Πας σε ένα ξενοδοχείο να κάνεις τις διακοπές σου. Όλα λειτουργούν ρολόι. Τα πάντα είναι πεντακάθαρα, χαμογελαστό προσωπικό, μία τέλεια συνεργασία των εργαζομένων και γενικά ένα περιβάλλον που θυμίζει γιορτή. Καταλαβαίνεις ότι έχει πέσει πολύ δουλειά για αυτό το αποτέλεσμα αλλά στο προσωπικό φαίνεται να είναι ευχαρίστηση του και να χαίρονται και εκείνοι με το αποτέλεσμα.
Η αλήθεια δυστυχώς δεν είναι πάντα έτσι όμως. Ναι μεν ο στόχος είναι ένας η εξυπηρέτηση αλλά δεν είναι πάντα τόσο ανώδυνη διαδικασία. Θα μιλήσουμε για κάποια πράγματα που συχνά γίνονται στα ξενοδοχεία πίσω από τα παρασκήνια. Πρώτα όμως θα ήθελα να ξεκαθαρίσουμε πως δεν είναι όλες οι επιχειρήσεις ίδιες. Κάποιες είναι πολύ καλύτερες Από αυτό που θα περιγράψουμε και κάποιες πολύ χειρότερες.
1. Ας ξεκινήσουμε με τις συνθήκες εργασίας. Κάποιες είναι απάνθρωπες. Με θερμοκρασίες να πιάνουν πάνω από 40 βαθμούς.
2. Στολές που σίγουρα δεν ταιριάζουν σε αυτές.
3. Πατώματα ακατάλληλα με την εργασία με τα αποτελέσματα συχνά να γίνονται ατυχήματα.
4. Κουβάλημα βαριών αντικειμένων που σίγουρα δεν μπορεί ο εργαζόμενος να ανταπεξέλθει αλλά πρέπει να μάθει να αντιμετωπίζει.
5. Συχνή έλλειψη εργαλείων και μηχανημάτων απαραίτητα για τη δουλειά που επίσης ο κάθε ένας να πρέπει απλά να βρει τη λύση του.
6. Ωράριο. Πολλές φορές ξεχνάμε το οκτάωρο.
7. Η έλλειψη προσωπικού και το αρκετό φόρτο εργασίας δεν τα επιτρέπουν και οι απολαβές δεν είναι πάντα όπως θα έπρεπε αλλά αυτό θα το αναλύσουμε παρά κάτω.
8. Είναι κλασικό φαινόμενο η επταήμερη εργασία. Δεν υπάρχουν ρεπό κυρίως στα ξενοδοχεία που λειτουργούν τη θερινή σεζόν. Απλά είσαι εκεί κάθε μέρα.
9. Αναρρωτικές. Μπορείς να πάρεις αλλά συνήθως υπάρχουν και επιπτώσεις. Από την καχυποψία των ανώτερων και των συναδέλφων, το ότι κάποιος συνάδελφος σου θα πρέπει να καλύψει τη δική σου δουλειά με αυτό να έχει ως αποτέλεσμα ότι μπορεί να καταλήγει εκείνος να δουλεύει έως και 16 ώρες. Μέχρι και να σου την αρνηθεί η ίδια επιχείρηση με διάφορες απειλές.
Για να σας προλάβω πριν πείτε γιατί δε γίνεται καταγγελία και τέτοια. Απαγορεύεται ρητά στον άγραφο νόμο των ξενοδοχείων οι καταγγελίες σε αρχές και σωματεία. Αλλιώς έχεις το στίγμα του “ρουφιάνου” και αυτό μαθαίνετε πολύ γρήγορα. Η εύρεση εργασίας στην πορεία είναι αρκετά δύσκολη. Αυτό δε στο λέει κανείς αλλά είναι ένα κοινό μυστικό. Και συνεχίζουμε:
10. Πρέπει να δίνεις το 150% του εαυτού σου. Κάθε φορά πρέπει να μπορείς παραπάνω, να προλαβαίνεις περισσότερα πράγματα, να κάνεις περισσότερα. Να ξεπερνάς αντοχές και τον εαυτό σου. Γιατί απλά έτσι πρέπει. Γιατί απλά έτσι είναι η δουλειά. Ξεχνάς τις αρχικές σου αρμοδιότητες στην πορεία θα προστεθούν και άλλα και μετά και άλλα.
