O Μάικλ Ντάγκλας αφήνει στα 80 του χρόνια τις κινηματογραφικές αίθουσες, δηλώνοντας πως δε θέλει να πεθάνει μέσα στη δουλειά. «Έχω εργαστεί πάρα πολύ τα τελευταία 60 χρόνια και δε θέλω να είμαι από αυτούς τους ανθρώπους που πεθαίνουν μέσα στη δουλειά», ανέφερε ο διάσημος σταρ σε συνέντευξή του στο περιοδικό Variety, λέγοντας ότι αν κάποια στιγμή βρεθεί ένας ρόλος που θα τον συναρπάσει, ίσως σκεφτεί να κάνει μια εξαίρεση.
Έχοντας κάνει μια αξιοζήλευτη καριέρα και με 2 Όσκαρ στην κατοχή του, ο Ντάγκλας θέλει να περάσει πλέον τον χρόνο του με τη σύζυγό του. Και αστειευόμενος λέει πως θέλει να γίνει “η γυναίκα της γυναίκας του”: «Αυτή τη στιγμή είμαι χαρούμενος που παίζω τη γυναίκα της συζύγου μου, στο πνεύμα της διατήρησης ενός καλού γάμου» είπε για την επί 25 χρόνια σύζυγό του, Κάθριν Ζέτα Τζόουνς. Μα πόσο γλυκό, θα σκεφτεί κανείς, ένας άνδρας να θέλει να αφιερώσει χρόνο στη σύντροφό του και κατ’ επέκταση στο σπίτι του, κάνοντας πίσω και μη έχοντας το κόμπλεξ να φαίνεται και να είναι διαρκώς μπροστά.
View this post on Instagram
Με μια πρώτη ματιά, η δήλωσή του αυτή παραπέμπει στην τρυφερότητα και τη στήριξη που θα άξιζε να υπάρχει μεταξύ συζύγων. Και μάλιστα με τρόπο “χιουμοριστικό” κι “ακομπλεξάριστο, ο ίδιος δήλωσε και πανέτοιμος να αφήσει πίσω την καριέρα του και να δοθεί ολοκληρωτικά στην οικογένεια.
Ή…. περίμενε λίγο! Αν κάνουμε ένα βήμα πίσω και ξανά διαβάσουμε τη δήλωση τού δημοφιλούς ηθοποιού, ίσως να διακρίνουμε τον πολύ λεπτό σεξισμό που αχνοφαίνεται- και που ίσως χωρίς καμία πρόθεση να εκφραστεί μέσω αυτού, τελικά το έκανε. Τι σημαίνει «θα καθίσει σπίτι για να γίνει η γυναίκα της γυναίκας του»; Ότι θα κάνει οικιακά ή θα της προσφέρει φροντίδα, όπως κανονικά “αρμόζει” στις γυναίκες να κάνουν; Ότι θα αφήσει την καριέρα του, που αποτελεί κομμάτι του ανδρικού του ρόλου, ενώ η αποχή από την καριέρα αφορά τις θηλυκότητες; Αυτή η δήλωση, όσο καλοπροαίρετη κι αν ήταν, κατέληξε σε ένα ακόμη κρυφό πατριαρχικά δοσμένο μήνυμα. Γιατί ένας άνδρας, που αφήνει την καριέρα του και αφοσιώνεται στη σύντροφο και το σπίτι τους, το 2025, αυτοαποκαλείται αστειευόμενος “wife”. Κι αυτό ακριβώς είναι το θέμα. Τα στερεότυπα που υπάρχουν μέσα μας, κι αναπαράγονται με τόση ευκολία που εν τέλει τα χειροκροτούμε χωρίς να καταλαβαίνουμε καν πόσο μας βλάπτουν.
Τα στερεότυπα που λένε πως το σπίτι, η στήριξη, η φροντίδα, είναι γυναικείες υποχρεώσεις, αυτά που μας έμαθαν ότι ο άνδρας που αφήνει τη δουλειά για την οικογένεια βγαίνει εκτός ρόλου είναι μια καλή στιγμή να πάψουν να υπάρχουν. Διαφορετικά, ο κόσμος -θεωρητικά- προχωράει κι εμείς -χωρίς να το καταλάβουμε- ξεστομίζουμε κάτι που ανήκει σε άλλον αιώνα. Έτσι την πάτησε κι ο Ντάγκλας, προφανώς. Γιατί μπορεί να είχε καλή πρόσθεση, αλλά αυτό που βγήκε “βρωμάει” σεξισμό και ναφθαλίνη. Η ισότητα δεν είναι μια “μεγάλη κουβέντα”. Είναι οι λέξεις που επιλέγουμε να χρησιμοποιούμε καθημερινά. Αν το να είσαι υποστηρικτικός σημαίνει να “παίζεις τη γυναίκα” τότε κάτι μέσα σου πρέπει να επαναπροσδιορίσεις σχετικά με το ποιος είναι ο ρόλος των φύλων κι αν τελικά αυτός υπάρχει. Γιατί το μόνο που χρειάζεται σε μια σχέση είναι να είμαστε σύντροφοι.
Συντάκτης: Αλεξάνδρα Παπαθανασίου
