Λοιπόν, ας το πάρουμε από την αρχή. Η Σίσσυ Χρηστίδου βγήκε μια μέρα από το σπίτι της, φόρεσε το φόρεμά της (το υπέροχο αυτό φόρεμα), πήγε στο κανάλι, έκανε πρεμιέρα και boom λίγη ώρα μετά τα σόσιαλ πήραν φωτιά. Όχι γιατί είπε κάτι συγκλονιστικό, ούτε γιατί έκανε κάποια επαγγελματική κίνηση-έκπληξη. Όχι. Ο χαμός έγινε επειδή «άλλαξε» η εμφάνισή της. Και ναι, μπορεί να έχουμε 2025, αλλά ακόμα φαίνεται πως το να συζητάμε για το αν η Σίσσυ και η κάθε Σίσσυ έχει διαφορετικό look είναι οκ. Ε δεν είναι.
Λυπηρό είναι πως στο τριπάκι αυτό μπαίνει και ο χώρος της ίδιας της παρουσιάστριας. Στην εκπομπή Happy Day η Σταματίνα Τσιμτσιλή ανέφερε τη δράση «Την είδες, δεν τη ρώτησες για αυτό που συζητά όλο το Twitter;». Δηλαδή, αν δε ρωτήσεις μια γυναίκα “γιατί άλλαξες;” ή “τι έκανες ρε κολλητή στο πρόσωπο;” θεωρείσαι κακός δημοσιογράφος; Σαν να λέμε ότι ο δημοσιογράφος είναι υποχρεωμένος να κάνει τον ρόλο του κουτσομπόλη θείου στο οικογενειακό τραπέζι.
Το πιο αστείο ή μάλλον το πιο τραγικό, όμως, είναι ότι και το κοινό μπαίνει με απίστευτη όρεξη σε αυτό το παιχνίδι. Λες και η αλλαγή μαλλιών ή κιλών μιας γυναίκας είναι cliffhanger σε σειρά του Netflix. “Ωχ, τι έγινε με τη Σίσσυ; Γιατί δείχνει αλλιώς;” Σαν να πρέπει να υπάρχει σενάριο από πίσω δηλαδή χωρισμός, δίαιτα, αισθητική παρέμβαση, εξωγήινοι;
Και το Twitter φυσικά, πάντα στην πρώτη γραμμή. Screenshots, συγκρίσεις, memes. Μόνο PowerPoint παρουσίαση δεν έχουμε δει ακόμα με timeline «η Σίσσυ το 2020 vs. η Σίσσυ το 2025». Και μετά αναρωτιόμαστε γιατί οι γυναίκες νιώθουν ότι είναι υπό συνεχή μικροσκόπιο.
Δεν είναι θέμα μόνο του κόσμου. Τα media έχουν τεράστια ευθύνη. Όταν μια παρουσιάστρια ρωτάει on air γιατί δεν τέθηκε το “καυτό ερώτημα” για την εμφάνιση, αυτό που ακούγεται ουσιαστικά είναι η φράση «Μα πώς θα αφήσουμε ανεκμετάλλευτο το κουτσομπολιό;». Δηλαδή, αντί να σταθούμε στη δουλειά της Χρηστίδου, πρέπει να σταθούμε στο αν άλλαξε μαλλί. Σαν να παίρνεις συνέντευξη από συγγραφέα και να τον ρωτάς όχι για το βιβλίο του, αλλά γιατί άλλαξε γυαλιά. Ή να μιλάς με έναν γιατρό για την έρευνά του στον καρκίνο και να του λες «για πες, τι conditioner βάζεις;».
Ας το δούμε και από την άλλη πλευρά, συγκεκριμένα: η εμφάνιση μιας γυναίκας δεν είναι δελτίο Τύπου. Δεν είναι δημόσια περιουσία, δεν είναι θέμα που πρέπει να αναλυθεί σε πάνελ. Και σίγουρα δεν είναι υποχρέωση της ίδιας να δώσει εξηγήσεις στο κοινό. Δε μας υποσχέθηκε κανείς ότι θα παραμείνει ίδια για πάντα. Εξάλλου, ποιος έμεινε ίδιος; Το μόνο πράγμα που δεν αλλάζει είναι το “τι καιρό θα κάνει αύριο στην Αθήνα ; Θα έχει συννεφιά με ήλιο”.
Οπότε, ας το παραδεχτούμε· το πρόβλημα δεν είναι ότι η Χρηστίδου άλλαξε. Το πρόβλημα είναι ότι εμείς δεν αλλάζουμε. Συνεχίζουμε να πιστεύουμε ότι έχουμε λόγο πάνω σε σώματα που δε μας ανήκουν.
Κι αν θες να το κάνουμε ακόμα πιο απλό. Η Σίσσυ Χρηστίδου μπορεί να βγει αύριο με ξυρισμένο κεφάλι, με ροζ μαλλί ή με πιτζάμες στο κόκκινο χαλί. Και; Η ζωή μας θα συνεχίσει κανονικά χωρίς να επηρεαστεί. Απλώς ίσως να ήταν καλό να ασχοληθούμε λίγο περισσότερο με τη δική μας εμφάνιση στον καθρέφτη, και κυρίως με το τι λέμε όταν θέλουμε να εκφράσουμε τη γνώμη μας.
Συντάκτης: Ράνια Λιάσκου
