Κι έρχεται η ώρα του ύπνου, εκεί όπου η ψυχή μας παίρνει τα κλειδιά και ανοίγει μια μυστική πορτούλα. Πίσω από αυτή την πόρτα ξεδιπλώνεται μία άλλη πραγματικότητα· δεν υπάρχουν ρολόγια, ούτε κανόνες και φυσικά δεν υπάρχει ούτε λογική. Υπάρχει ένας μαγικός κόσμος όπου όλα μπορούν να συμβούν! Οι αγαπημένοι που έφυγαν ξανάρχονται για λίγο, τα βουνά λιώνουν σαν κερί κάτω από το φεγγάρι, κι εσύ πετάς χωρίς φτερά ελεύθερος σαν παιδί που ονειρεύεται. Αυτός ο μαγικός κόσμος είναι ο κόσμος των ονείρων. Μοιάζει με χάρτη φτιαγμένο από φως και μυστήριο, που μόνο αν τον κοιτάξεις με την καρδιά θα καταλάβεις τι θέλει να σου πει.
Ο Carl Jung, αυτός ο σοφός εξερευνητής της ψυχής έλεγε πως κάθε όνειρο είναι σαν ένα γράμμα που μας στέλνει το μέσα μας, δηλαδή το ασυνείδητο. Μερικές φορές είναι ένα τρυφερό γράμμα, άλλες ένα παράξενο ή λίγο τρομακτικό, αλλά έχει πάντα κάτι αληθινό να μας πει. Μου αρέσει πολύ αυτό που είπε! «το όνειρο είναι μια μικρή κρυφή πόρτα που οδηγεί στα βάθη της ψυχής». Είναι σαν να ανοίγεις ένα παραθυράκι μέσα σου και να βλέπεις τι κρύβεται εκεί, πίσω από όλα όσα δε λες ούτε στον εαυτό σου.
Αν κοιτάζεις αυτό το παραθυράκι επιφανειακά, βλέπεις απλώς κάτι σαν trailer του ονείρου, λίγη δράση, λίγο δράμα, αλλά κανένα νόημα. Αν όμως βουτήξεις λίγο πιο βαθιά, αρχίζεις να πιάνεις το ζουμί. Κάθε περίεργο σκηνικό που βλέπεις κάθε σύμβολο που εμφανίζεται και κάθε συναίσθημα που σου πετάγεται σαν απρόσκλητος καλεσμένος, δεν είναι τυχαίο. Είναι η ψυχή σου που ζωγραφίζει με εικόνες όλα όσα η λογική δε βρίσκει τρόπο να πει. Σαν να δημιουργεί τέχνη, επειδή βαρέθηκε τις εξηγήσεις.
Πέφτει η νύχτα και τα βλέφαρα βαραίνουν, το φως χαμηλώνει και ξεκινάει το ταξίδι μας σε μια άλλη διάσταση. Θα μπορούσαμε να την παρομοιάσουμε και σαν θεατρική παράσταση, όπου διάφορα κομμάτια του εαυτού μας ξεδιπλώνονται. Κάθε βράδυ το έργο είναι διαφορετικό αλλά ο σκοπός είναι ο ίδιος. Να μας δείξει κάτι που χρειάζεται να δούμε ακόμα και αν δεν το ξέρουμε.
Ο Jung ονόμασε αυτόν τον μυστικό τόπο ασυνείδητο. Έλεγε πως εκεί μέσα ζουν σύμβολα, εικόνες και μορφές γεμάτες σοφία που κουβαλούν μυστικά της ανθρωπότητας. Το φίδι, το νερό, το παιδί, το σπίτι, η σκιά, δεν είναι απλώς τυχαίες λεπτομέρειες ενός περίεργου ονείρου. Είναι εικόνες της ψυχής που προσπαθεί να σου μιλήσει με εικόνες. Για παράδειγμα, αν ονειρευτείς πως χάνεσαι σε ένα δάσος, ίσως αυτό σημαίνει πως έχεις χαθεί λιγάκι κι εσύ ψάχνοντας τον δρόμο σου. Αν δεις πως πετάς, ίσως να έχεις ανάγκη να απελευθερωθείς από ό,τι σε κρατάει πίσω. Αν κάποιος σε κυνηγάει, μπορεί να είναι ένα κομμάτι του εαυτού σου που θέλει να το δεις κατάματα και όχι να το φοβάσαι. Τα όνειρα έρχονται για να μας ξυπνήσουν με τον δικό τους μαγικό και λίγο παράξενο αλλά πάντα αληθινό τρόπο και όχι για να μας τρομάξουν.
Στην πραγματικότητα, τα όνειρα μας μιλούν με γρίφους. Δεν τους ενδιαφέρει η λογική επεξήγηση αλλά η αλήθεια. Όπως ένα παιδί που παίζει και φτιάχνει κόσμους από φαντασία έτσι κι η ψυχή μας στήνει κάποια σκηνικά γεμάτα χρώματα και σύμβολα για να μας πει κάτι πιο βαθύ.
Ο Jung έλεγε πως δεν υπάρχει ένα σωστό λεξικό ονείρων. Κάθε όνειρο είναι προσωπικό, σαν ένα μοναδικό ποίημα γραμμένο αποκλειστικά για σένα. Το ίδιο σύμβολο μπορεί για κάποιον να σημαίνει φόβο και για άλλον λύτρωση. Όταν προσπαθείς να ερμηνεύσεις ένα όνειρο μην το κάνεις σαν μαθηματική εξίσωση αλλά σαν να διαβάζεις μια ιστορία που έγραψε η καρδιά σου.
