Περίσσιο φως
έλουσε το σκότος της ψυχής μου.

Δαίμονες καταρράκτες
κυλούν στα άγονα τοπία της πλάνης μου.

Αυτή που βλέπει
λάγνες γυναίκες
να συνουσιάζονται στις άκρες των βράχων του.

Να δροσίζουν στα παγωμένα νερά
την κορύφωση των αισθήσεών τους.

Έκπτωτες
πανέμορφες υπάρξεις
στη μικρή αυτή παραδεισένια άκρη της κόλασης.

Τρώνε το μήλο της επιθυμίας χωρίς τύψεις
Ηχούν ηδονικά ουρλιάζοντας
Και τα νερά του ποταμού καλύπτουν τις φωνές της ολοκλήρωσής τους.

Τρεμάμενα ρέοντας ανάμεσα απ’ τα πόδια τους.

 

Συντάκτης: Γεώργιος Σιλιβάκος