Αν κοιτάξει κανείς το ημερολόγιο σήμερα, θα διαπιστώσει πως βρισκόμαστε ήδη στον όγδοο μήνα του 2025· δηλαδή, στο πρώτο τέταρτο του 21ου αιώνα. Αν ρωτήσετε τους γονείς σας, θα θυμηθούν τις ταινίες και τις ιστορίες του περασμένου αιώνα που μιλούσαν για το σήμερα: έναν κόσμο γεμάτο ανεπτυγμένη τεχνολογία, ταξίδια στο διάστημα, διαγαλαξιακές εμπορικές σχέσεις και το ανθρώπινο πολιτισμό σε μία εξελιγμένη εκδοχή σε σχέση με τότε.
Κι όμως, κάθε μέρα, κάθε ώρα που περνά, οι ειδήσεις που φτάνουν στις οθόνες μας υπενθυμίζουν πόσο ουτοπικές ήταν εκείνες οι εικασίες και πόσο τραγική είναι η πραγματικότητά μας.
2025 και όμως το δημόσιο μαστίγωμα επιβάλλεται ως ποινη
Δεν πρόκειται για απόσπασμα από κάποιο βιβλίο ιστορίας ή μεσαιωνικής πρακτικής τιμωρίας. Σε χώρες όπως το Ιράν, η Λιβύη, οι Μαλδίβες, η Μαλαισία, το Κατάρ, καθώς και στην επαρχία Άτσε της Ινδονησίας, το μαστίγωμα ή ο ραβδισμός παραμένει συχνή ποινή. Οι παραβάσεις σχετίζονται συνήθως με θρησκευτικούς κανόνες, που περιορίζουν τη δημόσια έκφραση έρωτα, τα δικαιώματα των γυναικών και των μειονοτήτων, αλλά και κάθε προσπάθεια αντίστασης στο καθεστώς.
Σε μία από τις παραπάνω περιοχές και συγκεκριμένα στην επαρχία Άτσε της Ινδονησίας, το πρωί της Τρίτης (26/08/2025), δύο άνδρες μαστιγώθηκαν δημόσια με 76 (!!) χτυπήματα ο κάθε ένας από αυτούς. Ο λόγος; το δικαστήριο τους έκρινε ενόχους με την κατηγορία της παραβίασης του Ισλαμικού νόμου. Τον Απρίλιο αυτής της χρονιάς, οι δύο άντρες συναντήθηκαν για πρώτη φορά έπειτα από γνωριμία τους μέσω διαδικτυακής εφαρμογής. Βρίσκοντας καταφύγιο στην τουαλέτα του πάρκου όπου είχε κανονιστεί το ραντεβού, πίστευαν πως ο σκληρός και πουριτανικός κόσμος της πατρίδας του θα πάγωνε για λίγο και θα ήταν ελεύθεροι έστω για μερικά λεπτά να ζήσουν μέσα στο πάθος και τον έρωτα. Προς κακή τους τύχη, ένας περαστικός κατήγγειλε την παρουσία ύποπτων ατόμων στη δημόσια τουαλέτα με αποτέλεσμα να καταφθάσουν οι αρχές. Η συνέχεια πικρή και άκρως απογοητευτική: οι άνδρες συνελήφθησαν και φυλακίστηκαν για 4 μήνες πριν εκτελέσουν την ποινή τους.
View this post on Instagram
Κατά την κρίση των δικαστών, η πράξη αυτή οδηγούσε «αναπόφευκτα» σε σ#ξουαλική επαφή
Εδώ να τονίσουμε πως η επαρχία Άτσε είναι από τις ελάχιστες περιοχές τις Ινδονησίας στην οποία η ομοφυλοφία απαγορεύεται αλλά δεν είναι και η μόνη στον κόσμο, δυστυχώς. Αυτό που τρομοκρατεί δεν είναι, όμως, μόνο η απαγόρευση· είναι η ποινή και το γεγονός ότι ένα δικαστικό σώμα, που θα έπρεπε να απονέμει δικαιοσύνη, μετατρέπεται σε όργανο βασανιστηρίων.
Αλλά πόση έκπληξη μπορούν τέτοιες πρακτικές εν τέλει να μας προκαλούν; Όταν ακούμε πως βιαστές και δολοφόνοι δέχονται την ελάχιστη ποινή και τα θύματα, εν ζωή και μη, κουβαλάνε το στίγμα. Πόσα κορίτσια που βιaστηκαν αναγκάστηκαν να εξευτελιστούν από τις οικογένειές τους, γιατί «προκάλεσαν τον θύτη»; Πόσες γυναίκες δ@λοφονήθηκαν από τους γονείς και τους συγγενείς τους επειδή τόλμησαν να αμφισβητήσουν ή να μαγαρίσουν την τιμή της οικογένειας; Όταν τα βασικά δικαιώματα συντρίβονται με κριτήριο το φύλο και την ηλικία, τι διαφορετική αντιμετώπιση μπορούμε να περιμένουμε;
Αυτή τη φορά ήταν δύο άντρες που φιλήθηκαν, την επομένη μια μητέρα που ζήτησε απεγνωσμένα βοήθεια γιατί ο άνδρας της την κακοποιεί ή ένα παιδί που από ανάγκη έπρεπε να κλέψει λίγο ψωμί. Τα έχουμε διαβάσει, τα έχουμε παρακολουθήσει αλλά δυστυχώς όταν κλείνουμε την οθόνη, διαγράφονται από το μυαλό μας, γιατί:
Πάλι καλά που δε συμβαίνει σε εμάς.
Πάλι καλά που γεννηθήκαμε στη «πολιτισμένη Δύση».
Αλλά και ακόμα όταν συμβαίνει σε αυτή την όαση πολιτισμού, τα πάλι καλά γίνονται ξανά καραμέλα και όπλο αποφυγής.
Σήμερα το μαστίγωμα συνέβη στην Ινδονησία. Ίσως αύριο στην Τουρκία. Τον επόμενο μήνα στη Ρωσία. Κι αν δε συνειδητοποιήσουμε ότι έχουμε φωνή και οφείλουμε να τη χρησιμοποιήσουμε, δεν είναι καθόλου απίθανο να διαβάζουμε παρόμοιες ειδήσεις από το ίδιο μας το χωριό.
Συντάκτης: Christy Oshima
