Το εκπαιδευτικό σύστημα της Ελλάδας ανέκαθεν βρίσκονταν στο στόχαστρο. Αλλαγές επί αλλαγών στην αξιολόγηση των μαθητών, στον τρόπο εισαγωγής τους στα πανεπιστήμια, μειώσεις στα κονδύλια, συγχωνεύσεις σχολών και πολλά άλλα ακόμη. Όλα αυτά προφανώς και δεν περνούσαν απαρατήρητα. Σχολιάζονταν και προκαλούσαν προβληματισμούς για το μέλλον της παιδείας στη χώρα.
Μάλιστα, τον τελευταίο χρόνο οι προβληματισμοί εντάθηκαν, καθώς συζητιόταν εδώ και καιρό έντονα η αδειοδότηση μη κρατικών πανεπιστημίων για πρώτη φορά στην Ελλάδα.
Άραγε είναι τυχαία η ίδρυσή τους τη δεδομένη στιγμή; Τελικά, η παιδεία είναι δημόσιο αγαθό ή όχι;
Από τον Οκτώβριο θα ξεκινήσουν τη λειτουργία τους τα 4 ιδιωτικά πανεπιστήμια που έλαβαν τελικά την άδεια λειτουργίας. Σύμφωνα με το υπουργείο Παιδείας η διαδικασία αξιολόγησης βασίστηκε σε αυστηρές προδιαγραφές που τέθηκαν από την ΕΘ.Α.Α.Ε. (aka Εθνική Αρχή Ανώτατης Εκπαίδευσης), με σκοπό τη διασφάλιση των ποιοτικών χαρακτηριστικών, αλλά και την τήρηση των ακαδημαϊκών διαδικασιών που εφαρμόζονται από το «μητρικό» αν μπορούμε να το θέσουμε έτσι ίδρυμα. Αντίστοιχα, ο Ε.Ο.Π.Π.Ε.Π. (aka Εθνικό Οργανισμό Πιστοποίησης Προσόντων και Επαγγελματικού Προσανατολισμού) επικεντρώθηκε στα πιο τεχνικά ζητήματα, όπως οι εγκαταστάσεις και οι υλικοτεχνικές υποδομές. Τα «μητρικά» ιδρύματα που έλαβαν άδεια είναι: το “The Open University”, το “The University of York City”, το “The University of Keele” και το “University of Nicosia”. Η έδρα τους θα είναι στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη και φυσικά θα έχουν κάπως διαφοροποιημένη επωνυμία.
Από όλες τις σχολές έχει ο μπαχτσές όμως. Θες Νομική; Θες Ιατρική; Διοίκηση Επιχειρήσεων; Κοινωνικές Επιστήμες; Επιστήμες Τεχνολογίας; Όποια σχολή και να έχεις στο μυαλό σου τα ιδιωτικά πανεπιστήμια έχουν φροντίσει για σένα. Αρκεί, βέβαια, να υπάρχουν και τα απαραίτητα χρήματα. Άλλωστε ό,τι πληρώνεις παίρνεις. Πόσο κοστίζουν όμως τα δίδακτρα; Ας πάρουμε παράδειγμα τη Σχολή Ιατρικής της Λευκωσίας, στην οποία όπως μας πληροφόρησε το εν λόγω πανεπιστήμιο οι θέσεις είναι περιορισμένες λόγω της αυξημένης ζήτησης. Τα δίδακτρα λοιπόν, κυμαίνονται ετησίως για τους Έλληνες στα 15.480k, ενώ για τους φοιτητές της Ε.Ε φτάνουν μέχρι και τα 27.000k. Είδατε βρε; Για μας δουλεύουν, μας κάνουν και καλύτερη τιμή.
Δημόσια εκπαίδευση; Τι είναι αυτό;
Το θέμα δεν είναι αυτό κάθε αυτό ότι ιδρύθηκαν ιδιωτικά πανεπιστήμια. Όπως όλοι γνωρίζουμε στην Ελλάδα η παραπαιδεία δίνει και παίρνει: φροντιστήρια, ιδιωτικά σχολεία, ιδιαίτερα και πάει λέγοντας. Το θέμα είναι αυτό που βρίσκεται πίσω από όλα αυτά και δεν είναι άλλο από το ότι η δημόσια παιδεία παραπαίει χρόνο με τον χρόνο. Τα πράγματα γίνονται ολοένα και χειρότερα, ενώ η εξουσία εδώ και χρόνια παρακολουθεί τα προβλήματα ατάραχη, βλέποντας σαν πανάκεια την ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων. Και ρωτάμε: γιατί να μη φτιάξουμε πρώτα τη δημόσια παιδεία; Είναι ένα αγαθό που όλοι μας πρέπει να έχουμε δικαίωμα. Ή μήπως όχι; Γιατί εμμέσως πλην σαφώς αυτό μας λένε: ότι για να σπουδάσεις θα πρέπει να έχεις και λεφτά. Αν θέλεις δημόσια παιδεία θα πρέπει να συμβιβαστείς με όσα (δε) σου προσφέρει.
Κι εμείς ρωτάμε καθόλου ψύχραιμα: ως που θα πάει αυτή η βαλίτσα;
Συντάκτης: Μαρία Μωραΐτη
