Είσαι μπούμερ, αλλά θέλεις να πας σε Φεστιβάλ; Σου έχω εδώ τη δική μου εμπειρία για να πάρεις ιδέες. Ας τα πιάσουμε από την αρχή:
Την Παρασκευή 6 Ιουνίου ξεκινούσε το Μουσικό Φεστιβάλ στο Χελμό, στα Καλάβρυτα. Ήθελα να πάω σαν τρελή. Δεν έχω κάνει ποτέ ούτε οργανωμένο αλλά ούτε και ελεύθερο camping. Και ήθελα να πάω σε ένα φεστιβάλ που όλοι κάνουν camping στο βουνό. Πλησιάζω τα 40 και οι ανέσεις είναι απαραίτητες στη μεσούλα μου. Έπρεπε να βρω τον καλύτερο δυνατό τρόπο για να τα κάνω όλα χωρίς να ταλαιπωρηθώ. Όλοι τη γουστάρουμε τη φύση, όλοι αναζητάμε την ηρεμία και τη γαλήνη που σου προσφέρει, αλλά ας μην κοροιδευόμαστε μεταξύ μας. Για να ξεκουβαληθείς από το σπίτι σου, θες να είσαι άνετα και χαλαρά.
Ξεκινάμε από τα της μετακίνησης: Το φεστιβάλ, με σκοπό την ελαχιστοποίηση των αυτοκινήτων και της κίνησης, εξασφάλιζε μέσω συνεργατών τη μεταφορά των επισκεπτών προς το Χελμό από τις 3 μεγάλες πόλεις : Αθήνα, Πάτρα, Θεσσαλονίκη. Και μπράβο τους. Η χιλιομετρική απόσταση από την Αθήνα προς τα Καλάβρυτα είναι περίπου 190χλμ μέσω της διαδρομής Αθήνα – Κόρινθος – Πάτρα – Διακοπτό – Καλάβρυτα. Η διαδρομή διαρκεί περίπου 2 ώρες και 30 λεπτά.
Εμείς επιλέξαμε δικό μας μέσο μετακίνησης. Τα παιδιά της διοργάνωσης μας κατεύθυναν στο πού να παρκάρουμε και πού να στήσουμε τη σκηνή μας. Η δική μας, ήταν μια μέτρια σκηνή, ενώ πήραμε και στρωματάκια και sleeping bags, καθώς και καρέκλες παραλίας. Αυτές που έχεις για όταν τύχει να θες να είσαι πάλι κοντά στη φύση και μακριά από τον πολύ κόσμο. Ή όταν δεν έχει ξαπλώστρες στην αγαπημένη σου οργανωμένη παραλία και από το να κάθεσαι σα το κοράκι, πάνω από άλλους λουόμενους, περιμένοντας να φύγουν, κάθεσαι σε αυτή την καρέκλα.
Αφού λοιπόν στήσαμε, κάτσαμε να πάρουμε μια ανάσα και να τσεκάρουμε το περιβάλλον μας. Κι αφού είπαμε δυο κουβέντες με τους γύρω μας, αρχίσαμε να εντοπίζουμε τα πρακτικά περί οργάνωσης. Το Helmos Mountain Festival παρέχει δωρεάν λεωφορεία μεταξύ του χώρου του φεστιβάλ και της πόλης των Καλαβρύτων τις μέρες που διαρκεί το φεστιβάλ. Τα λεωφορεία εκτελούν δρομολόγια ανά 45 λεπτά περίπου, μέχρι τις 03:00 τα ξημερώματα. Κάθε διαδρομή διαρκεί περίπου 40 λεπτά. Η στάση στα Καλάβρυτα είναι σε αρκετά κεντρικό σημείο άρα μπορείς να έχεις κλείσει δωμάτιο εκεί κοντά. Βολικότατο.
Την Παρασκευή, ήταν οι πρώτες συναυλίες. Dub FX, Φοίβος Δεληβοριάς, Σωκράτης Μάλαμας, Planet of Zeus. Προσωπικά δεν τους ήξερα όλους, ωστόσο αυτό δεν είχε καμία σημασία, γιατί η ατμόσφαιρα ήταν μοναδική. Πάνω στην ψύχρα του βουνού, ένα σωρό διαφορετικοί άνθρωποι, να τραγουδούν με όλη της τη δύναμη από το Ελεφαντάκι μέχρι και την Κοιλαδα των Τεμπών και να ξορκίζουν το σκοτάδι. Μια πραγματικά μοναδική εμπειρία, που θύμιζε λιγάκι αρχαία ιεροτελεστία εξαγνισμού.
