Ατσούμπαλη, σγουρομάλλα, με σκισμένα τζιν κι ένα τσιγάρο στο χέρι. Η Ουράνια, όπως με αποκαλούν οι φίλοι μου γιατί οι εκδοχές μου ερμηνεύονται σαν παραμύθια σε μια εποχή που τα όνειρα θεωρούνται μπανάλ. Μιλάω για έρωτες, για φιλίες, για όλους εκείνους τους ανθρώπους που γεμίζουν το πεντάγραμμο της ζωής μας με νότες. Και ενώ προσπαθώ να εξηγήσω τον κόσμο, θα με έλεγες μια μπέμπα που σκοντάφτει συνέχεια, κρατώντας ένα τετράδιο στο χέρι. Ποια είμαι; Ένα λευκό χαρτί με μεγάλες προσδοκίες.
