Την έβλεπε να χορεύει και ζούσε τόσο έντονα μέσα στην ψευδαίσθηση αυτής της ευτυχίας.
Εικόνες που έζησε,
εικόνες που θα ήθελε να ξαναζήσει…
Εικόνες που, ίσως, τώρα πια να έπρεπε να ξεχάσει.
Η επέλαση του χρόνου σε μια πραγματικότητα που δεν του ανήκει πια.
Κι εκείνη να χορεύει
και να μην του ανήκει πια.
Κυνηγάω ήλιους και ξυπνάω με τις ανατολές, γιατί για εμένα ο ρομαντισμός είναι στάση ζωής. Είναι να βλέπεις τον κόσμο με λίγο φως παραπάνω, ακόμα και όταν γύρω απλώνεται σκοτάδι. Η θάλασσα θα είναι πάντα η καταφυγή μου, ό,τι κι αν φέρει η ζωή. Πιστεύω πως η ευτυχία κρύβεται σε στιγμές, σε αγκαλιές, σε γέλια που ακούγονται λίγο πιο δυνατά, σε ηλιοβασιλέματα και ίσως, καμιά φορά, να βρίσκεται και σε δύο ή τρια μαξιλάρια παραπάνω.
