Καλώς ήρθες στη νέα κανονικότητα: όχι σχέση, αλλά κάτι που της μοιάζει. Σ#ξ, οικειότητα, emojis και φούμαρα, αλλά για δέσμευση; Ούτε λόγος. Τα situationships είναι το Shein των συναισθημάτων: φτηνά, πρόχειρα και πάντα σε εκπτώσεις. Mένεις εκεί, όχι γιατί σου φτάνει, αλλά γιατί φοβάσαι να ζητήσεις κάτι ολοκληρωμένο, μην τυχόν και μείνεις με το τίποτα. Κι όμως, όσο αγοράζεις αγάπη σε δόσεις, δεν πρόκειται να χτίσεις κάτι ανθεκτικό. Αυτή η παγίδα, που ξεχειλίζει οικειότητα, σ#ξ και συναισθήματα αλλά έρχεται χωρίς δέσμευση, είναι ίσως η πιο προβληματική τάση των σύγχρονων σχέσεων.
Σε ένα situationship τα όρια είναι θολά καθώς οι πρωταγωνιστές περνούν χρόνο μαζί ρομαντικά και σ#ξουαλικά, χωρίς όμως να βάζουν ταμπέλες, όπως «σύντροφος» ή «αγόρι/κορίτσι» ή κάνοντας συζητήσεις για το μέλλον. Είναι η γκρίζα ζώνη ανάμεσα στο Friends with Benefits και τη σοβαρή σχέση, και σε αντίθεση με το FWB, όπου το σ#ξ χωρίς συναισθήματα είναι ξεκάθαρο, το situationship δεν έχει σαφή όρια, αφήνοντας χώρο για σύγχυση. Δεν το λες ούτε one-night stand, ούτε και κανονική σχέση. Είναι η μικρή, κυνική αδερφή του FWB: παίρνεις παρέα, οικειότητα και σ#ξ, αλλά χωρίς τις υποχρεώσεις και τις ταμπέλες. Δε σε αφήνει να δεθείς, αλλά απορροφά την ενέργειά σου σαν να είσαι σε σχέση. Δίνεις χρόνο, προσοχή, σ#ξουαλική ενέργεια, φροντίδα, χωρίς να λαμβάνεις σταθερότητα, καθαρότητα ή ασφάλεια. Και κάπως έτσι μπουρδουκλώνεσαι. Είσαι με το ένα πόδι μέσα, αλλά όχι ακριβώς. Δίνεσαι και δένεσαι, αλλά δεν έχεις ταυτότητα.
Γιατί καταλήγουμε σε situationships;
Η αλήθεια είναι πως η ιδέα μιας σοβαρής σχέσης τρομάζει, κι ας μην το παραδεχόμαστε. Για πολλούς, το situationship είναι η εύκολη λύση: οικειότητα χωρίς την πίεση της δέσμευσης. Έτσι, αντί να ρισκάρουν να δεθούν, μήπως πληγωθούν, βρίσκουν καταφύγιο σε αυτή τη σχεδόν-σχέση, που προσφέρει συντροφιά χωρίς ευθύνες. Από την άλλη, υπάρχουν κι αυτοί που μένουν εκεί για να ξορκίσουν τη μοναξιά. Όταν είσαι κουρασμένος από το κενό, λίγη στοργή, ακόμα κι αν συνοδεύεται με αβεβαιότητα, μοιάζει δελεαστική. «Καλύτερα κάτι, παρά τίποτα», σκέφτεσαι, κι ας ξέρεις ότι παίρνεις μόνο ένα φθηνό υποκατάστατο.
Κάποιοι, πάλι, δεν είναι έτοιμοι για κάτι σοβαρό— είτε γιατί μόλις βγήκαν από μια σχέση, είτε επειδή κουβαλούν προσωπικές ανασφάλειες. Θέλουν την παρέα, την οικειότητα, ακόμα και το σ#ξ, αλλά όχι τις ευθύνες που τα συνοδεύουν. Γι’ αυτούς, το situationship λειτουργεί σαν «σχέση ανάρρωσης» ή σαν μια προσωρινή, χαλαρή διευθέτηση, όπου διατηρούν πάντα ασφαλείς αποστάσεις, προστατεύοντας τον εαυτό τους από το ενδεχόμενο να πληγωθούν ξανά.
Την κατάσταση περιπλέκουν ακόμα περισσότερο οι εφαρμογές γνωριμιών και τα social media, τα οποία δημιουργούν την ψευδαίσθηση ότι οι επιλογές είναι άπειρες. Το λεγόμενο FOMO, δηλαδή ο φόβος του ότι υπάρχει κάτι καλύτερο εκεί έξω και ίσως το χάσεις – σε κάνει να διστάζεις να δεσμευτείς. Έτσι, κρατάς τη σχέση μετέωρη, σε μια «beta version», αποφεύγοντας να πάρεις οριστικές αποφάσεις.
Μην ξεχνάμε βέβαια και το περιβάλλον στο οποίο μεγαλώσαμε: πολλοί έζησαν μέσα σε δυσλειτουργικές οικογένειες ή ενηλικιώθηκαν μέσα σε ένα πλαίσιο συνεχούς αβεβαιότητας— κρίσεις, ανασφάλεια, απώλεια εμπιστοσύνης στους θεσμούς και στις σχέσεις. Για εκείνους η δέσμευση μοιάζει ριψοκίνδυνη, οπότε προτιμούν την «ασφάλεια» μιας σχεδόν-σχέσης. Ένα ακόμα στοιχείο που ενισχύει αυτή την τάση, είναι η κουλτούρα της αυτοπραγμάτωσης, που προωθεί την ιδέα ότι το να μη δεσμεύεσαι είναι «cool».
