Οκτώ χρόνια. Τόσος χρόνος χρειάστηκε για να φτάσει η υπόθεση της Ιωάννας Τούνη στις δικαστικές αίθουσες. Οκτώ χρόνια από τη στιγμή που η ζωή της διαλύθηκε δημόσια, όταν προσωπικό της υλικό διέρρευσε χωρίς τη συγκατάθεσή της. Στο βίντεο που δημοσίευσε η ίδια στο Instagram, εμφανώς φορτισμένη, μιλά για το πώς βρέθηκε ξανά αντιμέτωπη με τους ανθρώπους που της προκάλεσαν αυτή την ανείπωτη έκθεση. Και πίσω από τη φωνή της δεν ακούγεται μόνο η δική της ιστορία αλλά οι ιστορίες πολλών γυναικών που βρέθηκαν στη θέση της.
Η Τούνη περιγράφει πως οι κατηγορούμενοι εμφανίστηκαν στο δικαστήριο όχι με στάση μεταμέλειας, αλλά σαν να ήταν εκείνοι τα θύματα. Δε δίστασαν να προσποιηθούν ότι υπέστησαν οι ίδιοι ψυχικό πόνο από τη δημοσιότητα που ακολούθησε την υπόθεση. Είναι δύσκολο να μην ανατριχιάσεις βλέποντας τους ανθρώπους που διέρρευσαν βίντεο σεξουαλικού περιεχομένου χωρίς συναίνεση να προσπαθούν να αντιστρέψουν τους ρόλους και να σφετερίζονται την ταυτότητα του θύματος. Κι αυτό είναι ίσως το πιο σκοτεινό κομμάτι αυτής της ιστορίας, το πώς η κοινωνία μας συχνά επιτρέπει σε τέτοιες αντιστροφές να ριζώνουν, σε μια προσπάθεια να ισορροπήσει κάτι που δεν έχει καμία ισορροπία.
Η δίκη διεξάγεται κεκλεισμένων των θυρών, όπως ορίζει ο νόμος για τέτοιες περιπτώσεις, όμως η Ιωάννα επιλέγει να δώσει δημόσιο λόγο. Όχι για να ξαναφέρει στο φως τη δική της τραγωδία, αλλά για να υπενθυμίσει ότι πίσω από κάθε βίντεο που κάποιος μοιράζεται για πλάκα, υπάρχουν ζωές που γκρεμίζονται. Στο βίντεο τονίζει ότι δε θέλει να λυπηθεί κανείς για εκείνη, αλλά να σταθεί δίπλα σε όλες εκείνες που δε βρήκαν τη δύναμη να το ξεπεράσουν. «Πολλές δεν άντεξαν», λέει, και εκεί η φωνή της σπάει.
Γιατί όντως, πολλές δεν άντεξαν. Κορίτσια που είδαν τα προσωπικά τους βίντεο να γίνονται “έκθεμα”, που έγιναν αντικείμενο χλευασμού, που ένιωσαν πως δεν έχουν πια θέση σε αυτόν τον κόσμο. Κάποιες δεν είναι καν εδώ για να το διεκδικήσουν. Και αυτό είναι το σημείο που ξεπερνά κάθε προσωπική ιστορία, γίνεται καθρέφτης μιας κοινωνίας που απέτυχε να προστατεύσει τα θύματα, που άργησε να καταλάβει πως το revenge porn δεν είναι κουτσομπολιό, αλλά ψυχική βία, εγκληματική και ανεπίστρεπτη.
Και μέσα σε όλο αυτό το κουτσομπολιό, βρίσκεται η ελληνική τιβί που κανιβαλίζει μια γυναίκα με τον δικό της τρόπο. Που δεν προσέχει τι λέει, που τσουβαλιάζει και κανονικοποιεί τη βία. Σαν την ατάκα του Γιώργου Λιάγκα χθες, ο οποίος έσπευσε να δηλώσει με φυσικότητα πως «κακά τα ψέματα, όλοι το έχουμε δει το βίντεο». Δήλωση που θέλησε μετά να ανασκευάσει επειδή έπεσε σύρμα, λέγοντας ότι «θέλω να πω κάτι γιατί… Γιατί μου ήρθαν και κάνα δυο μηνύματα… Για να το διορθώσω… Είπα πριν ότι όλοι έχουμε δει… Εγώ δεν έχω δει κανένα βίντεο σας το λέω εν τιμή, δεν έχω δει το βίντεο. Όμως έχω πληροφόρηση για το τι περιλαμβάνει το βίντεο από πολλούς συντάκτες που έχουν – όχι δει το βίντεο – έχουν δει τη δικογραφία. Γνωρίζω με μεταφορά το τι περιλαμβάνει το βίντεο. Εν τη ρύμη του λόγου είπα ότι το έχουμε δει όλη η Ελλάδα.»
View this post on Instagram
Μπορεί να έχει δίκιο. Αλλά η ρύμη του λόγου είναι σαφής και δίνει το μήνυμα. Το μήνυμα ότι ΌΛΟΙ έχουμε ψάξει κι έχουμε γίνει συνένοχοι στον διασυρμό μιας γυναίκας βλέποντας τι της έκαναν και δίνοντας άλλο ένα κλικ. Ε λοιπόν όχι, δεν το κάναμε όλοι. Δεν ενδώσαμε όλοι στη χαμηλή ηθική και δε γίναμε μέρος του προβλήματος. Και μια τέτοια δήλωση είναι προσβλητική, όπως και το συμπέρασμα ατυχές.
Η υπόθεση της Ιωάννας Τούνη δεν αφορά μόνο την ίδια κι αυτό είναι ξεκάθαρο. Είναι ένα τεστ για όλους μας. Για τη Δικαιοσύνη, για τα ΜΜΕ, για τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τη συναίνεση, την έκθεση, την αξιοπρέπεια. Οκτώ χρόνια μετά, το δικαστήριο μπορεί να ξεκίνησε, αλλά η πραγματική δίκη διεξάγεται έξω από τις αίθουσες. Και αφορά όλες μας.
Συντάκτης: Ιόλη Ντόκου
