Κι αν το ηλιοβασίλεμα δεν πρέπει να είναι κάτι ήρεμο και γαλήνιο;
Αν πρέπει να είναι θεαματικό και θορυβώδες;
Πρέπει να γιορτάζουμε το βαθύ πορτοκαλί χρώμα
τον θάνατο του φωτός
το τέλος της μέρας.
Ίσως το τέλειο ηλιοβασίλεμα να είναι απλώς αυτό.
Η αποδοχή μιας υπέροχης ανατολής που απλά φτάνει στο τέλος.
Κι ας μη μετράμε την απόσταση με μέτρα…
ας τη μετράμε με χαμόγελα και ηλιοβασιλέματα.
