξία του. Πολλές φορές θα έχεις παρατηρήσει κάποιες συμπεριφορές οι οποίες θα έλεγε κανείς ότι δείχνουν υψηλή αυτοπεποίθηση. Στην πραγματικότητα, όμως, τα πράγματα ίσως είναι ανεστραμμένα. Παρατηρείς ανθρώπους και τους θαυμάζεις για την αυτοπεποίθηση που έχουν κι εσύ δεν έχεις και απορείς πώς το έχουν καταφέρει αυτό. Διάβασε παρακάτω κάποιες τυπικές συμπεριφορές ατόμων, που μάλλον θα σε βάλουν σε σκέψεις ότι τα άτομα αυτά δεν έχουν και πολλή αυτοπεποίθηση τελικά.

  • Δυνατή ομιλία

Πώς φαίνεται: Σιγουριά, κυριαρχία.

Πώς πραγματικά είναι: Προκειμένου το άτομο να αποκτήσει κυρίαρχο ρόλο στη συνομιλία ή τη σχέση και να καλύψει οποιαδήποτε αδυναμία, μιλάει δυνατά και με τον τρόπο αυτό επιβάλλεται κάνοντας την άλλη πλευρά να μην μπορεί εύκολα να αντιδράσει σε όλο αυτό.

  • Υπερβολική προβολή επιτευγμάτων (bragging)

Πώς φαίνεται: Επιτυχία, ικανότητα.

Πώς πραγματικά είναι: Το άτομο ψάχνει διαρκώς εξωτερική επιβεβαίωση για όσα έχει κάνει. Δεν πιστεύει το ίδιο τα όσα έχει καταφέρει και επαναλαμβάνει τα κατορθώματά του προκειμένου να δεχθεί τα εύσημα και να ανέβει η αυτοεκτίμηση του προσωρινά.

  • Τελειομανία

Πώς φαίνεται: Φιλοδοξία, λεπτομερής.

Πώς πραγματικά είναι: Εδώ κυριαρχεί ο φόβος της κριτικής και της απόρριψης και εξαιτίας αυτού του φόβου το άτομο προσέχει κάθε λεπτομέρεια για να μην υπάρξει ούτε ένα τόσο δα ψεγάδι.

  • Έλεγχος σχέσεων και καταστάσεων

Πώς φαίνεται: Ηγεσία, υπευθυνότητα.

Πώς πραγματικά είναι: Ο φόβος του αγνώστου, της αποτυχίας και της επίκρισης οδηγούν το άτομο στο να θέλει να τα ελέγχει όλα και να αποτρέπει έτσι τυχόν καταστάσεις, που θα τον εξέθεταν ή θα τον έκαναν να φαίνεται ανεπαρκής.

  • Μείωση των άλλων

Πώς φαίνεται: Ανωτερότητα, υψηλή αυτοεκτίμηση.

Πώς πραγματικά είναι: Από τα πιο ακράδαντα σημάδια χαμηλής αυτοπεποίθησης, ο θύτης μειώνει συνεχώς τους γύρω του με κάθε τρόπο ή σε πράγματα που εκείνος υπερέχει, ανεβάζοντας έτσι – θεωρητικά – τον ίδιο.

  • Υπερβολική ανεξαρτησία και αυτονομία

Πώς φαίνεται: Υψηλή ικανότητα, δύναμη.

Πώς πραγματικά είναι: Για να αποφύγει την “εξάρτηση” με άλλα άτομα, ο άνθρωπος αυτός δείχνει ότι μπορεί να καταφέρει τα πάντα μόνος. Συχνά παρουσιάζει τον εαυτό του σαν “μοναχικό λύκο” και αποφεύγει κάθε πιθανή απογοήτευση ή εγκατάλειψη.

  • Διαρκής επίδειξη πλούτου και υλικών αγαθών

Πώς φαίνεται: Επιτυχία, οικονομική άνεση.

Πώς πραγματικά είναι: Πάλι με αυτόν τον τρόπο ψάχνει την αναγνώριση από τους άλλους και πιστεύει πως θα τους θαμπώσει με όσα έχει και δεν θα δουν την πραγματική ανασφάλεια που κρύβει τόσο περίτεχνα.

  • Αυτοσαρκασμός

Πώς φαίνεται: Άνεση με τις ίδιες τις ατέλειες του εαυτού του/της, αυτογνωσία.

Πώς πραγματικά είναι: Ίσως δεν το περίμενες σε αυτή την λίστα. Η αλήθεια είναι, όμως, πως όσοι/ες αυτοσαρκάζονται συχνά το κάνουν για να προλάβουν την αρνητική κριτική, ασκώντας την οι ίδιοι πρώτοι.

  • Το σύνδρομο του “σωτήρα”

Πώς φαίνεται: Ενσυναίσθηση, προστατευτικότητα.

Πώς πραγματικά είναι: Η επιλογή συντρόφων και φίλων γίνεται με τέτοιο τρόπο, όπου το άτομο θα μπορεί να τους “σώσει” συναισθηματικά και κατ’ επέκταση θα γίνει απαραίτητο για την άλλη πλευρά και θα φανεί ως άξιος/α. Εδώ δημιουργείται μια σχέση εξάρτησης και όχι υγιής, πόσο μάλλον σωτήρια.

Όπως καταλαβαίνεις, η αληθινή αυτοπεποίθηση δεν είναι και τόσο θορυβώδης. Περισσότερο μοιάζει με ήσυχη σιγουριά, που πηγάζει από μέσα μας. Δεν έχει ανάγκη να αποδείξει ή να είναι όλα τέλεια. Δέχεται κριτική, κάνει λάθη, πέφτει αλλά πρόκειται για αυθεντικές αντιδράσεις αυτογνωσίας και αυτοβελτίωσης. Οι άνθρωποι που έχουν πραγματικά αυτοπεποίθηση θα ακούσουν σχόλια, θα δεχθούν κριτική και δεν θα κρυφτούν πίσω από τυμπανοκρουσίες. Γιατί γνωρίζουν όντως την αξία τους και δεν περιμένουν κανέναν και τίποτα να το αποδείξει. Πρόκειται, πρώτα από όλα, για εσωτερική αποδοχή και παραδοχή, κάθε πτυχής του εαυτού τους και των επιτευγμάτων τους.

Συντάκτης: Βάσω Μανταλιά
Επιμέλεια κειμένου: Αγγελική Θεοχαρίδη