Εκείνη η ερωτική επιστολή που κάποτε τόλμησες κι έστειλες. Ή εκείνη που έμεινε αποθηκευμένη σε κάποια πρόχειρα να τη σκονίζουν οι αμφιβολίες. Αυτόματες καταγραφές ή δομημένες εξομολογήσεις, είναι τα δικά σας αληθινά ερωτικά γράμματα και τα θέλουμε. Τόλμησε να τα μοιραστείς μαζί μας και με το πρόσωπο που απευθύνονται. Τα περιμένουμε στο info@ pillowfights.gr με τίτλο «Συστημένα».
Θέλω να είσαι καλά μακριά μου.
Ξέρεις κάτι; Έχω πλέον σταματήσει να σε σκέφτομαι μέσα στην ημέρα. Ναι, αλήθεια είναι. Δεν μπορώ να πω ότι μου λείπεις πλέον όπως μου έλειπες τους πρώτους μήνες. Τότε που προσπαθούσα να κάνω πράγματα τα οποία δε σε θύμιζαν. Τότε που είχα σταματήσει να ακούω τα τραγούδια που έκρυβαν κάπως την παρουσία σου στο μυαλό μου, είτε επειδή μου τα είχες μάθει εσύ, είτε επειδή τα είχα μοιραστεί εγώ μαζί σου. Τότε που είχα σταματήσει να βλέπω τη σειρά που βλέπαμε «μαζί και χωριστά» τα βράδια και είχε γίνει η όμορφη ρουτίνα μας. Τότε που μισούσα τις ταινίες που είχαμε δει μαζί στο Netflix. Που δεν πήγαινα στην παραλία, στα μέρη που είχαμε βγει μαζί βόλτα. Πλέον όμως μπορώ να σου πω με σιγουριά ότι έχω φτιάξει ξανά μια καθημερινότητα, γεμάτη από μουσικές, ταινίες και βόλτες στη θάλασσα, χωρίς εσύ εσύ να είσαι κομμάτι της.
Πες κι εσύ όσα θέλεις ανώνυμα με ένα κλικ εδώ!
Τον πρώτο καιρό δεν μπορούσα να σε βγάλω από το μυαλό μου επειδή είχες γίνει πολύ μεγάλο κομμάτι της ημέρας μου. Η σκέψη μου έτρεχε εύκολα σε εσένα γιατί της ήσουν κάτι γνώριμο, μα δεν το κάνει πια. Και είμαι πολύ χαρούμενη γι’ αυτό. Δε θα πω ψέματα, κάποιες φορές σε σκέφτομαι, αλλά δε νιώθω πια όπως τότε. Περνάς αδιάφορα από το μυαλό μου αν τύχει να σε θυμίσει κάτι, με την ίδια ευκολία που περνάει και ο ανθοπώλης αν τύχει να δω τα πιο όμορφα λουλούδια. Όμως δεν περιλαμβάνουν οι σκέψεις λύπη, ούτε χαμόγελο. Έχω ξεχάσει τη χροιά της φωνής σου. Το πρόσωπό σου. Θυμάμαι όμως ακόμα το γέλιο σου με τη διαφορά ότι τώρα το να το ανακαλέσω δε με κάνει να νιώθω κάτι. Κι αυτό δε με κάνει αναίσθητη, θέλω να είσαι καλά, αλλά θέλω να είσαι καλά μακριά μου.
Είχαμε κολλήσει και γαντζωθεί πολύ ο ένας από τον άλλον όσο καιρό ήμασταν μαζί, σχεδόν σαν να μας ένωνε κάποιο αόρατο αγκίστρι και αυτό θα ήταν καταστροφικό και για τους δυο μας. Εγώ δεν το έβλεπα τότε λόγω έρωτα. Ναι, ήμουν ερωτευμένη, αν και δε σου το είπα ποτέ. Θα το μάθεις μόνο αν ποτέ διαβάσεις αυτό το κείμενο. Δε σου το είπα γιατί πάντα με πλάγιο τρόπο μου έλεγες ότι θα τα φάω τα μούτρα μου. Μου είχες δείξει κάποιες άσχημες πτυχές σου, όμως επέλεγα να κάνω ότι δεν τις βλέπω. Ήθελα να τη ζήσουμε κάποια στιγμή κανονικά αυτήν τη σχέση. Όχι από απόσταση. Ήθελα να κάνουμε όλα αυτά που σχεδιάζαμε και που λέγαμε ο ένας στον άλλον πως θέλουμε. Κι εγώ επέλεγα να παραβλέπω την αλήθεια, να χάνομαι σε μια οφθαλμαπάτη ευτυχίας και να δηλώνω πως θέλω να μείνω εκεί.
