Παρότι η ελληνική γλώσσα είναι πλούσια και πάντα θεωρούσα πως μπορούσε να αποδώσει με απόλυτη ακρίβεια την πιο περίπλοκη ιδέα, για το σημερινό γεγονός, τη δική της Κυριακής, προσωπικά μου φαίνεται πτωχή. Καμία γλώσσα, λέξη, εικόνα, χρώμα, σχήμα τίποτα δεν είναι ικανό να περιγράψει ούτε τι έγινε τότε ούτε τι θα ακολουθήσει το επόμενο διάστημα σε αυτή τη δική.
Σήμερα λοιπόν, ξεκινά κι επίσημα η εκδίκαση της υπόθεσης της γυναικοκτονίας της 28χρονης Κυριακής Γρίβα, που δολοφονήθηκε άγρια τον Απρίλιο του 2024, λίγα μόλις μέτρα από το Αστυνομικό Τμήμα Αγίων Αναργύρων – εκεί όπου είχε πάει για να ζητήσει βοήθεια. Εκεί που της είπαν ότι τα περιπολικά δεν είναι ταξί και που ο πρώην σύντροφός της τής επιτέθηκε, ούσα απροστάτευτη κι εκτεθειμένη.
Να σημειωθεί πως για την υπόθεση κλήθηκαν πέντε αστυνομικοί του Αστυνομικού Τμήματος Αγίων Αναργύρων καθώς και ο τηλεφωνητής της Άμεσης Δράσης, ο ίδιος που απάντησε στην έκκληση της 28χρονης με το ανεκδιήγητο «το περιπολικό δεν είναι ταξί». Ποινική δίωξη ασκήθηκε σε βάρος τεσσάρων για το κακούργημα της θανατηφόρας έκθεση από υπόχρεο πρόσωπο διά παραλείψεως, αφού δεν ακολούθησαν τις προβλεπόμενες διαδικασίες όταν η Κυριακή κάλεσε σε βοήθεια.
Προσερχόμενη στο δικαστήριο, η μητέρα της Κυριακής, Δέσποινα Καλλέα, έκανε μία από τις πιο σπαρακτικές δηλώσεις που έχουμε ακούσει από γονιό θύματος:
«Είναι τρομακτικά δύσκολο, όσο την περίμενα αυτή την ημέρα, τόσο τη φοβάμαι. Δικαίωση δε θα υπάρξει, δικαίωση για όλες τις μάνες δολοφονημένων παιδιών είναι τα παιδιά μας στην αγκαλιά μας. Δικαίωση δεν θα υπάρξει».
Με τρεμάμενη φωνή, δήλωσε ότι αντλεί δύναμη από την αλληλεγγύη του κόσμου:
«Αισθάνομαι ότι όλες οι μάνες είναι μαζί μου, όλος ο κόσμος δεν έχει ξεχάσει την Κυριακή. Αυτό μου δίνει δύναμη να παλέψω – για την Κυριακή και για όλες τις δολοφονημένες γυναίκες».
Η ίδια αποκάλυψε ότι καλείται να αντιμετωπίσει τις προσβλητικές δικαιολογίες του κατηγορούμενου και τις –όπως τις χαρακτήρισε– «ειρωνικές συγγνώμες», υπογραμμίζοντας πως:
«Έχω να αντιμετωπίσω αισχρές δικαιολογίες και ειρωνικές “συγγνώμες”, αλλά έχω εμπιστοσύνη στην ελληνική δικαιοσύνη. Με “συγγνώμες”, οι νεκροί δεν γυρίζουν πίσω, συγγνώμη να ζητήσει από τον Θεό».
Λένε πως μια μάνα μπορεί να γίνει θηρίο προκειμένου να προστατέψει το παιδί της. Σε τι μπορεί να μεταμορφωθεί όταν καλείται να υπερασπιστεί τη μνήμη του; Με τι ψυχή, κουράγιο, δύναμη θα πρέπει να σταθεί απέναντι στο δολοφόνο του παιδιού της; Απέναντι στους αστυνομικούς που χειρίστηκαν την υπόθεση και κατέληξαν να παρακολουθήσουν ζωντανά τη σφαγή ενός ανθρώπου; Απέναντι στην κοινωνία που συνεχίζει να απαριθμεί σωρούς γυναικών που έφυγαν από το χέρι του συντρόφου τους και ταυτόχρονα πέφτουν από τα σύννεφα; Απέναντι στο σύστημα που θα αναπαράγει ξανά και ξανά τις τελευταίες στιγμές, τις τελευταίες ανάσες του παιδιού της;
Ακόμα και να τιμωρηθεί παραδειγματικά ο δολοφόνος, αυτή η μάνα δε θα δικαιωθεί. Αυτή η αγκαλιά άδειασε οριστικά. Η καρδιά της όμως όχι. Για αυτό στέκεται λοιπόν εκεί και δίνει έναν αγώνα που δε θα έπρεπε ποτέ κανείς να δώσει.
Για όλες εκείνες τις ψυχές που έφυγαν άδικα.
Για όλες τις μάνες που μετατράπηκαν παρά τη θέλησή τους σε σύμβολα.
Για την Κυριακή.
Όλες εδώ, ασφαλείς. Ζωντανές.
Συντάκτης: Σοφία Τρέπα
