Μια φορά κι έναν καιρό —και όχι σε κάποιο παραμύθι, αλλά στην Ξάνθη— υπήρχε ένας σκύλος αλλιώτικος. Χωρίς τρίχωμα, γεμάτος πληγές και ματιές που έμοιαζαν με χειμώνα. Ήταν ο Φοίνικας. Όχι γιατί πετούσε, αλλά γιατί, σαν τον μυθικό του ξάδερφο, ήξερε τι θα πει να καίγεσαι απ’ τη μοναξιά και να ξαναγεννιέσαι από την αγάπη.
Ο Φοίνικας δε βρήκε μόνος του τη φωτιά που θα τον ζέσταινε. Την άναψαν 21 μικρές καρδιές, σε μια τάξη που μοιάζει με εργαστήρι θαυμάτων: τη Γ2 του 2ου Δημοτικού Σχολείου Ξάνθης. Επικεφαλής; Η κυρία Ελένη Ακάμπαλη, μια δασκάλα που αποφάσισε να κάνει τη διαφορά.
Όλα ξεκίνησαν με μια φαινομενικά απλή ιδέα. «Να υιοθετήσουμε έναν σκύλο», είπε η κυρία. Κι έγινε το “Ναι” πιο δυνατό κι από γιορτή. Δε διάλεξαν το κλασικό χαριτωμένο κουτάβι με ροζ γλωσσίτσα και φουντωτό τρίχωμα, όμως. Όχι. Επέλεξαν τον πιο ταλαιπωρημένο. Τον Φοίνικα που έμοιαζε περισσότερο με ήρωα κόμικ έπειτα από σκληρή μάχη.
Και δεν έμειναν στα λόγια. Άνοιξαν κουμπαράδες, μέτρησαν νομίσματα, θυσίασαν παιχνίδια και παγωτά. Έδωσαν από 1,5 ως 2 ευρώ το μήνα –όσο κάνει μια γύρα σε ένα παιχνίδι στο λούνα παρκ– και τα μετέτρεψαν σε κροκέτες, φάρμακα και ελπίδα. Το ταμείο των Φοινίκων –έτσι το βάφτισαν– κάθε μήνα γεμίζει με 30-40 ευρώ. Και ο Φοίνικας; Γευματίζει σαν βασιλιάς.
Μέσα στο ταμείο, όμως, δεν πέφτουν μόνο κέρματα. Πέφτει φροντίδα, αγκαλιές, και κάτι απ’ το χαμόγελο της κυρίας Ελένης που, με ένα πεντάευρω ή ένα δεκάρικο, θυμίζει στα παιδιά πως η γενναιοδωρία δε διδάσκεται, βιώνεται. Οι γονείς δε μένουν έξω απ’ αυτήν την πρωτοβουλία: «Βάλτε κι από εμάς κάτι παραπάνω», λένε. Γιατί όταν βλέπεις το παιδί σου να νοιάζεται για ένα πλάσμα που δε μιλάει αλλά σε κοιτάζει με ευγνωμοσύνη, κάτι μέσα σου ανθίζει.
Και τότε έγινε το θαύμα. Οι μικροί Φοίνικες πήγαν στο καταφύγιο. Όχι για εκδρομή, αλλά για αποστολή. Να γνωρίσουν τον ήρωά τους. Τον χάιδεψαν, του μίλησαν, του ψιθύρισαν πως είναι «ο σκύλος της καρδιάς τους». Εκείνος; Που κάποτε έτρεμε και μόνο στο άγγιγμα, κούνησε ουρά. Διστακτικά στην αρχή. Μετά πιο έντονα.
Η κυρία Ελένη δεν είναι καινούργια σε τέτοια θαύματα. Παλαιότερα, με άλλα της παιδιά, υιοθέτησαν τον Ρούλη και την τρίποδη Δανάη, μια σκυλίτσα που κουτσαίνει, αλλά πετάει μόλις δει παιδικό χαμόγελο. Η ίδια είχε βραβευτεί με Silver βραβείο στα Education Leader Awards του 2021, για το πρόγραμμα «Πρώτα απόκτησε παιδεία και μετά κατοικίδιο». Κι απ’ ό,τι φαίνεται, συνεχίζει να το διδάσκει με τρόπο που δεν ξεχνιέται.
Κι έτσι, ένα σκυλί, 21 παιδιά, μια δασκάλα και μερικοί γονείς έγραψαν –και γράφουν– μια από τις πιο γλυκές ιστορίες ανθρωπιάς. Δεν υιοθέτησαν απλώς έναν σκύλο. Υιοθέτησαν μια ιδέα: ότι η καλοσύνη χωράει στις παλάμες ενός παιδιού. Ότι η φροντίδα ξεκινάει από μια κίνηση αγάπης. Ότι ο κόσμος αλλάζει όταν ένα μάθημα γίνεται πράξη.
Και ο Φοίνικας; Πλέον έχει τρίχωμα, βλέμμα φωτεινό και 21 λόγους να ζει σαν να μην πόνεσε ποτέ.
Συντάκτης: Σοφία Γεωργούλα
