Κάθε γυναίκα δικαιούται να την παίρνουν στα σοβαρά (και) όταν έχει περίοδο

Υπάρχουν φράσεις που μπορούν να σε κάνουν να πάρεις βαθιά ανάσα και να μετρήσεις ως το δέκα πριν απαντήσεις. Μία από αυτές είναι η περίφημη «έχει περίοδο, μην της δίνεις σημασία». Κι αν είσαι γυναίκα, πιθανότατα την έχεις ακούσει, στη δουλειά, από τη σχέση σου, ακόμα κι από φίλους που “αστειεύονται”. Κάθε φορά, όμως, αυτή η φράση ακούγεται σαν να σου αφαιρεί το δικαίωμα να έχεις άποψη, συναίσθημα ή κακή μέρα, μόνο και μόνο επειδή το σώμα σου κάνει κάτι απολύτως φυσιολογικό.

Η περίοδος είναι από τα πιο παρεξηγημένα κομμάτια της γυναικείας καθημερινότητας. Κάποιοι τη βλέπουν σαν κάτι “ντροπιαστικό”, άλλοι σαν αφορμή για πειράγματα, κι άλλοι την επικαλούνται σαν εξήγηση για κάθε γυναικεία αντίδραση. Πονάς; “Έχεις περίοδο.” Είσαι πιο ευαίσθητη; “Προφανώς έχεις περίοδο.” Δε μιλάς πολύ; “Κάτι έχει, σίγουρα.” Λες και η ορμονική δραστηριότητα έχει αναλάβει και τη διαχείριση του χαρακτήρα σου.

Κι όμως, η αλήθεια είναι πολύ πιο απλή. Η περίοδος δεν είναι ψυχολογική αστάθεια. Είναι βιολογία. Είναι το σώμα που δουλεύει, οι ορμόνες που κάνουν πάρτι, η μήτρα που αποφασίζει να “καθαρίσει το σπίτι” μια φορά τον μήνα. Και ναι, υπάρχουν πόνοι, φουσκώματα, κράμπες, εκνευρισμός, μια διάθεση που μπορεί να αλλάζει χωρίς προειδοποίηση. Αλλά όλα αυτά δεν ακυρώνουν τη λογική, την ωριμότητα ή την αξιοπρέπειά σου. Σε κάνουν απλώς άνθρωπο που περνά δύσκολες μέρες, όπως όλοι.

Το πρόβλημα δεν είναι η περίοδος. Είναι το πώς οι άλλοι τη μεταφράζουν. Πόσες φορές μια γυναίκα έχει σηκώσει φωνή για κάτι δίκαιο κι έχει ακούσει “χαλάρωσε, έχεις τις μέρες σου”; Πόσες φορές μια σοβαρή διαφωνία έχει μετατραπεί σε αστείο για PMS; Αυτή η νοοτροπία δεν είναι χιούμορ ,είναι τρόπος να αποδυναμώνεις το λόγο του άλλου. Κι αυτό πονάει περισσότερο κι από τις κράμπες.

Η περίοδος, όσο κι αν θέλουν μερικοί να την κάνουν taboo, είναι ένδειξη δύναμης. Το σώμα κάνει κάτι απίστευτα απαιτητικό, κι εσύ παράλληλα συνεχίζεις να δουλεύεις, να φροντίζεις, να ζεις κανονικά. Δεν χρειάζεται ηρωισμό, χρειάζεται κατανόηση. Ένα “αν πονάς, θέλεις να καθίσεις λίγο;” έχει πολύ περισσότερη αξία από ένα “σιγά, όλες τα περνάνε”. Γιατί ναι, όλες τα περνάμε, αλλά καθεμιά διαφορετικά.

Και ας πούμε κι αυτό, δεν είναι πάντα εύκολο να κρατήσεις ψυχραιμία όταν νιώθεις σαν να έχεις μαξιλάρι μέσα στην κοιλιά και το σώμα σου απαιτεί υδατάνθρακες με φωνές απελπισίας. Κάποιες μέρες απλώς δεν έχεις όρεξη, και δεν χρειάζεται να απολογηθείς για αυτό. Ούτε να προσποιηθείς ότι είσαι “εντάξει” για να μη φανείς “ευαίσθητη”. Δεν είναι αδυναμία να θες λίγο χώρο, ούτε έγκλημα να πεις “σήμερα δεν μπορώ”.

Αντί λοιπόν να αντιμετωπίζουμε την περίοδο σαν κάτι που “πρέπει να αγνοήσουμε”, ίσως ήρθε η ώρα να τη δούμε όπως πραγματικά είναι. Ενα φυσιολογικό, συχνά δύσκολο, αλλά απόλυτα ανθρώπινο κομμάτι της ζωής. Και να αρχίσουμε να δείχνουμε λίγη περισσότερη ενσυναίσθηση και λιγότερη ειρωνεία.

Την επόμενη φορά που θα δεις μια γυναίκα να δείχνει κουρασμένη, ευέξαπτη ή απλώς λιγάκι πιο ήσυχη, μην βιαστείς να βγάλεις συμπέρασμα. Δεν χρειάζεται να “της δώσεις λιγότερη σημασία” χρειάζεται απλώς να τη σεβαστείς το ίδιο. Γιατί πίσω από κάθε “έχει περίοδο” υπάρχει μια γυναίκα που απλώς προσπαθεί να περάσει τη μέρα της όσο πιο αξιοπρεπώς γίνεται, με μια θερμοφόρα στο στομάχι και μια τεράστια υπομονή στο χέρι.

Και αν χρειάζεται ένα συμπέρασμα; Είναι αυτό, η περίοδος δεν είναι δικαιολογία για να μη σε παίρνουν στα σοβαρά. Είναι υπενθύμιση ότι το γυναικείο σώμα κάνει θαύματα, ακόμη και όταν απλώς προσπαθεί να επιβιώσει στο γραφείο με σοκολάτα, πόνο και χαμόγελο μαζί.