Αγαπώ την ιδέα ότι οι σχέσεις είναι καθρέφτες που μας δείχνουν ποιοι είμαστε, τι φοβόμαστε, τι θέλουμε και, τελικά, ποιοι γινόμαστε. H ιδέα ότι όταν αγαπάς κάποιον, δεν αγαπάς μόνο τον άλλον, αλλά κι έναν άλλον εαυτό σου. Έναν εαυτό που είναι συχνά αόρατος στα μάτια σου, που κρύβεται πίσω από τη ρουτίνα, τις συνήθειες, τις άμυνες. Και αυτή η ερωτική σχέση, με όλη της την ένταση, τον πόνο και τη χαρά, είναι το καθρεφτάκι που σου αποκαλύπτει όσα ούτε εσύ ο ίδιος ήξερες πως υπήρχαν.
Για να κατανοήσουμε την έννοια αυτής της σχέσης- καθρέφτη, πρέπει να αναγνωρίσουμε την έντονη επιρροή που έχει ο άλλος πάνω μας. Όταν αγαπάς κάποιον, δεν τον αγαπάς ακριβώς για αυτό που είναι, αλλά για το πώς σε κάνει να νιώθεις. Όταν τα συναισθήματά μας αναμοχλεύονται και ξυπνάνε μέσα από μια σχέση, αυτός ο άλλος γίνεται το πεδίο του δικού μας ταξιδιού αυτογνωσίας. Μπορεί να μας προκαλεί έντονη χαρά ή βαθύ πόνο, αλλά πάντα καταλήγουμε να ανακαλύπτουμε κάτι νέο για τον εαυτό μας.
Ο φόβος της δέσμευσης, η ανικανότητα να εκφράσουμε τα συναισθήματά μας, η ανασφάλεια που καραδοκεί πίσω από τις αμυντικές μας στρατηγικές, όλα αυτά τα στοιχεία, αναδύονται μέσα από τις σχέσεις μας, συχνά με βίαιο τρόπο. Η σχέση δεν είναι απλώς δύο άνθρωποι που περνούν καλά μαζί. Είναι η έμπρακτη εξέταση του εαυτού μας μέσω του άλλου. Δεν είναι τυχαίο ότι στις ερωτικές σχέσεις συχνά αναγνωρίζουμε, κατά τη διάρκεια των απογοητεύσεων, πόσο μεγάλο κομμάτι της ευτυχίας μας εξαρτάται από το πώς βλέπουμε τον εαυτό μας, και όχι από την εικόνα που έχουμε για τον άλλον. Το πώς αντανακλά το βλέμμα του άλλου, το οποίο μπορεί να γίνει το σημείο καμπής, το σημείο που βλέπουμε το πρόσωπό μας για πρώτη φορά αληθινά, χωρίς τις μάσκες, τα «πρέπει» και τις προσδοκίες μας.
Στην αρχή μιας σχέσης, η διάσταση του καθρέφτη μπορεί να είναι γοητευτική. Το να αγαπάς κάποιον, να τον βλέπεις να αντανακλά τα όνειρά σου, να σε ενθουσιάζει με τη μοναδικότητά του, είναι σαν να αντικρίζεις μια ιδανική εκδοχή του εαυτού σου. Όμως, όταν περνάς περισσότερο χρόνο με αυτόν, ο καθρέφτης αρχίζει να δείχνει και τις ρωγμές. Εκείνη η εικόνα που είχες για τον εαυτό σου, την οποία προβάλλεις στον άλλον, αρχίζει να κλονίζεται. Το βλέμμα του μπορεί να σε προκαλέσει να δεις τα σημεία του εαυτού σου που προσπαθείς να κρύψεις. Κάθε κριτική, κάθε απώλεια, κάθε σύγκρουση, σου αναδεικνύει πλευρές του χαρακτήρα σου που δεν ήθελες να δεις. Και όμως, αυτές οι πλευρές σε συνθέτουν.
Είναι σχεδόν σαν να ανακαλύπτεις την αλήθεια σου μέσα από τη σχέση. Ίσως είναι η αλήθεια που φοβάσαι να αποδεχτείς, ή η αλήθεια που προσπαθείς να καταπνίξεις. Πόσες φορές δεν έχουμε συναντήσει τον εαυτό μας σε μια σχέση και έχουμε δει τον καθρέφτη να μας ανακλά στιγμές που δεν περιμέναμε; Στις ερωτικές σχέσεις, είναι σαν να μας προσφέρεται η δυνατότητα να αναγεννηθούμε μέσα από τον άλλον, να επανεξετάσουμε τις προτεραιότητες, τις αξίες και τα όνειρά μας.
Ένα άλλο στοιχείο αυτής της σχέσης- καθρέφτη είναι η σύνδεση του φόβου και της αγάπης. Όταν αγαπάς, φοβάσαι να μην πληγώσεις τον άλλον ή να μην πληγωθείς. Όταν αγαπάς, φοβάσαι την απώλεια, το άγνωστο, την αλλαγή. Αλλά αυτός ο φόβος είναι ακριβώς η διαδικασία του να μάθεις να αποδέχεσαι τον εαυτό σου χωρίς τις μάσκες της ασφάλειας και της αποφυγής. Οι σχέσεις αναδεικνύουν τους φόβους μας για την απόρριψη, για την εγκατάλειψη, για το αν είμαστε αρκετοί. Και στην καρδιά αυτών των φόβων υπάρχει η ανάγκη για επικοινωνία, για σύνδεση, για αποδοχή του εαυτού μας από τον άλλον. Κάθε φορά που τολμάμε να αγαπήσουμε, λοιπόν, στην πραγματικότητα τολμάμε και να αγαπήσουμε εκείνες τις πλευρές μας που δεν είχαμε ποτέ το θάρρος να αγαπήσουμε μόνοι μας.
Αν κοιτάξεις τον καθρέφτη που σου κρατά η σχέση, μπορεί να δεις έναν άνθρωπο που δεν ήξερες ότι είσαι. Αλλά αυτός ο άνθρωπος είναι αυθεντικός. Είναι ο εαυτός σου χωρίς φίλτρα, χωρίς τις απορρίψεις του κόσμου ή τις προσδοκίες που μας βάζουμε. Όταν αγαπάς, αγαπάς εκείνη την αληθινή εκδοχή του εαυτού σου. Και αυτό είναι ίσως το πιο δύσκολο και ταυτόχρονα το πιο ελευθερωτικό κομμάτι της αγάπης.
Όταν αγαπάς, αγαπάς όλο το πακέτο: τον άλλον κι εσένα, και αυτός ο καθρέφτης δεν είναι πάντα όμορφος, αλλά είναι πάντα ακριβής.
Συντάκτης: Ίννα Σταύρου
