Σήμερα, σε αυτή τη μικρή χώρα του φωτός που ο σεξισμός και τα στερεότυπα κυκλοφορούν ακόμη με τη σιγουριά του «αυτονόητου», κάθε φωνή που τα αμφισβητεί είναι πολύτιμη. Ο ηθοποιός Μελέτης Ηλίας μίλησε δημόσια για τις επιλογές των παιδιών του και στην ουσία, για το δικαίωμά τους να είναι ο εαυτός τους χωρίς ταμπέλες. Τα λόγια του είναι μια υπενθύμιση: τα παιδιά χρειάζονται υποστήριξη, όχι περιορισμούς. Και οι γονείς χρειάζεται να είναι οι πρώτοι που σπάνε τις προκαταλήψεις. Κι αυτά τα λόγια του Μελέτη μέσα από την ιδιότητα του μπαμπά, κάτι γιάτρεψε μέσα μας.
Ο Μελέτης Ηλίας, σε συνέντευξη που έδωσε, δήλωσε:
«Έγραψα τον γιο μου μπαλέτο. Η αλήθεια είναι ότι υπήρχε ένα τυράκι εκεί, που σου λέει ότι τα αγόρια στο μπαλέτο πάνε δωρεάν. Παιδιά, αν βλέπατε τον γιο μου στην καραντίνα πόσο ωραία χόρευε, θα λέγατε “πού έμαθε χορό;”. Ήθελα πολύ να συνεχίσει τον χορό. Σαφώς και υπάρχει ταμπού στην Ελλάδα. Πλάκα μου κάνεις; Στην Ελλάδα ζούμε».
Στη συνέχεια συμπλήρωσε:
«Είναι υπέροχο πράγμα το παιδί να κάνει αυτό που του αρέσει. Υπέροχο συναίσθημα να κάνεις μια περσόνα. Και πες ότι συνδέεται με τη σεξουαλικότητα του, ποιο είναι το πρόβλημα; Η κόρη μου πήγαινε ποδόσφαιρο, καράτε και χορό».
Μια δήλωση βάλσαμο, γεμάτη ελπίδα, που ταυτόχρονα φωτίζει σκοτεινά σημεία. Κατά πόσο είναι εντάξει ένα αγόρι να αγαπά τον χορό και να θέλει να ασχοληθεί με αυτό, ή αντίστοιχα ένα κορίτσι να θέλει να ασχοληθεί με κάτι λιγότερο «κοριτσίστικο»; Θεωρητικά είναι οκ. Στην πράξη όμως; Δεν είναι οκ, και αυτό φαίνεται μόνο και μόνο από το γεγονός ότι η σχολή χορού, για να προσελκύσει αγόρια μαθητές, προσφέρει τις υπηρεσίες της δωρεάν!
Η ενασχόληση με χόμπι είναι σημαντική για τα παιδιά, καθώς τα βοηθά να εξελιχθούν σωματικά, πνευματικά και κοινωνικά. Τα παιδιά δεν αναγνωρίζουν τα στερεότυπα που βλέπουν οι ενήλικες. Δε βλέπουν το φύλο, τη φυλή, τον σεξουαλικό προσανατολισμό σαν εμπόδια. Με τα αγνά, καθαρά από στερεοτυπικές αντιλήψεις και προκαταλήψεις μάτια τους, βλέπουν κίνηση, χαρά, ομαδικότητα, τραγούδι και ό,τι άλλο περιλαμβάνει η εκάστοτε δραστηριότητα.
Η κόρη του κ. Ηλία γνωρίζει από ποδόσφαιρο και καράτε. Αυτό την κάνει λιγότερο κοριτσάκι από τα υπόλοιπα της ηλικίας της που μπορεί να ασχολούνται, π.χ., με το μπαλέτο; Ή ο αδελφός της είναι λιγότερο αγόρι αφού παρακολουθεί μαθήματα μπαλέτου; Ευτυχώς, ο πατέρας τους ενδιαφέρεται για την ουσία και την ευτυχία τους και όχι για το τι μπορεί να σκεφτεί ο κόσμος για αυτές τους τις επιλογές. Το ταλέντο και η ελεύθερη βούληση του κάθε παιδιού θα έπρεπε να μας απασχολεί και τίποτα άλλο. Δε χωράει σ#ξισμός στα όνειρά τους.
Ο κ. Ηλίας απάντησε και σε αυτό, βέβαια:
«Και πες ότι συνδέεται με τη σεξουαλικότητά του, ποιο είναι το πρόβλημα;»
Κι αυτό είναι το επόμενο σημείο στο οποίο θα σταθούμε. Γιατί ο σεξουαλικός προσανατολισμός του καθένα δεν είναι αποτέλεσμα εξωτερικής επιρροής. Δε γίνεται κάποι@ ομοφυλόφιλ@ επειδή όταν ήταν παιδί χόρεψε τη Λίμνη των Κύκνων ή κλώτσησε ένα τόπι. Είναι εσωτερική ανάγκη για αγάπη. Τίποτα παραπάνω, τίποτα παρακάτω.
Ακριβώς αυτό. Όμως, όπως πολύ εύστοχα είπε ο ηθοποιός: «Πλάκα μου κάνεις; Στην Ελλάδα ζούμε».
Συντάκτης: Σοφία Τρέπα
