O έρωτας δεν είναι μόνο φαντασία ούτε μόνο πραγματικότητα

Ξυπνάς το πρωί και πριν ακόμα ανοίξεις τα μάτια σου, η σκέψη σου πάει σε εκείν@. Δεν ξέρεις αν είναι έρωτας ή συνήθεια, αλλά η καρδιά σου αναζητά τον άλλον άνθρωπο. Σαν καφές που θες πριν ξεκινήσεις τη μέρα, έτσι κι αυτόν. Χωρίς να τον έχεις, όλα μοιάζουν άγευστα.

Ο έρωτας δεν είναι πάντα όμορφος. Άλλες φορές μοιάζει με καταιγίδα που σε παρασέρνει και σε αφήνει χωρίς έδαφος. Σε κάνει να χάνεις τον ύπνο σου, να μετράς ώρες και λεπτά, να παλεύεις ανάμεσα στο θέλω και στο πρέπει. Σε βάζει να περπατάς σε τεντωμένο σκοινί, βάζοντας από τη μια τη λογική σου που λέει να κρατήσεις αποστάσεις, κι από την άλλη την καρδιά σου που φωνάζει να βουτήξεις με τα μάτια κλειστά.

Μέσα στον έρωτα, ο χρόνος παίζει περίεργα παιχνίδια. Ένα λεπτό μαζί του μοιάζει με αιωνιότητα, και μια μέρα χωρίς αυτόν φαίνεται σαν ξηρασία. Τα μηνύματα που περιμένεις, τα βλέμματα που σου στέλνει, οι σιωπές που παρερμηνεύεις — όλα γίνονται υπερβολικά, όλα παίρνουν άλλη διάσταση. Είναι σαν να ζεις σε έναν κόσμο παράλληλο, όπου τα πάντα αποκτούν διαφορετικό νόημα. Ένα άγγιγμα γίνεται το πιο σημαντικό, μια αγκαλιά μοιάζει με καταφύγιο και ένα φιλί μπορεί να αλλάξει τη ροή της ζωής σου.

Κι όμως, υπάρχει και η άλλη όψη. Ο έρωτας είναι και ρεαλιστικός. Είναι εκείνη η στιγμή που μαλώνεις για το ποιος θα βάλει πλυντήριο, που συζητάς λογαριασμούς, που βαριέσαι στη σιωπή του καναπέ. Αλλά μέσα στη ρουτίνα ανακαλύπτεις κάτι μαγικό: ακόμα και τα μικρά, συνηθισμένα πράγματα αποκτούν αξία όταν τα μοιράζεσαι. Ο έρωτας είναι να γυρίζεις κουρασμένος και να βρίσκεις μια ζεστή ματιά. Είναι να μιλάς για ανοησίες και να γελάς δυνατά. Είναι το καθημερινό θαύμα που δεν φαίνεται, αλλά υπάρχει.

Ο έρωτας σε κάνει και ποιητή χωρίς να το καταλάβεις. Γράφεις μηνύματα που μοιάζουν με στίχους, σκέφτεσαι φράσεις που ποτέ δεν θα έλεγες δυνατά. Μπαίνεις σε έναν σουρεάλ κόσμο, όπου η πραγματικότητα και το όνειρο μπλέκονται. Μπορεί να κάθεσαι στο λεωφορείο και ξαφνικά να φαντάζεσαι ότι περπατάτε μαζί σε μια παραλία. Μπορεί να κοιτάς ένα άδειο δωμάτιο και να νιώθεις την παρουσία του παντού.

Και κάπου εκεί καταλαβαίνεις ότι ο έρωτας δεν είναι ούτε μόνο φαντασία ούτε μόνο πραγματικότητα. Είναι η ένωση δυο δυνατών χημικών ενώσεων που εκρήγνυνται, κάποιες φορές καταστροφικά. Είναι η στιγμή που ζεις με όλες σου τις αισθήσεις, αλλά και η στιγμή που χάνεσαι σε όνειρα που μοιάζουν αληθινά.

Έτσι λοιπόν, το συμπέρασμα όλων αυτών είναι ότι ο έρωτας σε κάνει να ζεις δύο ζωές ταυτόχρονα. Μία που πατά στη γη, γεμάτη ρεαλισμό, και μία που ταξιδεύει σε έναν κόσμο σουρεάλ, όπου όλα είναι δυνατά. Και ίσως εκεί να κρύβεται η μαγεία του: σε κρατά μόνιμα ανάμεσα στο «είμαι εδώ» και στο «φαντάζομαι ακόμα περισσότερα».

Για αυτό σου λέω, όσο κι αν προσπαθείς να τον ορίσεις, ο έρωτας δεν χωράει σε λέξεις. Δεν τον ελέγχεις, δεν τον προγραμματίζεις, δεν τον βάζεις σε καλούπια. Απλώς τον ζεις. Με την ένταση, τις αμφιβολίες, τις χαρές και τις πληγές του. Γιατί μόνο έτσι έχει αξία: σε ξεπερνά και σε κάνει να νιώθεις πιο ζωντανός από ποτέ.