Όλοι μας κάποια στιγμή στη ζωή χρειαζόμαστε έναν άνθρωπο να μιλάει για εμάς με αλήθεια, με σεβασμό και με αναγνώριση. Όχι για να μας κανακέψει ή να μας καλοπιάσει, αλλά για να δει αυτό που δώσαμε, την προσπάθεια, τον ιδρώτα, τις μάχες μας, ακόμα κι αν πολλές φορές αυτές δεν αποτυπώνονται σε νούμερα. Αυτή ακριβώς τη στιγμή ζήσαμε μετά τη νίκη της Εθνικής Ελλάδας στο EuroBasket 2025 απέναντι στην Ιταλία (75-66), όταν ο Βασίλης Σπανούλης στάθηκε μπροστά στα μικρόφωνα και μίλησε για τον Θανάση Αντετοκούνμπο.
“Είχαμε ένα πολύ καλό παιχνίδι αμυντικά, επιθετικά είχαμε καλές και κάποιες όχι τόσο καλές στιγμές. Δεν κοιτάζω τα ατομικά στατιστικά, αλλά το είπα σε εκείνον καθώς ερχόμασταν στη συνέντευξη Τύπου, ο Κώστας (σ.σ. Αντετοκούνμπο) έκανε πολύ καλή δουλειά ακόμα και χωρίς να σκοράρει, ήταν πολύ καλός ο Παπανικολάου ήταν εκπληκτικός, ο Θάνασης ήταν καλός, όλα τα παιδιά έκαναν καλή δουλειά.
Πρέπει να έχουμε λίγο περισσότερη υπομονή στην επίθεσή μας και να σκοράρουμε περισσότερους πόντους στον αιφνιδιασμό. Η ομάδα μπορεί να τρέξει, να σουτάρει και πρέπει να βρούμε λύσεις για να σκοράρουμε περισσότερο στο επιθετικό τρανζίσιον.”
“Ο Θανάσης είχε σοβαρό τραυματισμό πριν από 15 μήνες, αλλά είναι εκπληκτικός αθλητής και είναι ένα παιδί που δίνει τα πάντα για την ομάδα. Είχαμε μια συζήτηση πριν κληθεί στην Εθνική και του είπα ότι εξαρτάται από εκείνον. Μπορεί να μείνεις μία ή 15 ημέρες ή και να μείνεις στην ομάδα. Δεν κάνω χάρες εδώ, ο Θανάσης κέρδισε τη θέση του, πάλεψε, μας έδωσε πάθος, είναι καλός συμπαίκτης, είναι ομιλητικός. Παίζει για να νικήσει, δεν τον ενδιαφέρουν τα στατιστικά. Του βγάζω το καπέλο. Έκανε εκπληκτική προετοιμασία και κέρδισε τη θέση του εδώ”.
Με σεμνότητα αλλά και ένταση, «έβγαλε το καπέλο» στον Θανάση, θυμίζοντας σε όλους πως πριν από 15 μήνες πέρασε έναν σοβαρό τραυματισμό, πάλεψε, επέστρεψε, κέρδισε τη θέση του στην ομάδα και σήμερα είναι αναντικατάστατος. «Ο Θανάσης είναι εκπληκτικός αθλητής, είναι ένας καλός συμπαίκτης, παίζει για να νικήσει. Δεν τον ενδιαφέρουν τα στατιστικά, τον ενδιαφέρει μόνο η ομάδα», είπε χαρακτηριστικά. Και μόνο αυτή η φράση αρκεί για να δώσει σε κάθε αθλητή —και σε κάθε άνθρωπο— την πιο καθαρή εικόνα της αξίας του.
Αυτές οι λέξεις είχαν βάρος, γιατί δεν ήταν τυπικές φιλοφρονήσεις. Ήταν αναγνώριση βγαλμένη μέσα από τον ιδρώτα των προπονήσεων, την καρδιά του γηπέδου και το πάθος που δε γράφεται σε καμία στατιστική στήλη. Στην ουσία, ο Σπανούλης μας θύμισε κάτι απλό αλλά ουσιαστικό: η αξία κάποιου δε μετριέται μόνο από τα “νούμερα” που φέρνει, αλλά από το πόσο κάνει καλύτερη την ομάδα γύρω του. Κι εδώ είναι που το παράδειγμα ξεπερνά το μπάσκετ. Γιατί όλοι μας έχουμε έναν χώρο —στη δουλειά, στις φιλίες, στις σχέσεις— όπου το πιο σημαντικό δεν είναι πόσο “φαίνεσαι”, αλλά πόσο συμβάλλεις για να πάει κάτι μπροστά. Ο Θανάσης Αντετοκούνμπο είναι η ενσάρκωση αυτής της λογικής: παλεύει, δίνει ενέργεια, ανεβάζει τους άλλους, σπρώχνει την ομάδα πιο ψηλά. Και ο Σπανούλης, ως ηγετική φιγούρα, ξέρει να το βλέπει και να το εκτιμά.
Παράλληλα, αν το σκεφτείς, πόσο σημαντικό είναι να έχεις δίπλα σου κάποιον που θα σταθεί μπροστά και θα πει δημόσια «βγάζω το καπέλο σε αυτόν τον άνθρωπο»; Πόσο λυτρωτικό είναι να ακούσεις ότι αυτό που έδωσες δεν πέρασε απαρατήρητο- ειδικά όταν έχεις να ακολουθήσεις την κληρονομιά και το βάρος του ονόματος ενός από τους κορυφαίους μπασκετμπολίστες όλων των εποχών; Μιλάμε για έναν έπαινο που δεν είναι κενός, αλλά θεμελιωμένος πάνω στην πραγματικότητα. Κι αυτό είναι ίσως το μεγαλύτερο δώρο που μπορεί να σου κάνει κάποιος: να σε δει, πραγματικά να σε δει.
Να βρεις ανθρώπους που σε σέβονται για όσα παλεύεις, όχι μόνο για όσα κατακτάς. Να βρεις εκείνον τον μέντορα, τον φίλο, τον σύντροφο, που θα αναγνωρίσει την ψυχή σου πίσω από το αποτέλεσμα. Και αν δεν τον έχεις ακόμα βρει, τότε ίσως είναι η ώρα να γίνεις εσύ αυτός ο άνθρωπος για κάποιον άλλον.
Όσο για την Εθνική μας, ξεκίνησε το ταξίδι της στο EuroBasket με πάθος, με ενότητα και με νίκη. Πέρα όμως από το πόσο καλή αρχή ήταν η νίκη απέναντι στην Ιταλία, αυτό που έμεινε ήταν το μάθημα του Σπανούλη: η πραγματική αξία φαίνεται στην προσπάθεια, στην αφοσίωση, στο “παίζω για την ομάδα”. Και αυτό είναι ένα μάθημα που δεν περιορίζεται στο μπάσκετ — είναι μάθημα ζωής.
Συντάκτης: Σταματούλα Ψυχιά