11. Κλίκες. Γιατί αν μία τέτοια επιχείρηση από μόνη της είναι δύσκολη, κάποιοι συνάδελφοι την κάνουν δυσκολότερη. Αυτό συχνά γίνεται σε κάθε επάγγελμα. Υπάρχει αυτή η ομάδα ανθρώπων που έχουν απλά σαν στόχο να κάνουν τη ζωή των άλλων δύσκολη. Διαδίδοντας φήμες ή με όποιον άλλον τρόπο. Συχνά για να φανούν εκείνοι καλύτεροι.
12. Ψυχολογική β1α. Ακούγεται κάπως βαριά λέξη. Όμως ισχύει. Συχνά θα σε κάνουν να νιώσεις ανίκανος, ότι δεν αξίζεις, θα σε εξευτελίσουν. Γιατί απλά δεν τους αρέσεις. Γιατί απλά υπάρχει η πεποίθηση ότι πρέπει να ταπεινωθείς για να μάθεις.
13. Κόντρες μεταξύ των πόστων. Μάγειροι με σερβιτόρους, καμαριέρες με ρεσεψιόν. Και άλλες τέτοιες. Ο καθένας νομίζει πως ο δικός του κλάδος είναι δυσκολότερος και πιο σημαντικός. Ενώ απλά όλοι έχουν τον ίδιο στόχο και το μόνο που καταφέρνουν είναι να κάνουν πιο δυσάρεστη την ημέρα για όλους.
14. Συνθήκες διαμονής. Για όσους έχουν την ατυχία να τους παρέχει η ίδια η επιχείρηση διαμονή. Πολλά άτομα σε ένα δωμάτιο, στο υπόγειο χωρίς παράθυρα, χωρίς κλιματισμό με κοινόχρηστες τουαλέτες. Αυτά είναι τα λίγα που έχουν ακουστεί κατά καιρούς.
15. Ανύπαρκτη προϊστάμενοι. Ναι υπάρχουν άλλωστε μιλάμε για επαγγέλματα με ιεραρχία. Όμως είναι εκεί απλά για να σιγουρευτούν ότι η δουλειά θα βγει. Όχι για να επιλύσουν προβλήματα των υφιστάμενων, το ίδιο γίνεται και με τους ιδιοκτήτες των επιχειρήσεων.
16. Απολαβές. Ναι είναι ανώτερες του βασικού μισθού. Όμως όχι αρκετές κυρίως αν σκεφτούμε ότι το μεγαλύτερο ποσοστό είναι για 6 μήνες. Όπου με αυτά τα χρήματα θα πρέπει να κάνεις οικονομία και για τον χειμώνα και σίγουρα ένα επίδομα από το κράτος το οποίο έχει διάρκεια τριών μηνών δεν μπορείς να σωθείς.
Επίσης μην ξεχνάμε πως μιλάμε για τον πιο κερδοφόρο κλάδο στη χώρα. Για τα άτομα που κρατάνε ένα μεγάλο ποσοστό της οικονομίας της χώρας. Οπότε πιστεύουμε πως η αντιμετώπιση τους θα έπρεπε να είναι καλύτερη και γενικά η αντιμετώπιση όλων των εργαζομένων σε αυτήν τη χώρα. Και να μη σε βλέπουν μόνο όταν είσαι διευθυντής ή στέλεχος.
Επιμέλεια κειμένου: Αγγελική Θεοχαρίδη
