Ένα ακόμα εντυπωσιακό κοινωνικό φαινόμενο μας εξέπληξε στη χώρα της Ιαπωνίας, καθώς πλέον μπορείς να νοικιάσεις… γιαγιά. Μια γυναίκα μεγαλύτερης ηλικίας έρχεται στο σπίτι σου, μαγειρεύει, καθαρίζει, τακτοποιεί και σου κρατάει συντροφιά. Σε μια χώρα όπου η καθημερινότητα είναι εξαντλητική, οι ρυθμοί τρομερά γρήγοροι και η μοναξιά συχνή, αυτή η υπηρεσία μοιάζει σαν μικρή πολυτέλεια: ένα πιάτο ζεστό φαγητό, οι τελειωμένες αγγαρείες για ένα καλοδιατηρημένο νοικοκυριό και φυσικά μια γλυκιά παρουσία να συνοδεύει τα παραπάνω, έστω κι αν όλα αυτά μετρώνται και πληρώνονται με το ρολόι.
Η υπηρεσία ονομάζεται OK Obaachan και με ένα ποσό 3.300 γεν για την κάλυψη της μεταφοράς και 3.300 γεν ανά ώρα, μπορείτε να έχετε τη δική σας γιαγιά. Αυτή τη στιγμή διαθέτουν ένα μητρώο περίπου 100 κυριών ηλικίας 60 έως 94 ετών και με ένα εύρος ικανοτήτων από οικιακές εργασίες, διαπροσωπικές δεξιότητες, ιστορικές γνώσεις και εμπειρία ζωής. Σύμφωνα με την ιστοσελίδα του OK Obaachan, έχουν δεχτεί πολλές αιτήσεις για ένα απίστευτα ευρύ φάσμα χρήσεων, όπως τα μαθήματα μαγειρικής, η διαμεσολάβηση σε οικογενειακές διαφορές, η γραφή με ωραία πένα και η φύλαξη παιδιών. Συχνά, καλούνται επίσης για συναισθηματική στήριξη από άτομα που θέλουν να αποκαλυφθούν ως ομοφυλόφιλοι στους γονείς τους και χρειάζονται κάποιον μαζί τους όταν αυτό συμβεί.
Στην Ελλάδα, τα πράγματα είναι αλλιώς. Εδώ η γιαγιά δε χρειάζεται να νοικιαστεί. Εμφανίζεται στην πόρτα από μόνη της, με τσάντες γεμάτες τάπερ και ταψιά, με φαγητό «για σένα», που όμως πάντα φτάνει για μια ολόκληρη πολυκατοικία. Δεν έρχεται για λίγες ώρες· έρχεται για όσο χρειαστεί. Για να σε ταΐσει, να σε ντύσει, να σε ρωτήσει αν έφαγες, να καθαρίσει με τα μαγικά της χέρια στο άψε-σβήσε όσα εσένα σου φαίνονται βουνό, να σου πει «να βάλεις ζακέτα» ακόμα κι αν έξω έχει καύσωνα.
Η Ελληνίδα γιαγιά δεν ξέρει από τιμοκαταλόγους και ωρομίσθια. Ξέρει μόνο από αγάπη, φροντίδα και μια κουζίνα που δεν αδειάζει ποτέ. Είναι εκείνη που γεμίζει το σπίτι μυρωδιές παιδικής ηλικίας, που φυλάει το τελευταίο κομμάτι πίτας «για σένα», που ξέρει να χωράει στο πιάτο της όχι μόνο φαγητό αλλά και μνήμες, ζεστασιά, ασφάλεια. Και ίσως αυτό είναι το πιο σημαντικό: η Ελληνίδα γιαγιά δεν κάνει τίποτα από υποχρέωση. Το κάνει γιατί έτσι νιώθει. Γιατί για εκείνη η αγάπη δε μετριέται σε ώρες, αλλά σε αγκαλιές και φροντίδα.
Γι’ αυτό, όσο κι αν μας εντυπωσιάζει η ιδέα της «γιαγιάς προς ενοικίαση» στην Ιαπωνία, εδώ ξέρουμε καλά: τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με την αξεπέραστη Ελληνίδα γιαγιά που βοηθάει, μαγειρεύει, υποστηρίζει, είναι πάντα εκεί. Γιατί ό,τι κάνει, το κάνει με την καρδιά της. Και αυτό είναι ανεκτίμητο.
Τα λέω καλά;
Συντάκτης: Σταματούλα Ψυχιά
