Να γελάς με τα λάθη σου - Το χιούμορ χρειάζεται πιο πολύ στα δύσκολα

Υπάρχουν μέρες που κάτι πάει στραβά και το μόνο που μας σώζει είναι ένα καλό, πηγαίο γέλιο.
Μια χαζή σκέψη, ένα ξαφνικό αστείο, μια στιγμή που αντί να νευριάσεις… γελάς. Και ξαφνικά η διάθεσή σου αλλάζει. Σαν να παίρνεις μια βαθιά ανάσα και να θυμάσαι ότι έχεις τη δύναμη να τα βγάλεις πέρα.

Το γέλιο, άλλωστε, δεν είναι μόνο για τα όμορφα πράγματα. Είναι και για τις δύσκολες στιγμές — και, ίσως, θα έλεγα κυρίως γι’ αυτές.

Το χιούμορ δεν είναι κάτι φανταχτερό ή επιτηδευμένο. Είναι πραγματικότητα. Γελάς, και αυτός είναι ο πιο όμορφος τρόπος να ξεφύγεις από τα πάντα και απ’ όλους.
Όταν δεν μπορείς να αλλάξεις κάτι, μπορείς να αλλάξεις τον τρόπο που το βλέπεις.

Έχεις νιώσει ποτέ εκείνη τη μαγική στιγμή που ένας φίλος περιγράφει την πιο χάλια μέρα της ζωής του με τέτοιο τρόπο, που κάνει όλους γύρω του να λυθούν στα γέλια; Και μέσα σ’ αυτό το γέλιο να νιώθεις την καρδιά σου λίγο πιο ανάλαφρη, παρόλο που τίποτα ουσιαστικά δεν έχει αλλάξει;

Αυτό είναι το χιούμορ. Ένα μέσο που σου επιτρέπει να βλέπεις την ίδια κατάσταση αλλιώς. Όχι επειδή ξεχνάς — αλλά επειδή επιλέγεις να μη βυθιστείς μέσα της. Είναι σαν να λες στον εαυτό σου: «Ναι, είναι δύσκολα. Αλλά δεν θα αφήσω αυτά τα δύσκολα να με κάνουν δυστυχισμένο για πάντα».

Δεν είναι λίγοι εκείνοι που γελάνε με τον εαυτό τους. Κάνουν αυτοκριτική, αλλά με χιούμορ. Και ας το παραδεχτούμε: όλοι έχουμε κάνει κάποια γκάφα. Από το να στείλουμε λάθος μήνυμα, μέχρι να πούμε “καλημέρα” σε κάποιον που δεν μας θυμάται.

Αν επιλέξεις να θυμώσεις με τον εαυτό σου, θα περάσεις ώρες με έναν κόμπο στο στομάχι. Αν όμως επιλέξεις να γελάσεις, είσαι ήδη καλύτερα.

Να γελάς με τα λάθη σου. Είναι υγιές. Να λες: «Είμαι άνθρωπος». Και μόνο αυτό φτάνει.

Το χιούμορ συνδέει τους ανθρώπους. Ένα κοινό γέλιο με φίλους, συναδέλφους, ακόμη και αγνώστους, ειδικά σε μέρες γεμάτες άγχος και πίεση, λειτουργεί σαν παυσίπονο. Σε κρατάει σε επαφή με τους άλλους και σου θυμίζει πως δεν είσαι μόνος στο χάος.

Μη φοβάσαι να γελάσεις.
Το γέλιο δεν είναι αδιαφορία. Δεν είναι έλλειψη σοβαρότητας. Είναι τρόπος επιβίωσης.
Δεν γελάμε επειδή όλα πάνε καλά — γελάμε για να αντέξουμε όταν όλα πάνε στραβά.

Το χιούμορ είναι μια στάση ζωής που λέει: «Δεν θα αφήσω τη στεναχώρια να με καταβάλει».

Μπορεί να ξεκινήσει από μια ατάκα στο ασανσέρ, μια γκριμάτσα στον καθρέφτη, ένα αστείο περιστατικό. Πες κάτι αστείο στο γραφείο, στο γυμναστήριο, έστω και στον εαυτό σου. Όχι για να εντυπωσιάσεις, αλλά για να θυμίσεις στον εαυτό σου — και στους άλλους — πως μέσα σε όλα αυτά, είσαι ακόμα εδώ. Παραμένεις στη μάχη. Και γελάς.

Και αυτό, λοιπόν, δεν είναι αδυναμία.
Είναι δείγμα δύναμης.