Μια αγάπη δεν τελειώνει με έναν χωρισμό

Το λαϊκό μας άσμα λέει ότι μια αγάπη δεν τελειώνει με έναν χωρισμό… Πότε όμως τελικά απελευθερωνόμαστε από έναν χωρισμό και τον πόνο που βιώνουμε για έναν άνθρωπο που αγαπήσαμε πολύ αλλά αναγκαστήκαμε να ζήσουμε χωρίς αυτόν; Και τελικά κατά πόσο είναι στο χέρι μας να το ξεπεράσουμε ψυχολογικά όταν ο πόνος που νιώθουμε είναι σωματικός άρα και νευρολογικός.
Φυσικά δεν είναι όλοι οι χωρισμοί το ίδιο επώδυνοι, δεν είναι όλοι οι έρωτες το ίδιο δυνατοί, αλλά οι περισσότεροι έχουμε αυτό το ένα άτομο που μας σημάδεψε, που πέσαμε στα πατώματα και πέρασε ένα διάστημα στο οποίο αναρωτηθήκαμε αν θα αγαπήσουμε ποτέ ξανά και γιατί δεν κλείνει η ρημάδα η πληγή.
Όσο και αν σου λένε όμως ότι πέρασε τόσος καιρός και πρέπει να συνέλθεις και σου έχει γίνει εμμονή και όλα τα κλισέ που όλοι λέμε νομίζοντας πως βοηθάμε, η αλήθεια είναι πως το να ξεπεράσεις έναν χωρισμό από έναν άνθρωπο που σε άγγιξε βαθιά ισούται με απεξάρτηση.
Σύμφωνα με έρευνες που έχουν γίνει σχετικά για τις σχέσεις και τους χωρισμούς, είναι ένα σύμπλεγμα νευρώνων και οργανικών ουσιών που μας κάνουν να αισθανόμαστε χαρά ή πόνο. Κατά την περίοδο ευτυχίας, στον οργανισμό μας εκρήγνυνται ορμόνες όπως η ντοπαμίνη, η βαζοπρεσίνη και η οξυτοκίνη που προσφέρουν συναισθήματα ευχαρίστησης και δεσίματος. Όταν επέρχεται ο χωρισμός, αυτές οι ορμόνες σταματούν και δημιουργείται έντονο αίσθημα μοναξιάς και στερητικού συνδρόμου ακριβώς όπως στην περίπτωση απεξάρτησης από εθιστική ουσία, ενώ υπερδραστηριοποιούνται ο πρόσθιος φλοιός του προσαγωγίου και η αμυγδαλή τα οποία είναι υπεύθυνα για τον σωματικό πόνο καθώς και φόβο και στρες. Στην ουσία όταν λέμε για παράδειγμα, σφίχτηκε η καρδιά μου ή δεν μπορώ να αναπνεύσω, είναι πραγματικά συμπτώματα τα οποία βιώνει το σώμα μας όχι μόνο ψυχολογικά αλλά και βιολογικά. Συμπτώματα είναι επίσης η αϋπνία, η έλλειψη ενέργειας, η υπερανάλυση και η ήπια μορφή κατάθλιψης. Σε ακραίες περιπτώσεις συναντάται το «Σύνδρομο ραγισμένης καρδιάς» που μιμείται το έμφραγμα χωρίς όμως να υπάρχει μπλοκάρισμα αρτηρίας. Τα συμπτώματα αυτά δεν έχουν ακριβές χρονοδιαγραμμα που εξασθενουν μιας που υπαρχει ο ψυχολογικος παραγοντας και εξαρταται ως επι το πλειστον απο τον καθε χαρακτηρα, ομως ενα γενικο πλαισιο ειναι 6 με 8 μηνες και σε καποιες περιπτωσεις και ενας χρονος
Η φράση ότι «ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός» έχει μια κάποια επιστημονική βάση, υπό την έννοια ότι οι αναμνήσεις για τον εγκέφαλό μας είναι νευρικές συνδέσεις οι οποίες με τον καιρό και όσο δεν τις «τρέφουμε» με φωτογραφίες, βραδιές αφιερωμένες στο κλάμα και στο ποτό ή συζητήσεις μέχρι να σβήσει ο ήλιος, τείνουν να φθίνουν και τη θέση τους παίρνουν νέες εμπειρίες και νέοι δεσμοί που σιγά σιγά επαναφέρουν τα επίπεδα των ορμονών στα επιθυμητά πλαίσια.
Δυστυχώς, σε κάποια φάση της ζωής, οι περισσότεροι αν όχι όλοι, βιώσαμε ή θα βιώσουμε έναν χωρισμό που θα στιγματίσει τις αναμνήσεις μας και θα αλλάξει ίσως τον τρόπο αντιμετώπισής μας στον ψυχολογικό πόνο, όμως είναι και αυτό μέρος της ζωής. Δώσε χρόνο στο σώμα και την καρδιά σου να επεξεργαστεί αυτό που συμβαίνει, όμως όσο γίνεται μην το διαιωνίζεις. Είναι σημαντικό, ακόμα και αν δεν υπάρχει η κατάλληλη διάθεση, να αφήσεις τους γύρω σου να δημιουργήσουν καινούριες στιγμές και εμπειρίες οι οποίες λίγο-λίγο θα σβήσουν τις επώδυνες και θα σε κάνουν να συνέλθεις. Είναι πολύ λυτρωτικό να φτάσεις να θυμάσαι μόνο τις όμορφες στιγμές από αυτόν τον έναν που σε σημάδεψε αλλά δε σε κατέστρεψε, σου έμαθε όμως τις αντοχές σου και την ικανότητα να αγαπάς αληθινά.