Καθαρίζοντας το σπίτι, συχνά νομίζουμε ότι κάνουμε απλώς μια δουλειά που πρέπει να «ξεμπερδεύουμε». Αλλά, όσο περισσότερο παρατηρώ αυτή τη διαδικασία, τόσο καταλαβαίνω ότι δεν είναι μόνο μια πρακτική αγγαρεία. Είναι ένας τρόπος να φέρουμε λίγο έλεγχο εκεί όπου η καθημερινότητα τρέχει πιο γρήγορα από εμάς. Το decluttering μοιάζει σαν να βάζεις τάξη σε μια μικρή γωνιά του κόσμου σου, ειδικά όταν τα υπόλοιπα είναι κάπως ανακατεμένα.
Ο χώρος μας έχει μια σχεδόν μυστηριώδη ιδιότητα: αντικατοπτρίζει το μέσα μας. Δεν είναι τυχαίο ότι στις περιόδους πίεσης το σπίτι γεμίζει από αντικείμενα που «θα τα τακτοποιούσαμε αργότερα», αλλά τελικά μένουν εκεί, ακίνητοι μάρτυρες της αναβλητικότητάς μας. Ένα τραπεζάκι φορτωμένο χαρτιά, μια καρέκλα που λειτουργεί σαν εφεδρική ντουλάπα, ένα συρτάρι που αποφεύγεις να ανοίξεις· όλα αυτά δεν είναι απλώς ακαταστασία. Είναι σαν να μαζεύεται μαζί τους και ένα μέρος του άγχους σου, μέχρι που νιώθεις ότι δε χωράς πια στον ίδιο σου τον χώρο.
Κι εκεί έρχεται το decluttering. Όχι σαν τιμωρία ούτε σαν εμμονή για τελειότητα, αλλά σαν διαδικασία που σε βοηθά να αναπνεύσεις. Κάθε φορά που αδειάζεις ένα ράφι, δεν ξεφορτώνεσαι απλώς παλιά αντικείμενα αλλά κάνεις ένα μικρό reset. Το σπίτι αρχίζει να ανοίγει, να φωτίζεται διαφορετικά, να αποκτά μια άλλη ενέργεια. Και μαζί του ανοίγει κι ένα κομμάτι μέσα σου. Υπάρχει κάτι λυτρωτικό στην απόφαση «αυτό δεν το χρειάζομαι πια». Με το που απομακρύνεται από τον χώρο, είναι λες και ελευθερώνεται κι ένα μικρό βάρος από μέσα σου.
Το decluttering κάνει το χάος πιο ήπιο, πιο διαχειρίσιμο. Δε χρειάζεται να οργανώσεις ολόκληρο το σπίτι σε μία μέρα. Μπορείς να ξεκινήσεις από κάτι μικρό— ένα συρτάρι, ένα ράφι, μια τσάντα γεμάτη αντικείμενα που έχασαν τη χρησιμότητά τους. Μπορεί η κίνηση να μοιάζει μικρή, αλλά η επίδραση είναι μεγάλη.
Και υπάρχει κι αυτό το αίσθημα ελέγχου. Όχι με αγχωτικό τρόπο, αλλά με εκείνη την ήρεμη αίσθηση ότι υπάρχει κάτι που μπορείς να ρυθμίσεις, ακόμη κι όταν όλα γύρω αλλάζουν συνεχώς. Το decluttering σου θυμίζει ότι μπορείς να πάρεις μικρές, συγκεκριμένες αποφάσεις: να αδειάσεις ένα ντουλάπι, να καθαρίσεις έναν πάγκο, να δημιουργήσεις χώρο εκεί όπου πριν υπήρχε φόρτωμα.
Στο τέλος της ημέρας, το decluttering δεν είναι απλώς μια δουλειά που πρέπει να γίνει. Είναι μια μικρή ανάπαυλα από τον θόρυβο της καθημερινότητας. Αδειάζεις τον χώρο σου και μαζί του καθαρίζει λίγο και το κεφάλι σου. Μειώνεται η ένταση, πέφτει ο εσωτερικός «θόρυβος» και ξαφνικά νιώθεις ότι μπορείς να σταθείς λίγο πιο ανάλαφρα μέσα στη μέρα σου. Κι αν κάτι μας υπενθυμίζει αυτή η διαδικασία, είναι πως η ηρεμία δεν κρύβεται στα μεγάλα και θεαματικά, αλλά στις μικρές, απλές κινήσεις που φέρνουν ξανά τάξη εκεί όπου υπήρχε χάος.
Συντάκτης: Στρατούλα Ανεμέλλη