Υπάρχουν κάποιες νύχτες που τα όνειρα μοιάζουν να ξέρουν κάτι παραπάνω από εμάς. Σαν να ψιθυρίζουν στο αυτί μας πράγματα που δεν έχουν συμβεί ακόμα και που δε θέλουμε να παραδεχτούμε. Ο Jung υποστηρίζει πως τα όνειρα δεν είναι απλώς αναμνήσεις αλλά μικρές προαισθήσεις. Λέει πως η ψυχή βλέπει λίγο πιο μακριά από το μυαλό, σαν να έχει πιο λειτουργική και ακριβής πυξίδα ένα πράγμα. Ίσως γι’ αυτό πολλά όνειρα επαναλαμβάνονται σαν ευγενικές υπενθυμίσεις τύπου «κοίτα εδώ, κάτι μέσα σου ζητάει προσοχή». Μέχρι να το ακούσεις η ψυχή σου θα συνεχίζει να το ζωγραφίζει κάθε βράδυ, ελπίζοντας ότι θα καταλάβεις.
Κάτι μαγικό υπάρχει στα lucid dreams, στα όνειρα που καταλαβαίνεις ότι ονειρεύεσαι αλλά δεν ξυπνάς. Σε αυτό τον παράξενο κόσμο συνεχίζεις το ταξίδι σου, μόνο που αυτή τη φορά κρατάς εσύ το τιμόνι. Δεν είσαι απλός ο θεατής αλλά γίνεσαι συνδημιουργός. Φτιάχνεις κάτι, το αγγίζεις, πετάς, δοκιμάζεις ο,τι θέλεις και είναι σαν να κρατάς στα χέρια σου το ίδιο το υλικό της ψυχής σου.
Σε τέτοιες στιγμές πολλοί άνθρωποι νιώθουν κάτι βαθύ. Κάτι σαν θεραπεία, απελευθέρωση και έμπνευση. Είναι λες και βρίσκεσαι ανάμεσα δύο κόσμους: αυτόν που βλέπουμε και αυτόν που νιώθουμε. Τότε, καταλαβαίνεις πως τα όνειρα δεν είναι τρόπος να ξεφύγεις από την πραγματικότητα, αλλά ένας πιο όμορφος τρόπος να την πλησιάσεις και να τη γνωρίσεις.
Όταν ξυπνάς, το όνειρο μοιάζει να χάνεται σαν ατμός. Μα αν καθίσεις λίγο ήσυχα και το θυμηθείς, αν το γράψεις, αν το νιώσεις, θα αρχίσει να σου ψιθυρίζει τα μυστικά του. Ίσως, να σου πει τι φοβάσαι, τι λαχταράς, ή πού έχεις ξεχάσει να αγαπάς τον εαυτό σου.
Γιατί, τελικά, τα όνειρα είναι το πιο τρυφερό εργαλείο της ψυχής για να σου δείξει ποιος είσαι — και ποιος μπορείς να γίνεις. Είναι ο καθρέφτης που δε δείχνει το πρόσωπο, αλλά το φως πίσω απ’ τα μάτια.
Κι έτσι, κάθε βράδυ, όταν σβήνουν τα φώτα, ξεκινά ένα καινούργιο ταξίδι. Η ψυχή φοράει τα φτερά της και περιπλανιέται στον αθέατο χάρτη της. Εκεί, στα μονοπάτια των ονείρων, όλα είναι δυνατά — κι αν τα κοιτάξεις με τρυφερότητα, θα καταλάβεις ότι η ψυχή σου δεν κοιμάται ποτέ. Απλώς σου μιλά στη γλώσσα του ονείρου.
Όταν έρχεται η ώρα να ξυπνήσουμε, το όνειρο μοιάζει να εξατμίζεται σαν την πρωινή ομίχλη, αλλά αν μείνουμε για λίγο ήσυχοι και σκεφτούμε τι είδαμε και το γράψουμε, τότε αρχίζουμε και ανακαλύπτουμε τα μυστικά του. Κάτι που μπορεί να φοβόμαστε, κάτι που λαχταράμε και ποιο κομμάτι του εαυτού έχουμε ξεχάσει να αγκαλιάσουμε.
Τα όνειρα με κάνουν να τα βλέπω σαν μικρά παραμύθια της ψυχής, σαν τον καθρέφτη που δε δείχνει το πρόσωπο αλλά το φως πίσω απ’ τα μάτια μας. Όταν τα φώτα σβήνουν το βράδυ, η ψυχή μας φοράει ένα ζευγάρι φτερά και ξεκινά ένα ταξίδι στον αθέατο χάρτη της σε μονοπάτια όπου όλα μπορούν να συμβούν! Αν κοιτάξεις προσεχτικά θα δεις πως η ψυχή σου δεν κοιμάται ποτέ, απλώς μιλά τη γλώσσα των ονείρων. Τη γλυκιά και μαγική γλώσσα που ξέρει να λέει όσα η μέρα δεν μπορεί.
Εσύ τι θα ονειρευτείς απόψε;
Συντάκτης: Ασημίνα Μαραγκού
