Ο κάθε χωρισμός, λένε, είναι και ένας μικρός θaνατος. Και μετά από έναν χωρισμό ακούς να λένε «πώς άλλαξε έτσι αυτός/ή μετά τον χωρισμό», «μα δεν ήταν έτσι». Αυτές οι φράσεις, όμως, συνδέονται με τρόπο μοιραίο, ξέρεις. Θα το έχεις παρατηρήσει κι εσύ άλλωστε, ότι μετά από έναν χωρισμό σου, παύεις να είσαι ο ίδιος άνθρωπος.
Μέσα σε μία σχέση ανακαλύπτεις και φτιάχνεις ένα «εγώ» το οποίο συνήθως έρχεται και κουμπώνει με τον εκάστοτε σύντροφο. Διαφορετικά φέρεσαι με κάποιον/α που είναι πιο εξωστρεφής και διαφορετικά με κάποιον/α που είναι εσωστρεφής. Οι άνθρωποι μοιάζουμε αρκετά με τους χαμαιλέοντες, διότι μπορούμε και προσαρμοζόμαστε στην εκάστοτε συνθήκη και κατ’ επέκταση και στο εκάστοτε amore. Έχεις παρατηρήσει σίγουρα κι εσύ αυτή την αλλαγή που συμβαίνει κάθε φορά που μπαίνεις σε μια σχέση.
Δυστυχώς, παρ’ όλα αυτά, δεν έχουν όλες οι σχέσεις happy ending, όπως στα παραμύθια. Οπότε χωρίζεις. Κι ο χωρισμός είναι από τα πιο έντονα και πολυεπίπεδα βιώματα που μπορεί να ζήσει ένας άνθρωπος. Εκείνη τη στιγμή δε χωρίζεις μόνο με τον/την σύντροφό σου αλλά και με μια εκδοχή του εαυτού σου που δε θα υπάρξει ξανά. Αυτό συμβαίνει γιατί κάθε σχέση είναι ένας ανεξάρτητος μικρόκοσμος, με δικές του ιδιότητες και ιδιαιτερότητες, ξεχωριστούς κανόνες και προσωπικότητες. Ακόμη και ειδικά διαμορφωμένο λεξιλόγιο και τρόπος επικοινωνίας υπάρχει μεταξύ των ατόμων αυτού του μικρόκοσμου με σκοπό να ξεχωρίζουν από κάθε τι παρόμοιο. Μέσα σε αυτόν τον κόσμο οι δυο σας είστε μοναδικοί, ξεχωριστοί και απομονωμένοι από όλους τους άλλους.
Ο χωρισμός, λοιπόν, δεν είναι εύκολη υπόθεση. Γκρεμίζεται ένας ολόκληρος κόσμος και μαζί του χάνεται και μια εκδοχή σου. Δεν είναι μόνο η απουσία του προσώπου που πονάει, αλλά και το γεγονός ότι δεν μπορείς πια να είσαι εκείνος ο εαυτός. Είναι σαν να χάνεις έναν καθρέφτη που σου έδειχνε μια εικόνα διαφορετική, μοναδική, και τώρα πρέπει να μάθεις να ζεις χωρίς αυτήν την αντανάκλαση. Αυτός ο «διπλός» αποχωρισμός κάνει τον χωρισμό τόσο δύσκολο. Πενθείς, βέβαια, συναισθηματικά για τον άνθρωπο που έφυγε από τη ζωή σου, αλλά ταυτόχρονα πενθείς και για μια περίοδο της δικής σου ύπαρξης, για τον ρόλο που έπαιξες, για τις πτυχές σου που αναδύθηκαν μέσα από αυτή τη συνάντηση.
Είναι σίγουρα μια πολύ σκληρή και επώδυνη περίοδος και διαδικασία, αλλά κάποιες φορές αναπόφευκτη. Προσπαθείς για λίγο καιρό να κρατήσεις κάποια από τα δικά σας στοιχεία, όμως εκείνα αρχίζουν και ξεθωριάζουν με την πάροδο του χρόνου. Οι αναμνήσεις σαφώς και δε χάνονται, εσύ πάντως δε θα είσαι στην ίδια κατάσταση όταν θα της ανασύρεις ξανά. Αυτή είναι μια μορφή λύτρωσης, γιατί το πένθος θα φύγει με τον καιρό κι εσύ θα καταλάβεις ότι όπως οι υπόλοιπες υπάρξεις πάνω σε αυτόν τον πλανήτη, έτσι κι εσύ εξελίσσεσαι. Κάθε σχέση μάς μεταμορφώνει, μας προσφέρει στοιχεία για το ποιοι μπορούμε να γίνουμε, καθρεφτίζει τα όριά μας αλλά και τις δυνατότητές μας. Ο χωρισμός, λοιπόν, δεν είναι μόνο τέλος, αλλά και ευκαιρία να αγκαλιάσεις νέες εκδοχές του εαυτού σου που έως τώρα δε γνώριζες.
Στο τέλος, ο χωρισμός θα γίνει το μάθημα αυτό που θα σου δείξει πόσο ρευστά είναι όλα τριγύρω, μέχρι και η ταυτότητά σου. Να μη σε ανησυχεί που δεν είσαι ο ίδιος άνθρωπος, αυτό θα έδειχνε στασιμότητα. Να χαίρεσαι για ό,τι κατάφερες να δημιουργήσεις μέσα σου αλλά και στον φυσικό κόσμο και να αγκαλιάσεις με τρυφερότητα το νέο σου εαυτό, που θα είναι εκεί μέχρι τον επόμενο – αντεύχομαι – χωρισμό. Οι άνθρωποι που γνωρίζεις είναι μαθήματα για σένα. Κάθε φορά που ολοκληρώνεις το μάθημα θα κάνεις την ανασκόπησή σου και τον απολογισμό σου, αλλά αυτό που θα μείνει θα είναι οι αναμνήσεις και μια εκδοχή, σαν τα updates στο κινητό σου, που έχουν μοναδικό σκοπό να σε αναβαθμίσουν σε κάτι καλύτερο.
Συντάκτης: Βάσω Μανταλιά
