Να γυρεύεις κάτι να πιαστείς από τις θύμησες.
Θραύσματα ονείρων, ομίχλη ευτυχίας και συννεφιά από εφιάλτες.
Ίσως, κάποιοι αποχαιρετισμοί να γίνονται καλωσόρισμα.
Ίσως, τα αντίο να βάφονται στο χρώμα της ελπίδας.
Να, τόσο απλά.
Για όλα όσα αναθυμούμαι.
Για μια τελευταία ελπίδα.
Για ένα μπλε. Πάντα για ένα μπλε.
Κυνηγάω ήλιους και ξυπνάω με τις ανατολές, γιατί για εμένα ο ρομαντισμός είναι στάση ζωής. Είναι να βλέπεις τον κόσμο με λίγο φως παραπάνω, ακόμα και όταν γύρω απλώνεται σκοτάδι. Η θάλασσα θα είναι πάντα η καταφυγή μου, ό,τι κι αν φέρει η ζωή. Πιστεύω πως η ευτυχία κρύβεται σε στιγμές, σε αγκαλιές, σε γέλια που ακούγονται λίγο πιο δυνατά, σε ηλιοβασιλέματα και ίσως, καμιά φορά, να βρίσκεται και σε δύο ή τρια μαξιλάρια παραπάνω.
