Στις κοιλάδες του σκοτεινού έρωτα
Μέσα απ’τον τρυφερό λυγμό του Λόρκα
Μου μίλησες για τα αστέρια που βλέπω με κλειστά μάτια.
Είναι οι προσευχές των άλλων (μου είπες)
που δεν πιστεύουν σε τίποτα.
Ένας ακροβάτης που δεν κοιτά τα πόδια του
πάρα μόνο τον ορίζοντα.
Τις ώρες που καταρρέω ηχεί μέσα μου
κι είναι ταραγμένα τα νερά που μας βουλιάζουν στις ψεύτικες ψευδαισθήσεις.
-Έλα μαζί μου μη μ’ αφήσεις
Θέλω να κάνουμε έρωτα και να κοιμάμαι με το πρόσωπό μου κοντά στο λαιμό σου.
Είμαι κουρασμένη και δεν κοιμάμαι πια.
Θέλω να με αγαπάς κι αναρωτιέμαι αν ξέρεις πώς είναι.
-Στο σκοτάδι σε βρήκα.
Μέσα στη χαμένη λάμψη σου μίλησα.
Μέσα στους εφιάλτες μου σου φώναζα.
Έμεινες να αναρωτιέσαι ακόμα, λοιπόν, πώς ήρθες;
Σε κάλεσα.
Άναψα φωτιές γύρω σου,
για να με δεις.
Συντάκτης: Γεώργιος Σιλιβάκος
