Όχι, δεν είναι κάποιο challenge. Είναι το νέο αισθητικό trend που κάνει θραύση στην Τουρκία: επιμήκυνση ποδιών. Γιατί στην Τουρκία, σπάνε τα πόδια τους για να ψηλώσουν· κυριολεκτικά!
Η βασική τεχνική της επιμήκυνσης άκρων (limb lengthening) προέρχεται από ιατρικό/ορθοπεδικό πεδίο και όχι από αισθητική χρήση. Τη δεκαετία του 1950 ο Gavriil Ilizarov, Σοβιετικός ορθοπεδικός, ανέπτυξε τη μέθοδο για τη διόρθωση παραμορφώσεων στα κάτω άκρα. Μέχρι πριν λίγα χρόνια γινόταν μόνο για ιατρικούς λόγους σε διάφορες χώρες του κόσμου.
Στην Κωνσταντινούπολη, όμως, εκεί όπου ο ιατρικός τουρισμός έχει γίνει lifestyle, άνθρωποι απ’ όλο τον κόσμο ταξιδεύουν με ένα όνειρο στο μυαλό τους: να κερδίσουν λίγους πόντους παραπάνω. Η διαδικασία ακούγεται σχεδόν ποιητική— μέχρι να καταλάβεις ότι σημαίνει σφυριά, βίδες και μήνες με πατερίτσες. Ο γιατρός «σπάει» τα οστά, βάζει μεταλλικές ράβδους και τα τραβά σιγά-σιγά μέχρι να δημιουργηθεί νέο κόκαλο. Ένα θαύμα της επιστήμης ή ένας εφιάλτης με αναισθησία; Εξαρτάται ποιον ρωτάς.
Εάν ρωτήσεις εμένα, με ύψος 1,50, όχι, δε θα έβαζα τον εαυτό μου σε αυτή τη διαδικασία. Για άλλους όμως είναι κάτι που θα τους αλλάξει τη ζωή.
Το κόστος; Περίπου 23.000 ευρώ, τη στιγμή που στη Δύση φτάνει τα 100.000. Δεν είναι τυχαίο που η Κωνσταντινούπολη έχει γίνει «Μέκκα» της επιμήκυνσης. Το αποτέλεσμα; Έως οκτώ πόντοι ύψος και —υποτίθεται— μια πιο «γεμάτη» αυτοπεποίθηση. Οι κλινικές με ονόματα όπως Wanna Be Taller υπόσχονται καινούριο σώμα, καινούριο βλέμμα, καινούρια ζωή. Ο διευθυντής μάλιστα καμαρώνει ότι το έκανε κι ο ίδιος – ψήλωσε δώδεκα εκατοστά (με κίνδυνο δυσαναλογίας).
Κι όμως, οι γιατροί κρούουν τον κώδωνα: «Η επιμήκυνση έχει 100% ποσοστό επιπλοκών». Πόνος, φλεγμονές, παραμορφώσεις. Το σώμα μαθαίνει να περπατά από την αρχή· το μυαλό προσπαθεί να θυμηθεί γιατί το έκανε. Οι περισσότεροι που το τολμούν είναι άντρες που δηλώνουν πως “θέλουν επιτέλους να νιώσουν ίσοι”. Άλλοι το βλέπουν σαν μια δεύτερη ευκαιρία. Και για κάποιους, είναι πραγματικά η πρώτη φορά που περπατούν με το κεφάλι ψηλά— κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Αν η ζωή σου έμοιαζε με ανέκδοτο για “κοντούς”, αν κάθε ραντεβού ξεκινούσε με ανισότητα ύψους πριν καν ειπωθεί η πρώτη κουβέντα, τότε η ιδέα να αλλάξεις το σώμα σου ίσως να μοιάζει με λύτρωση. «Πλήρωσα, πόνεσα, ψήλωσα — και τώρα νιώθω επιτέλους ολόκληρος.» Κι όμως, πίσω από αυτή την “ολοκλήρωση”, γεννιέται μια άλλη ερώτηση:
Αλλά πες αλήθεια, αξίζει; Να περάσεις μήνες πονώντας για οκτώ πόντους; Να ρισκάρεις την υγεία σου για να χωρέσεις σ’ ένα ιδανικό που κάποιος άλλος όρισε; Πόσο ύψος θέλεις και πόσο βάθος αντέχεις να χάσεις;
Γιατί κάπου ανάμεσα στις βίδες και στα κόκαλα, στα ράμματα, κρύβεται μια αλήθεια που κανένα νυστέρι δεν μπορεί να αγγίξει: η αυτοπεποίθηση δε χτίζεται με χειρουργεία. Χτίζεται με αποδοχή.
Συντάκτης: Ηρώ Γ.