Πίσω στην πραγματικότητα τώρα, γιατί έχουμε κι ένα στομάχι το οποία μετά από τόσες συναυλίες, πεινούσε σαν τρελό. Στον χώρο του φεστιβάλ είχε πολύ καλό φαγητό. Υπάρχει ανανεωμένο Food Plaza, με πλούσιες επιλογές για όλα τα γούστα. Όλοι οι χώροι εστίασης ήταν ανοιχτοί καθημερινά από τις 07.00 έως τις 03.00, ώστε να καλύπτουν τόσο τα πρωινά όσο και τα after hour sessions. Υπήρχε και mini market style κατάστημα για είδη camping και σνακ. Μπορείς να φας άνετα στο χώρο πρωινό, γεύμα, σνακ, καφέ ή ακόμα και βραδινό. Και φυσικά, μπίρες και ποτά.
Το Σάββατο, μετά από την ξεκούραση στην κρεβατάρα του δωματίου και ένα πλούσιο πρωινό με τοπικά καλούδια, βουρ για το χιονοδρομικό κέντρο με το λεωφορείο, φυσικά. Καφεδάκι κάτω από τον ήλιο, έξω από το σαλέ, όσο ακούγαμε τη νεολαία να συζητάει πόσο κρύο έκανε το βράδυ. Αν τώρα το έλεγε η ψυχή σου και σε βαστούσαν τα πόδια σου, μπορούσες να ψάξεις τριγύρω για δραστηριότητες ή κάποια πεζοπορία. Εμείς, επιλέξαμε ένα βιβλίο και ξάπλα στη σκηνή για την απόλυτη τεμπελιά μέχρι το μεσημεριανό live στο alpine stage. Φέτος, είχε ένα συγκρότημα που λέγονται «ΚΟΥΠΕΣ the band» που έκαναν έναν πραγματικό χαμό κι έθεσαν ψηλά τον πήχη για το βράδυ. Το οποίο βράδυ ακούσαμε ΕΙΣΒΟΛΕΑ, τη λατρεμένη μου Νατάσα Μποφίλιου, Μίλτο Πασχαλίδη και τον Εθισμό. Μαγικό!
Την Κυριακή οι τόνοι είχαν πια πέσει. Όλοι, μετά από 2 μέρες ξεζούμισμα είχαν κουραστεί αλλά άμα κοιμάσαι καλά, είσαι και καλύτερα από όλους- σημείωσέ το αυτό. Σε αντίθεση με την πιθανή ζέστη που φοβόμουν ότι θα βρούμε το πρωί, το βουνό είναι δροσερό όλες τις ώρες της ημέρας. Μαθαίνοντας, μάλιστα, πως στην Αθήνα η ζέστη είχε κάνει την παρουσία της, η δροσιά του Χελμού ήταν ακόμα πιο πολύτιμη.
Το alpine stage το μεσημέρι είχε ΓΚΙΝΤΙΚΙ. Ο κόσμος ξεσηκώθηκε. Όλοι χόρευαν και τραγουδούσαν αγκαλιασμένοι, ξέροντας ότι σύντομα θα τελειώσει αυτό το μαγικό τριήμερο. Το βράδυ έκλεισε ατμοσφαιρικά, με Μαρίνα Σπανού, Nouvelle Vague, Alborosie & Shengen Clan, Social Waste μαζί με Κωνσταντή Πιστιόλη. Το μαγικό Πιστιόλη με το κλαρίνο του.
Όχι δεν είναι ανάγκη να τα δεις όλα. Κι εμείς αισθανόμασταν ότι μεγαλώσαμε για φουλ ξενύχτι. Αλλά, δεν είναι μόνο οι συναυλίες που σίγουρα αξίζουν την προσοχή σου, όσο η συνολική ενέργεια που έπαιρνες από τη φύση, τους ανθρώπους, τον αέρα τον ίδιο και τον έναστρο ουρανό. Είναι ότι η φούτερ φοριέται αλλιώς στο βουνό και η μπίρα έχει απλά καλύτερη γεύση.
Η Δευτέρα, ήταν της επιστροφής. Αλλά μας αποζημίωσε από την ξενέρα με λίγη Ιουλίτσα (που λέει και ο Μάλαμας) Καραπατάκη με «Τρίο Λατρείο» που εμφανίστηκαν στην κεντρική πλατεία των Καλαβρύτων, προσφέροντας ένα γλυκό, μελωδικό τέλος στη μουσική περιπέτεια του Χελμού.
Και να σου πω και κάτι; Γράφοντας αυτό το άρθρο από τη θέση του συνοδηγού, είναι πως όντως δε θέλει κόπο, αλλά να το κάνεις με το δικό σου τρόπο! Η επόμενη μαγική εμπειρία σε περιμένει!
Συντάκτης: Βενετία A.