Και φυσικά όλο αυτό τροφοδοτείται από τον καθημερινό ρυθμό του 2025 που τρέχει σαν τον Κεντέρη στα 200 μέτρα, με το βλέμμα καρφωμένο στον τερματισμό, χωρίς να κοιτάζει πίσω. Καριέρα, σπουδές, προσωπική ανάπτυξη και αυτοβελτίωση, όλα υπολογισμένα με ακρίβεια χιλιοστού του δευτερολέπτου. Μια παραδοσιακή σχέση συχνά είναι ασύμβατη με αυτές τις φιλοδοξίες·απαιτεί χρόνο, ενέργεια και συναισθηματική επένδυση, σε αντίθεση με ένα situationship, το οποίο μοιάζει με χαλαρό stretching στην άκρη του στίβου· αφού προσφέρει συντροφικότητα και οικειότητα, χωρίς να απαιτεί ιδιαίτερο κόπο.
Η παγίδα των σχεδόν-σχέσεων είναι ότι, ενώ μοιάζουν ανώδυνες, το κόστος τους είναι βαρύ:
Μόνιμη σύγχυση: Ζεις σε ένα διαρκές «τι είμαστε;», το οποίο αναπόφευκτα οδηγεί σε άγχος και υπερανάλυση.
Ασυμμετρία συναισθημάτων: Σχεδόν πάντα ένας από τους δυο θέλει ή νιώθει περισσότερα και ελπίζει ότι θα αλλάξει η κατάσταση αν προσφέρει παραπάνω. Δυστυχώς, όμως, το αποτέλεσμα είναι σχεδόν πάντα το ίδιο: Ο «ρομαντικός» απογοητεύεται και πληγώνεται, ενώ ο άλλος κρατά συναισθηματικές αποστάσεις.
Breadcrumbing: Τα «ψίχουλα» στοργής (ένα μήνυμα, μια τρυφερή βραδιά) σε κρατούν δέσμιο, ενώ ο άλλος απολαμβάνει την επιβεβαίωση χωρίς να δεσμεύεται. Αυτό το πινγκ πονγκ συναισθημάτων εξαντλεί ενεργειακά και ψυχικά.
Έλλειψη κλεισίματος: Το τέλος έρχεται συνήθως με ghosting – χωρίς εξηγήσεις ή ξεκάθαρο κλείσιμο. Αυτό το ανεκπλήρωτο αφήνει πίσω του μια βαθιά αίσθηση απόρριψης και πλήττει την αυτοεκτίμηση σου.
Η κουλτούρα του fast-fashion έρωτα
Τα situationships είναι παιδιά της εποχής του Swipe Right. Τα dating apps έχουν μετατρέψει τις σχέσεις σε fast fashion: γρήγορες, φθηνές, προσωρινές. Το ghosting, είναι πλέον κανόνας, και οι άνθρωποι αντιμετωπίζονται όχι σαν ψυχές με συναισθήματα, αλλά σαν avatars. Δεν είναι τυχαίο που το hashtag #situationship στο TikTok μετράει εκατομμύρια προβολές, γεμάτο σαρκασμό και απογοήτευση. Αντικατοπτρίζει έναν κόσμο όπου όλα είναι ρευστά — δουλειές, ταυτότητες, αξίες —γιατί να μην είναι έτσι και οι σχέσεις; Αυτή η ρευστότητα είναι το νέο πλαίσιο μέσα στο οποίο ζούμε και αγαπάμε.
Από το situationship στη συνειδητή αγάπη
Όταν βρίσκεσαι σε μια ασαφή σχεδόν-σχέση, η ενέργειά σου σταματά να ρέει και λιμνάζει. Δεν αφήνεις τον εαυτό σου να δεχτεί κάτι ουσιαστικό, γιατί ένα κομμάτι σου είναι παγιδευμένο σε μια μόνιμη κατάσταση αβεβαιότητας. Νιώθεις διαρκώς εξάντληση, χωρίς να καταλαβαίνεις από πού προκύπτει. Και όσο ελπίζεις ότι «κάποια στιγμή θα ξεκαθαρίσει η κατάσταση», το άλλο μέρος τρέφεται από την αοριστία, χωρίς να επενδύει πραγματικά. Αυτή η στασιμότητα σε κρατά παγιδευμένο σε έναν φαύλο κύκλο που σε αδειάζει ψυχικά.
Θα παρομοίαζα τα situationships με τα αναψυκτικά διαίτης: γλυκιά επίγευση, στιγμιαία απόλαυση, αλλά μηδενική θρεπτική αξία. Κι όπως τα αναψυκτικά αυτά δεν προσφέρουν κάτι ουσιαστικά θρεπτικό, έτσι και οι ασαφείς σχέσεις δεν μπορούν να σε γεμίσουν πραγματικά. Αντίθετα, μια αληθινή σχέση χρειάζεται θάρρος· ζητά να ρισκάρεις, να σταθείς απέναντι στον εαυτό σου με ειλικρίνεια και καθαρό βλέμμα. Μη συμβιβάζεσαι με ψίχουλα από φόβο ή συνήθεια. Μην αναζητάς την αγάπη στα εκπτωτικά, αξίζεις μια αγάπη μοναδική, γεμάτη αλήθεια και σεβασμό. Μια σχέση που δε θα φοβάται το μέλλον, αλλά θα το χτίζει μαζί σου βήμα βήμα.
Ζήτα αυτό που σε γεμίζει. Και μη δεχτείς τίποτα λιγότερο.
Συντάκτης: Κρίστη Σταθοπούλου
