Αν νομίζεις πως ο έρωτας είναι σαν τις ταινίες, κανείς δε θα ταιριάξει στο cast σου

Λένε πως οι ταινίες είναι μια άλλη πραγματικότητα, η οποία ζωντανεύει μπροστά στα μάτια των θεατών και μένει ανεξίτηλη η ανάμνηση της, ειδικά αν ταυτιστείς με τους ήρωες και τα όσα περνούν. Πολλοί έρωτες έμειναν στην ιστορία σαν κινηματογραφικοί έρωτες, τόσο στο εξωτερικό όσο και στη χώρα μας. Θυμήσου το επικότερο ζευγάρι όλων των εποχών, Βουγιουκλάκη – Παπαμιχαήλ ή Jolie – Pitt. Αμέτρητα παραδείγματα ζευγαριών που χαράχτηκαν στη μνήμη μας ως τα τέλεια ζευγάρια που έπρεπε να γίνουμε σαν αυτά πάση θυσία. Σε κάποιες περιπτώσεις ταυτιστήκαμε ακόμη και με ζευγάρια από κινούμενα σχέδια, όπως η Λαίδη και ο Αλήτης που μοιράστηκαν μια μακαρονάδα μαζί.

Πρόσφατα έγινε viral μέσω του Tik Tok, ο ανεπανάληπτος έρωτας του Δράκουλα και της αγαπημένης του Ελιζαμπέτα. Άπειρα βίντεο να εκθειάζουν τον έρωτα αυτό και την πίστη και αιώνια αφοσίωση του Κόμη. Ακόμη περισσότερα τα βίντεο από γυναίκες που συγκρίνουν την ταινία με την πραγματικότητα και τελικά δείχνουν την απογοήτευση τους, όπως είναι λογικό. “Έναν να μας περιμένει πιστός 400 χρόνια όπως ο Δράκουλας” είναι μία από τις φράσεις που μπήκε λεζάντα σε εκατοντάδες βίντεο. Κι εκεί ήταν που κατάλαβες κι εσύ, ότι “φάγαμε” το ψέμα του κινηματογραφικού έρωτα. Έχοντας στο μυαλό μας μια σκηνή, μια ιστορία, μια φράση της μεγάλης οθόνης, πέσαμε θύματα ότι αυτός ο έρωτας υπάρχει – κάπου εκεί έξω – και θα μας βρει και θα ζήσουμε εμείς καλά κι αυτοί καλύτερα.

Μόνο που υπολόγισες λάθος. Βλέπεις κάτι στο σινεμά και νομίζεις ότι το επόμενο λεπτό όλα όσα είδες θα γίνουν και σε σένα. Βέβαια το παράδοξο είναι πως αυτό συμβαίνει μόνο σε τέτοιες ταινίες και όχι σε κάποια τρόμου ας πούμε. Αν και μετά η κατάσταση που επικρατεί στο μυαλό σου είναι πολύ περισσότερο τρομακτική παρά ρομαντική. Θέλεις να βρεις έναν έρωτα να θυσιαστεί για σένα – “He saved me in every way that a person can be saved” – να σε περιμένει και να σε ψάχνει σε όλη του/της τη ζωή – “I have crossed oceans of time to find you”. Δεν ζητάς σύντροφο αλλά μάλλον ένα πιασάρικο σενάριο και έναν χολιγουντιανό αστέρα να παίξει τον α’ ανδρικό ή γυναικείο ρόλο.

Δυστυχώς, ουκ ολίγες φορές πέσαμε στην πλάνη του κινηματογραφικού έρωτα. Θυμάσαι τότε που βγήκαν οι 50 αποχρώσεις του γκρι τι παράνοια επικρατούσε και ξαφνικά όλοι και όλες έγιναν k1nky. Στην πραγματική ζωή – ναι λέω αυτή που οριακά θυμίζει σεζόν από κάποιο θρίλερ του Netflix – θα βρεις κάποιον/α που θα σ’ αγαπάει με τον τρόπο του/της και που δεν θα είναι τέλειο το μεταξύ σας ποτέ. Αφενός γιατί δεν υπάρχει το τέλειο και αφετέρου γιατί μια σχέση περνάει από στάδια και στιγμές και δεν την καθορίζουν τίποτα από αυτά, παρά μόνο η αμοιβαία αγάπη σας, ο σεβασμός και η κατανόηση.

Μια φούσκα το Hollywood κι ενώ το ξέρεις, σε κάθε νέα ρομαντική ταινία ψάχνεις τρόπο να ταυτιστείς με το κεντρικό ζευγάρι και τον έρωτα τους. Ίσως είναι η ανάγκη του ανήκειν που έχει ο άνθρωπος και τον κάνουν να θεωρεί τον εαυτό του main character σε κάθε ιστορία. Και άντε στη δική σου ζωή είσαι όντως. Δεν είσαι, όμως, στων άλλων και κάπως πρέπει να το αποδεχτείς αυτό. Μπορείς να ξεκινήσεις με το να ζεις τη στιγμή και όχι για τη στιγμή. Αν έχεις στο μυαλό σου συνεχώς ένα ζευγάρι-πρότυπο ή ένα μοτίβο σχέσης τότε πιθανότατα ποτέ και κανένας/καμία δε θα ανταποκριθεί στο δικό σου bare minimum. Ο λόγος; Μα φυσικά γιατί έχεις σαν οδηγό κάποιο σενάριο φανταστικό και έτσι θα απορρίπτεις πάντα όποιον/α δεν ταιριάζει στο cast. Τελικά, ίσως χάσεις στιγμές πραγματικής ευτυχίας που κάποιος/α θα σου χάριζε, νομίζοντας πως δεν ανταποκρίνεται στις κινηματογραφικές ανάγκες σου. Δεν υπάρχει πουθενά εκεί έξω, σε διαβεβαιώ, “ένας ιππότης για την Βασούλα”.