

Πώς επικοινωνείς το «θέλω» σου όταν δεν ξέρεις πώς να το ντύσεις με λέξεις; Η επιθυμία ξεχειλίζει μέσα σου, θέλει να ειπωθεί, σε κατακλύζει, αλλά εσύ στέκεσαι ακίνητος, αφού η έντασή της, ορισμένες φορές, προκαλεί χάος και παρασύρει το σώμα και το συναίσθημα. Τα λόγια μοιάζουν τόσο ανίκανα να χωρέσουν τα όσα νιώθεις. Είναι τότε που το εσωτερικό σου κάλεσμα χτυπά πρωτόγνωρα την πόρτα. Τότε, που αντιλαμβάνεσαι πως δεν είναι μία απλή και στιγμιαία έλξη, αφού έχει τη δύναμη να σε αναστατώνει και να σε σπρώχνει να θέλεις να τα μοιραστείς με τον πρωταγωνιστή της ιστορίας σου.
Δεν είναι πάντα εύκολο να τιθασεύσεις το νου σου, ειδικά όταν πρόκειται για δύο ισχυρές συνθήκες. Στην προκειμένη, αφορά την πύρινη δίψα σου για ένα άτομο και την αυτορρυθμιζόμενη ζώνη ασφαλείας σου. Όσο φοβάσαι την αποκάλυψη, η ίδια διαγράφεται μέσα από τις αμήχανες κινήσεις σου, το σπιρτόζικο βλέμμα σου, τις ακαθόριστες ανάσες σου. Φαντάσου ο άλλος να βιώνει το ίδιο ακριβώς με εσένα, να καίγεστε να πλησιάσετε, αλλά ο φόβος της απόρριψης ή κάποιο παρελθοντικό τραύμα να σε κρατάει δέσμιο.
Ελευθερώσου, είναι λυτρωτικό.
Η ζώνη ασφαλείας είναι ένα εμπόδιο που δεν αντιμετωπίζουν μόνο τα τετράγωνα μυαλά, όταν πρόκειται για ζήτημα καρδιάς. Υφίσταται για να σε προστατεύει με μηχανισμούς που χτίζονται εσωτερικά και υπάρχουν φορές που την καθιστούν απροσπέλαστη. Παράλληλα, το παράφορο συναίσθημα που κρατάς μέσα σου διογκώνεται, είναι φύση αδύνατο να σβήσει. Πιέζεσαι κι όσο ψάχνεις λέξεις, τόσο τις χάνεις. Όσο καίγεσαι να πλησιάσεις, τόσο παίρνεις απόσταση. Άσε ένα δροσερό αεράκι να φυσήξει μέσα σου, η πνοή σου θα σε οδηγήσει στα σωστά μέρη. Εκεί που πρωταρχικό ρόλο δεν παίζουν οι λέξεις, δεν είναι εκείνες που σου λείπουν άλλωστε, αλλά η απόφαση να τις επιτρέψεις χωρίς στρατηγικές να βρουν τον παραλήπτη τους.
Τότε είναι που κερδίζει έδαφος η γλώσσα του σώματος· τόσο άμεση, τόσο στοχευμένη, τόσο θαρραλέα. Λειτουργεί με αυτάρκεια και είναι ο απόλυτος σύμμαχος για να διώξεις μακριά τις ανασφάλειές σου. Με τη σιωπή σου πιστεύεις ότι κρατάς έλεγχο, όμως όσο περισσότερο προσπαθείς να επιβληθείς στον εαυτό σου, τόσο θα ξεμακραίνεις από εκείνον. Η ανησυχία να μην εκτεθείς και να μη ρισκάρεις, σκέφτεσαι πως θα σε αποτρέψει από το να διαχειριστείς την πιθανότητα μιας απάντησης που ίσως σε στεναχωρήσει. Αυτό που καίει μέσα σου, αυτό το δυνατό συναίσθημα γίνεται το μεγαλύτερό σου βάρος, γιατί χάνεσαι στο λαβύρινθο των αντιφάσεων και των υποθέσεων. Προτιμάς να τεθείς σε θέση άμυνας, ενώ η επιθυμία σου κραυγάζει για διέξοδο.
Δε χρειάζεται να μιλήσεις. Ούτε χρειάζεται να υπάρχει η τέλεια συνθήκη. Η επιθυμία που καίει στ’ αλήθεια, δε ζητάει επεξήγηση, ζητάει κίνηση. Ζητάει την αίσθηση της αφής, που μπορείς να την αφουγκραστείς. Το χαμόγελο που ζωγραφίζεται σε ολόκληρο το πρόσωπο ανταμείβει κάθε κύτταρο της πύρινης σιγής σου. Κι αυτή η επιθυμία, οφείλει να είναι γενναία. Χρειάζεται να την ακολουθεί σιγουριά κι όχι η ψευδαίσθηση των κατάλληλων λέξεων. Διαθέτει ένστικτο και αυθορμητισμό. Δεν αρκείται στην αναμονή και στην αναβολή. Θέλει, πηγαία, να βγει στην επιφάνεια και να υπάρξει με κάθε τρόπο. Δε δέχεται το ανεκπλήρωτο.
“Η σιωπή είναι χειρότερη. Όλες οι αλήθειες που αποσιωπώνται γίνονται δηλητηριώδεις”, μας θυμίζει ο Νίτσε. Αξίζει να μοιραστείς και να ζήσεις τη βαθιά σου επιθυμία ξεπερνώντας τις ανθρώπινες ανασφάλειες που σε κρατούν πίσω. Το σώμα είναι ικανό να μεταφράσει κάθε θέλω σου, που το στόμα διστάζει. Μην προσπαθείς να κρύψεις τον ενθουσιασμό σου κάθε φορά που συναντιέστε· ο έρωτας είναι σύνθετος οπότε άσε το ένστικτό σου να τον απλοποιήσει.