Ατέρμονες σκέψεις στο ίδιο πάντα παράθυρο.
Στο παράθυρο που γλιστράνε και φεύγουν οι λέξεις.
Με όλο το μπλε που είναι δικό μου.
Δαίδαλος ονείρων η προσμονή μιας καινούριας ευτυχίας.
Μια ονειροπόλα ματιά σε στιγμές λογοτεχνικής δυσφορίας.
Να έρχονται οι θύμησες σαν χείμαρρος
κι εγώ να πάψω πια να βλέπω τις εικόνες.
Να αρχίσω να τις αισθάνομαι.
Η σκέψη μιας βάρκας να αρμενίζει κι εσύ να παίζεις με τα κύματα.
Να γίνομαι ένα με το κύμα και να αρμενίζω εγώ, σε σένα.
Λένε, πως όταν προσμένεις κάτι, πάντα έρχεται.
Να, εδώ στο παράθυρο, στο ίδιο παράθυρο, θα σε περιμένω.
Συντάκτης: Κωνσταντίνα Ελπιδοφόρου