Ξέρεις όμως τι κατάλαβα τον τελευταίο καιρό; Μου έκανες μεγάλο δώρο με τη φυγή σου. Γιατί μπορεί αυτή να πόνεσε, να με έριξε για λίγο στα πατώματα να ψάχνω να βρω τον εαυτό μου, μα όταν άρχισα να βλέπω καθαρά και συνήλθα κατάφερα όχι μόνο να τον βρω μα να τον εξελίξω. Να είμαι τώρα εδώ που είμαι και να νιώθω καλά. Πραγματικά καλά κι ευτυχισμένη. Και θέλω και για εσένα το ίδιο.
Δεν πάει καιρός που είχα την ελπίδα ότι κάποια στιγμή θα ξαναβρεθούμε. Ότι θα μου πεις ότι μετάνιωσες για όλα και ότι θέλεις να είμαστε ξανά μαζί. Ότι έχεις σκοπό να φτιάξεις τα πράγματα, ότι θα προσπαθήσεις. Τώρα όμως δε μου περνάει καν από το μυαλό αυτό. Δεν έχει τύχει βέβαια να διασταυρωθούν οι δρόμοι μας. Αλλά μπορώ να πω ότι πλέον δε νιώθω τίποτα όταν βλέπω ότι έχεις αντιδράσει σε κάποιο story μου, ή όταν μου στέλνεις κάποιο μήνυμα να μου ευχηθείς για γιορτές ή για επαγγελματικές επιτυχίες. Και μπορώ κι εγώ να βλέπω τα δικά σου stories χωρίς να με επηρεάζουν με τον οποιοδήποτε τρόπο. Το λες και μικρή νίκη αυτό!
Κι επειδή θα πεις ότι μιλάω εκ του ασφαλούς τώρα, επειδή δεν έχει τύχει να σε δω εδώ και έξι μήνες, δεν μπορώ να σου πω πώς θα αντιδράσω αν αυτό συμβεί. Ξέρω όμως πως αν σε δω και δε με δεις εσύ, δεν πρόκειται να σου μιλήσω. Αν όμως με δεις θα σε χαιρετήσω με χαμόγελο. Αμήχανα σίγουρα, αλλά πάντα με ευγένεια. Άλλωστε, όπως έλεγες κι εσύ «η ευγένεια είναι σημαντικό σημείο του χαρακτήρα μου». Δεν ξέρω αν θα αναφέρω κάτι σχετικά με τα όσα πέρασαν. Δεν ξέρω αν θα σε ρωτήσω τον πραγματικό λόγο για τον οποίο καταλήξαμε εδώ, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να φύγει το «γιατί». Δεν ξέρω καν αν θέλω πια να μάθω. Άλλωστε μπορεί να μη συναντηθούμε ποτέ ξανά. Πάντως αν γίνει και αλληλεπιδράσουμε εκείνη τη στιγμή, μετά θα συνεχίσω κανονικά την ημέρα μου και τη ζωή μου.
Όλα αυτά που γράφω δε θέλω να σου τα πω κατά πρόσωπο γιατί μπορεί και να σε πληγώσουν -μπορεί να μην πληγώσουν εσένα αλλά σίγουρα θα πληγώσουν τον εγωισμό σου- και δεν το θέλω αυτό. Το μόνο που θέλω και για τους δυο μας είναι να είμαστε καλά κι ευτυχισμένοι, χώρια. Δεν ξέρω αν θα σε κάνει να νιώσεις καλύτερα ή χειρότερα, αλλά εγώ πλέον είμαι.
Επιμέλεια κειμένου: Μαρία Ρουσσάκη
