Κρυμμένα μέσα στα δάση της Σλοβενίας υπάρχουν τεράστια ξύλινα μεγάφωνα που μοιάζουν με έργα τέχνης της φύσης. Δεν είναι ηλεκτρικά, ούτε βγάζουν μουσική. Φτιάχτηκαν για να δυναμώνουν τους φυσικούς ήχους γύρω μας, όπως το θρόισμα των φύλλων, το κελάηδισμα των πουλιών,το απαλό φύσημα του ανέμου. Αν μπεις μέσα σε ένα από αυτά, είναι σαν να βρίσκεσαι σε μια φυσική συναυλία όπου το ίδιο το δάσος γίνεται μουσικός και σε καλεί να το ακούσεις.
Φανταστείτε μια μεγάλη ξύλινη κατασκευή σαν να έχει ξεπηδήσει από παραμύθι, όπου το ξύλο γίνεται φίλος του ήχου. Οι καμπύλες του αγκαλιάζουν τη μουσική της φύσης και την κάνουν πιο δυνατή και καθαρή. Το δάσος μεταμορφώνεται σε μια μαγική σκηνή κι εσύ κάθεσαι στη μέση θεατής και ταξιδιώτης μαζί. Το θρόισμα των φύλλων, το τραγούδι των πουλιών και το απαλό άγγιγμα του ανέμου ενώνονται σαν μια φυσική συμφωνία από νότες που δεν τελειώνει ποτέ.
Ίσως κάποιος να αναρωτηθεί πώς λειτουργούν αυτά τα ξύλινα μεγάφωνα. Η αλήθεια είναι πως το ξύλο από μόνο του έχει μαγικές ιδιότητες, αγαπάει τον ήχο. Τον απορροφά, τον κρατάει λίγο μέσα του και μετά τον επιστρέφει πιο απαλό ή πιο καθαρό, σαν να τον φιλτράρει με αγάπη. Οι καμπύλες και το σχήμα της κατασκευής βοηθούν τον ήχο να ταξιδεύει μέσα της και να απλώνεται γύρω, γεμίζοντας τον χώρο. Όταν τοποθετούνται ανάμεσα σε δέντρα ή πάνω σε μονοπάτια, ο ήχος συγκεντρώνεται και γίνεται πιο ζωντανός σαν να ζωντανεύει όλο το δάσος.
Δεν υπάρχει κάτι ηλεκτρονικό εδώ, όλα λειτουργούν φυσικά με τη δύναμη του ξύλου και της ακουστικής. Είναι σαν μικρά θαύματα της φύσης που δίνω φωνή στο περιβάλλον γύρω μας. Αυτά τα ξύλινα όργανα γίνονται μια γέφυρα ανάμεσα στον άνθρωπο και το δάσος, ένας τρόπος να νιώσουμε πιο κοντά του και να το ακούσουμε πραγματικά.
Φαντάσου να κάθεσαι μέσα σε ένα μεγάλο ξύλινο «σαλιγκάρι» στη μέση του δάσους και να είσαι περιτριγυρισμένος από δέντρα και φύλλα. Κλείνεις τα μάτια σου και νιώθεις τον ήχο να σε αγκαλιάζει. Ο άνεμος φυσάει απαλά, τα φύλλα ψιθυρίζουν, και τα πουλιά τραγουδούν λες και κάνουν συναυλία μόνο για σένα. Ούτε καλώδια υπάρχουν ούτε μικρόφωνα παρά μόνο η φύση και το ξύλο που συνεργάζονται τέλεια.
Κάθε φορά που αλλάζει ο άνεμος ή μπαίνει λίγο φως μέσα από τα κλαδιά, η μουσική αλλάζει. Είναι σαν μια ζωντανή παράσταση χωρίς συγκεκριμένο πρόγραμμα χωρίς κοινό, είσαι εσύ και το δάσος που παίζει τη δική του μαγική μελωδία.
Κάποιος θα μπορούσε να φτιάξει αυτά τα ξύλινα μεγάφωνα για πολλούς όμορφους λόγους. Μας βοηθούν να ξανασυνδεθούμε με τη φύση σε μια εποχή που οι οθόνες και οι τεχνητοί ήχοι μάς έχουν απομακρύνει από αυτήν. Μπαίνοντας μέσα τους συνειδητοποιούμε πόσο υπέροχη είναι η φυσική μουσική του δάσους και την ανάγκη ου έχουμε να την προστατεύουμε. Αυτά τα μεγάφωνα λειτουργούν και ως έργα τέχνης, προσελκυωνταςταξιδιώτες και λάτρεις της φύσης, που θέλουν να ζήσουν κάτι διαφορετικό. Είναι σαν μια σιωπηλή συναυλία όπου ο μόνος συνθέτης είναι η ίδια η φύση χωρίς νότες και λόγια, μόνο με ήχους που ηρεμούν την ψυχή.
Από την άλλη κάθε ανθρώπινη παρέμβαση στη φύση θέλει προσοχή. Αυτά τα ξύλινα μεγάφωνα χρειάζονται σωστή εγκατάσταση, φροντίδα και σεβασμό, ώστε να μην πληγώνουν το περιβάλλον ή τα ζώα που ζουν εκεί. Αν γίνουν ομως με αγάπη και ευαισθησία, τότε μπορούν να μετατραπούν σε κάτι μαγικό, σε μια ήρεμη γέφυρα ανάμεσα σε εμάς και τα δάση. Ίσως μια μέρα μπαίνοντας μέσα σε ένα τέτοιο ξύλινο «ηχείο», να αφήσουμε πίσω τους θορύβους της καθημερινότητας, να σωπάσουμε λίγο και να ακούσουμε πραγματικά. Γιατί η φύση παίζει τη δική της μουσική εδώ και αιώνες κι εμείς απλώς χρειάζεται να θυμηθούμε πώς να την ακούμε.
Συντάκτης: Ασημίνα Μαραγκού
