Στις ερωτικές σχέσεις ως είθισται υπάρχουν 2 άτομα. Ο ένας από αυτούς συχνά παίρνει τον ρόλο του “δυνατού”, του βράχου, αυτού δηλαδή που με το μαγικό του ραβδάκι θα ακούσει τα προβλήματα σας και θα τα εξαφανίσει (Evanesco! Πουφ!). Ο ρόλος αυτός δεν προκύπτει μετά από συνέντευξη, ούτε μετά από γραπτό διαγωνισμό. Προκύπτει μετά από μια σιωπηρή συμφωνία μεταξύ σας, δεν επιλέγεται συνειδητά αλλά επιβάλλεται είτε από χαρακτήρα είτε από συνθήκες και κατοχυρώνεται εφόρου ζωής. Ναι, αν λάβεις με επιτυχία τον ρόλο αυτό δε θα μπορέσεις να τον αποβάλλεις με ευκολία. Και πορεύεσαι με αυτό τον ρόλο και νιώθεις την ανάγκη να προστατεύεις το έτερον ήμισυ με όποιο κόστος.
Κάποια στιγμή, όμως, όπως είναι φυσικό κουράζεσαι. Από εκεί που ήσουν ακλόνητο στήριγμα, δεν αντέχεις άλλο αυτή την ψυχοσωματική πίεση – γιατί να ξέρεις, δεν είναι μόνο το ψυχικό βάρος που κουβαλάς, αλλά και το σωματικό, αφού μια τέτοια πίεση περνάει και στο σώμα. Όταν νιώθεις πως επωμίζεσαι το βάρος της διατήρησης της σχέσης, όταν αντιλαμβάνεσαι πως η άλλη πλευρά θεωρεί δεδομένη τη στήριξή σου, αρχίζεις να φθείρεσαι. Σιγά-σιγά, νιώθεις πως δεν έχεις άλλο να δώσεις. Οι δυνάμεις σου στερεύουν και η αντοχή σου μετατρέπεται σε σιωπηλή αγανάκτηση. Το αντιλαμβάνεται και η άλλη πλευρά όλο αυτό και τότε η φθορά σάς επηρεάζει και τους δύο.
Ο “δυνατός” δε θα εκφράσει εξ αρχής ούτε την πίεση που δέχεται, ούτε την κούρασή του για να μη δείξει πόσο ευάλωτος είναι και πώς τελικά έσπασε. Δε θέλει να δείξει αδυναμία, να πληγώσει την άλλη πλευρά ή να διακινδυνεύσει τη σχέση. Μαζεύεις, λοιπόν, όλη την εξάντληση και το βάρος πλέον είναι τόσο ανυπόφορα ασήκωτο. Το αποτέλεσμα δεν είναι άλλο από την απομάκρυνση. Όσο πιο πολύ κουράζεσαι να σηκώνεις τα καθημερινά βάρη του άλλου, τόσο περισσότερο απομακρύνεσαι και χάνεσαι. Χάνεις τον εαυτό σου όσο μαζεύεις προβλήματα των άλλων, ακόμη και αν πρόκειται για τον άνθρωπο σου.
Κλείνεσαι, έτσι σε σένα, χάνεις την υπομονή και τη διάθεση να προσπαθήσεις. Κι αυτό οδηγεί πολλές φορές σε ξαφνικές ρήξεις, που φαίνονται αδικαιολόγητες στους απέξω, αλλά έχουν βαθιά ρίζα που καλύτερα από όλους νιώθεις εσύ. Κι αυτό από μόνο του να ξέρεις αρκεί. Αλήθεια τελικά ποιος φταίει για την κούραση αυτή που βιώνεις; Φταις εσύ που δε ζήτησες βοήθεια ή φταίει η άλλη πλευρά που δεν κατάλαβε ότι έπρεπε να προσφέρει στήριξη επίσης; Μην περιμένεις εύκολα απάντηση σε κάτι τόσο σύνθετο που απαρτίζει τις εξίσου σύνθετες ανθρώπινες σχέσεις.
Συντάκτης: Βάσω Μανταλιά
Επιμέλεια κειμένου: Αγγελική Θεοχαρίδη
Επιμέλεια κειμένου: Αγγελική Θεοχαρίδη
