Τους τίτλους τούς κερδίζεις.
Κληρονομώντας πας ή και τυχαία,
κι έτσι σου μοιάζει εύκολο.
Μα εύκολο δεν είναι.
Το παιδί που γέννησε παιδί
και το εγγόνι που έφερε τη νύφη,
ο γιος που έκανε κόρη
κι ύστερα η κόρη έναν γιο.
Κι όλοι δεμένοι
στου αίματος το νοητό τον κύκλο,
ισόβια προχωρούν,
μέχρι να βρουν διαφυγή και λύτρωση
ή ικανοποίηση και ζεστασιά.
Τους τίτλους τούς κερδίζεις.
Κι αν θέλεις να λέγεσαι
αυτό που σού φέρε ή ζωή,
σήκωσε μανίκια
και ρίξε ιδρώτα.
Χάρες οι λέξεις δε σού κάνουν.
Οι άνθρωποι
ξέρουμε να καμωνόμαστε
πως αψεγάδιαστοι είμαστε σε όλα.
Ειρωνεία, αν το καλοσκεφτείς.
Για να λέγεσαι, λοιπόν, γονιός,
γιαγιά, φίλος ή οικογένεια,
το ξαναλέω, σήκωσε μανίκια.
Στον θρόνο έχει μοναξιά
και ‘κει στην τελειότητα, υπεροψία.
Συντάκτης: Αθηνά Τσάνταλη
