Εικοσιτετράχρονη Θεσσαλονικιά. Με θυμάμαι, να χτίζω βήμα-βήμα, τ' όνειρό μου. Παρέα με τον σκύλο μου σε μέρη μακρινά με νεραϊδένια πλάσματα και φτερωτά ζαχαρωτά. Μεγαλώνοντας, γνώρισα τον ρεαλισμό, τον ερωτεύτηκα κι άρχισα να γράφω. Γιατί ως γνωστόν είναι παράνομο να τους δείρω, αλλά κ' αν δεν ήταν, δύσκολα θα τα κατάφερνα. Μίλα μου για γαλανά νερά, ταξιδιάρικες μελωδίες και άλλες εποχές.
Έχει γράψει:
Μια ανάσα να πάρουν κι αυτά
― Βάσω Γραμμένου
Όλα μαζί, ένα χάος
― Βάσω Γραμμένου
You have a notification...
― Βάσω Γραμμένου
Άνοιξε τα αφτιά σου
― Βάσω Γραμμένου
Στα αληθινά δηλαδή
― Βάσω Γραμμένου
