Αν ζεις στην Αθήνα, έχεις ήδη αναπτύξει μια δεξιότητα που δεν αναγράφεται στο βιογραφικό αλλά θα έπρεπε. Θα μπορούσε να λέγεται κάτι σαν «το κυνήγι της θέσης πάρκινγκ». Σαν να παίζεις διαρκώς ένα κρυφτό με το αυτοκίνητό σου και οι πιθανότητές σου να κερδίσεις, ολοένα να λιγοστεύουν. Κι εκεί που πίστευες ότι «έχω δικό μου σπίτι, δε χρειάζομαι τίποτα άλλο», έρχεται η είδηση που σου ρίχνει μια γερή δόση πραγματικότητας. Κάποιος πούλησε μια υπόγεια θέση στάθμευσης για 200.000 ευρώ. Xωρίς το διαμέρισμα πακέτο. Μόνο τη θέση.
Από «παρκάρω όπου βρω» σε «αγοράζω πάρκινγκ αντί για σπίτι». Η μετατροπή μιας υπόγειας θέσης σε «χρυσαφένιο asset» δεν είναι πια αστείο. Σύμφωνα με το δημοσίευμα, θέσεις μόλις 9,9 έως 12 τ.μ. πωλούνται με τιμές που ξεπερνούν τις 150.000 – 197.500 ευρώ. Στην πράξη, με τόσα λεφτά, σχεδόν πίσω-πίσω με ένα μικρό διαμέρισμα, μπορείς να εξασφαλίσεις όχι μόνο ότι θα έχεις πού να παρκάρεις, αλλά ότι θα παρκάρεις στο «πάνω ράφι» του αθηναϊκού real estate.
Κι αν νομίζεις πως αυτές οι τιμές αφορούν μόνο «κεντρικά και trendy» σημεία, κάνεις λάθος. Το φαινόμενο φαίνεται να επεκτείνεται παντού στο λεκανοπέδιο. Το παρκάρισμα αποτελεί νέα πολυτέλεια ή επένδυση. Για όσους κατάφεραν να αγοράσουν παλιότερα μια θέση, τώρα πιθανότατα γελούν. Οι τιμές έχουν πάρει την ανηφόρα και αυτοί κρατούν τα κλειδιά ενός «μικρού θησαυρού». Σύμφωνα με στοιχεία αγοράς, μέσα στο 2025 έχουν καταγραφεί μεταβιβάσεις υπόγειων θέσεων με τιμές που θυμίζουν ακίνητα.
Το πάρκινγκ δεν είναι πια απλή ανάγκη αλλά είναι επένδυση. Κάτι σαν τραπεζική καταφυγή για την εποχή των στενών δρόμων και των παρκαρισμένων αυτοκινήτων παντού. Το «κυνήγι» συνεχίζεται, με γεμάτο πορτοφόλι ή γερασμένα νεύρα. Έτσι, κάθε βράδυ που γυρνάς σπίτι, δεν παρκάρεις απλώς αλλά αριστοτεχνείς. Γιατί πλέον η εύρεση μιας θέσης είναι σαν να προσπαθείς να κλείσεις μέσα σου την καλύτερη προσφορά σε έναν real-estate αγώνα: «θέλω, όσο πιο κοντά γίνεται, και δεν έχω όλη την ημέρα».
Η Αθήνα μοιάζει με πόλη που αποφάσισε ότι δεν αρκεί να έχεις σπίτι. Θες και χώρο για το αμάξι σου. Όταν η απλή στάθμευση κοστίζει όσα μερικά σπίτια, τότε δε μιλάμε απλώς για αγορά θέσης. Μιλάμε για αλλαγή κώδικα στην καθημερινότητα. Μέσα σε αυτό το σκηνικό, δε φταίει κανείς που κυνηγάει θέση, φταίει η πόλη που επέλεξε να «στενέψει» τόσο πολύ, που να χρειάζεται να αγοράζεις στάθμευση για να επιβιώσεις.
Κάποιοι θα πουν «κλασικά ελληνικά»· το λύσαμε με τσιμέντο, όχι με καλή υποδομή ή σχέδιο. Άλλοι απλά θα αναστενάξουν και θα συνεχίσουν να ψάχνουν θέση. Parking. Ελλάδα 2025.
Μέχρι τότε; Καλή μας τύχη. Κι ας ελπίζουμε ότι η επόμενη «επένδυση» δε θα είναι θέση στάθμευσης, αλλά ένα πραγματικό σπίτι.
Συντάκτης: Ράνια Λιάσκου
