Πάντοτε έψαχνα να βρω ένα τηλεχειριστήριο
που θα μπορέσει να κατευνάσει τις εκρήξεις μου,
το έντονο πάθος μου
για όσα επιθυμώ κι αγαπώ,
για τον ανεξέλεγκτο ενθουσιασμό μου,
για τις εντάσεις μου,
για το θυμό μου,
για τα νεύρα μου.
Έψαχνα
κι έψαχνα
ξανά κι ξανά
μα δεν έβρισκα τίποτα.
Έψαχνα έξω από εμένα,
σε άλλους ανθρώπους,
σε εξωγενείς σωτήρες
κι επέστρεφα ύστερα στο ίδιο σημείο που είχα ξεκινήσει.
Μέχρι που πήρα την απόφαση
να κάνω μια μεγάλη βόλτα μέσα μου
μήπως έτσι ξεκινήσει η πραγματική αναγέννησή μου.
Μπήκα σε τόσα βαθιά νερά
που ένιωθα πως θα πνιγώ,
Ο δρόμος
Δύσκολος, τραχύς, βαθύς,
χαώδης, τρομακτικός, σκοτεινός κι σκληρός
μα παράλληλα καθάριος κι ονειρικός.
Μετά από πολυετή πλοήγηση ομολογώ με ανακούφιση
πως τηλεχειριστήριο δε βρέθηκε.
Τώρα ξέρω να βουλιάζω,
ξέρω να επιπλέω,
να αναπνέω,
να μην αναπνέω
μα και να αναδύομαι.
Τώρα έχω κατακτήσει τη γνώση,
και δεν έχω καμία δικαιολογία για όσα γίνονται.
Τώρα η ευθύνη είναι όλη δική μου.
Συντάκτης: Έλενα Γραμόζη
